![]() |
AZƏRBAYCAN RESPUBLİKASININ HÜQUQİ AKTLARIN DÖVLƏT REYESTRİ |
Aktın növü |
AZƏRBAYCAN RESPUBLİKASI DÖVLƏT ŞƏHƏRSALMA VƏ ARXİTEKTURA KOMİTƏSİ KOLLEGİYASININ QƏRARI |
Qəbul edildiyi tarix |
14.10.2020 |
Qeydiyyat nömrəsi |
04 |
Adı |
“Ərazilərin, bina və qurğuların sürüşmə və uçqunlardan mühəndis mühafizəsi. Əsas müddəalar” və “Polimer kompozit armaturla armaturlanmış beton konstruksiyalar. Layihələndirmə qaydaları”nın təsdiq edilməsi barədə |
Rəsmi dərc edildiyi mənbə |
|
Qüvvəyə minmə tarixi |
23.10.2020 |
Azərbaycan Respublikasının Vahid hüquqi təsnifatı üzrə indeks kodu |
140.010.000 |
Hüquqi Aktların Dövlət Reyestrinin qeydiyyat nömrəsi |
15202010140004 |
Hüquqi aktın Hüquqi Aktların Dövlət Reyestrinə daxil edildiyi tarix |
22.10.2020 |
Azərbaycan Respublikasının Şəhərsalma və Tikinti Məcəlləsinin 5.1.9-cu maddəsinin icrasını təmin etmək məqsədilə “Azərbaycan Respublikasının Dövlət Şəhərsalma və Arxitektura Komitəsi haqqında Əsasnamə”nin 17-ci bəndini rəhbər tutaraq Azərbaycan Respublikası Dövlət Şəhərsalma və Arxitektura Komitəsinin Kollegiyası qərara alır:
1. Aşağıda qeyd olunan texniki normativ hüquqi aktlar təsdiq edilsin:
1.1. “Ərazilərin, bina və qurğuların sürüşmə və uçqunlardan mühəndis mühafizəsi. Əsas müddəalar” (əlavə olunur).
1.2. “Polimer kompozit armaturla armaturlanmış beton konstruksiyalar. Layihələndirmə qaydaları” (əlavə olunur).
2. Bu Qərarla təsdiq olunmuş texniki normativ hüquqi aktlar Azərbaycan Respublikasının Hüquqi Aktların Dövlət Reyestrinin elektron variantında dərc edildiyi gündən qüvvəyə minir.
3. Ümumi işlər və ictimaiyyətlə əlaqələr şöbəsinə (G.B.Əliyeva) və Hüquq və daxili nəzarət şöbəsinə (N.R.Mehtiyev) tapşırılsın ki, bu Qərarın 1-ci hissəsi ilə təsdiq edilmiş texniki normativ hüquqi aktların Azərbaycan Respublikasının Hüquqi Aktların Dövlət Reyestrinə daxil edilməsi üçün 3 (üç) gün müddətində Azərbaycan Respublikasının Ədliyyə Nazirliyinə göndərilməsini təmin etsin.
4. Qərarın icrasına nəzarət Aparatın rəhbərinə (R.S.İsmayılov) həvalə edilsin.
Kollegiyanın sədri |
Anar Quliyev |
|
|
Kollegiyanın katibi |
Anar Səfərov |
|
Azərbaycan Respublikası Dövlət Şəhərsalma və Arxitektura Komitəsinin Kollegiyasının «14» oktyabr 2020-ci il tarixli 04 №-li qərarı ilə təsdiq edilmişdir. |
POLIMER KOMPOZIT ARMATURLA ARMATURLANMIŞ BETON KONSTRUKSIYALAR. LAYIHƏLƏNDIRMƏ QAYDALARI
1. Tətbiq sahəsi
Bu Qaydalar karbon, aramid, bazalt və şüşə liflərdən hazırlanan polimer kompozit armaturla armaturlanmış beton konstruksiyaların layihələndirilməsinə şamil olunur və Azərbaycan Respublikasının iqlim şəraitində yüklərin statik təsirində istismar olunan, ağır və xırdadənəli betondan hazırlanan konstruksiyalarının layihələndirilməsinə olan tələbləri təyin edir.
2. Normativ istinadlar
Bu Qaydalarda aşağıda qeyd olunan normativ sənədlərə istinad edilib:
AzDTN 2.1-1 |
Yüklər və təsirlər; |
AzDTN 2.16-1 |
Beton və dəmir-beton konstruksiyalar. Layihələndirmə normaları; |
СНиП 3.03.01-87 |
Yükdaşıyan və qoruyucu konstruksiyalar (Несущие и ограждающие конструкции); |
ГОСТ 13015-2012 |
Tikinti üçün dəmir-beton və beton məmulatlar. Ümumi texniki tələblər. Qəbul, markalanma, nəql edilmə və saxlanılma qaydaları (Изделия железобетонные и бетонные для строительства. Общие технические требования. Правила приемки, маркировки, транспортирования и хранения); |
ГОСТ 27751-2014 |
Tikinti konstruksiyalarının və əsasların etibarlılığı. Əsas müddəalar (Надежность строительных конструкции и оснований. Основные положения); |
ГОСТ 31938-2011 |
Beton konstruksiyalarının armaturlanması üçün polimer kompozit armatur. Ümumi texniki şərtlər (Арматура композитная полимерная для армирования бетонных конструкций.Общие технические условия.). |
3. Əsas anlayışlar
Bu Qaydalarda AzDTN 2.16-1-də təyin olunmuş əsas anlayışlardan istifadə olunur.
4. Ümumi müddəalar
4.1. Betondan olan konstruksiyaların polimer kompozit armaturla armaturlanmasının aşağıda qeyd olunan tikinti işlərində istifadə olunması tövsiyə olunur:
- yol-nəqliyyat (körpü, tunel və istinad divarlarında, tökmələrin bərkidilməsində, avtomobil yollarında çatların yaranmaması üçün asfaltbeton örtüklərdə, buz yaranması əleyhinə reagentlərin təsirinə məruz qalan avtomobil yolu elementlərinin konstruksiyalarında və s.) və şəhər mühəndis infrastrukturu, kənd təsərrüfatı təyinatlı, kimya istehsalatı, toksik tullantıların basdırılması, sutəmizləmə, meliorasiya və hidrotexniki obyektlərinin tikintisində;
- yüksək elektromaqnit sahələri və potensiallar fərqi şəraitində istismar olunan şaxtaların, tunellərin, qurğuların, dəniz və limanətrafı qurğuların tikintisində, sahilbərkitmə qurğularında (dambalar, qabionlar və s.);
- bina və qurğuların gücləndirilməsi, təmiri və rekonstruksiyasında, həmçinin aqressiv mühitlərin (xlorid duzları, yüksək konsentrasiyalı aqressiv qazlar və s.) təsiri şəraitində istismar olunan bünövrələrin, istilikqoruyucu çoxlaylı mühafizə konstruksiyalarının, boru kəmərlərinin, elektrik ötürücü xətlərin dayaqlarının və digər konstruksiyaların armaturlanması üçün;
- dağ-mədən işləri, tunellərin çəkilməsi, xəndəklərin qazılması zamanı qruntların və dağ süxurlarının armaturlanmasında;
- elastik əsas üzərində yerləşən bünövrələr və konstruksiyalarda (müvəqqəti yollar, dolama yollar);
- şaxtaya davamlı xlor tərkibli əlavələrlə (nitrit-nitrat-xlorid kalsium və s.) hazırlanan beton konstruksiyalarda;
- məsaməli betonlarda (drenaj boruları), yüngül və boşluqlu betonlarda;
- zəif əsas üzərində (bataqlıq, yüksək nəmliyə malik qruntlar) tikilən tökmələrdə;
- istehsalat binalarının döşəmələrinin armaturlanmasında;
- akportlandsement, pussolan əlavəli portland sement, yüksək mineral tərkibli qarışıq bərkidicilərdən hazırlanan betonlarda, gips bərkidici əsası olan konstruksiyalarda.
Polimer kompozit armaturlu konstruksiyaların hesablanması birinci və ikinci həddi-hal vəziyyətlərinə görə aparılmalıdır.
4.2. Birinci qrup həddi-hal vəziyyətlərinə görə hesablamalar aşağıdakıları əhatə edir:
- möhkəmliyə görə hesablama;
- formanın dayanıqlılığına görə hesablama (nazikdivarlı konstruksiyalar üçün);
- vəziyyətin dayanıqlılığına görə hesablama (aşma, sürüşmə və s.).
4.3. İkinci qrup həddi-hal vəziyyətlərinə görə hesablamalar aşağıdakıları əhatə edir:
- çatların əmələ gəlməsinə görə hesablama;
- çatların açılmasına görə hesablama;
- deformasiyaya görə hesablama.
4.4. Polimer kompozit armaturlu konstruksiyaların həddi hal vəziyyətləri üzrə hesablamaları aparılarkən ГОСТ 27751-ə uyğun olaraq müxtəlif hesablama vəziyyətlərinə baxılmalıdır, o cümlədən hazırlanma, nəql edilmə, tikinti, istismar mərhələsinə, qəza, zəruri hallarda isə yanğın vəziyyətinə baxılmalıdır.
4.5. Polimer kompozit armaturla armaturlanmış konstruksiyaların hesablanması ətraf mühitin təsiri, zəruri hallarda isə - yanğın təsiri, texnoloji temperatur və rutubətlik təsirləri və aqressiv kimyəvi mühitin təsirləri nəzərə alınmaqla, konstruksiyanın funksional təyinatına cavab verən bütün növ yüklərə görə aparılmalıdır.
4.6. Polimer kompozit armaturla armaturlanmış konstruksiyalar əyici momentlərin, boyuna qüvvələrin, kəsici qüvvələrin və burucu momentlərin təsirlərinə, həmçinin yükün yerli təsirinə hesablanmalıdır.
4.7. Polimer kompozit armaturla armaturlanmış yığma konstruksiyalar qaldırılma, nəql edilmə və quraşdırılma zamanı yaranan qüvvələrin təsirinə görə hesablanarkən, onların çəkisindən yaranan yük aşağıdakı dinamiklik əmsalı ilə qəbul edilməlidir:
- nəql edilərkən -1,60;
- qaldırılma və quraşdırma zamanı-1,40.
Müəyyən edilmiş qaydada əsaslandırıldığı hallarda dinamiklik əmsalının 1,25-dən az olmamaq şərtilə daha aşağı qiymətlərinin qəbul edilməsinə yol verilir.
4.8. Konstruksiyaların hesablanmasında betonun və polimer kompozit armaturun xassələri, yükün və ətraf mühitin onlara təsir xarakterinin, armaturlanma üsulları və armaturla betonun birgə işi nəzərə alınmalıdır.
4.9. Konstruksiyanın formasının dayanıqlılığına, həmçinin vəziyyətinin dayanıqlılığına görə hesablanması ayrı-ayrı növ konstruksiyalar üzrə normativ sənədlərin göstərişlərinə uyğun aparılmalıdır.
4.10. Polimer kompozit armaturla armaturlanmış konstruksiyaların möhkəmliyə görə hesabatı aparılmalıdır:
- normal kəsiklərə görə (əyici moment və boyuna qüvvələrin təsirinə);
- maili kəsiklərə görə (kəsici qüvvələrin təsirinə);
- yükün yerli təsirinə (yerli sıxılma, basılma).
5. Materiallar
5.1. Betonun və polad armaturun normativ və hesablama xarakteristikaları.
5.1.1. Betonun və polad armaturun normativ və hesablama xarakteristikalarını, konstruksiyaların qeyri-xətti deformasiya modeli hesablanmasında isə-onların deformasiya diaqramlarını AzDTN 2.16-1 üzrə qəbul etmək lazımdır.
5.2. Polimer kompozit armaturun normativ və hesablama xarakteristikaları.
5.2.1. Konstruksiyaların armaturlanması üçün ГОСТ 31938-in tələblərinə cavab verən polimer kompozit armaturların aşağıdakı növlərindən istifadə olunmalıdır :
- şüşəkompozit (ŞКA);
- bazaltkompozit (BКA);
- karbonkompozit (КKA);
- aramidkompozit (AKA);
- kombinə edilmiş (KEA).
5.2.2. Polimer kompozit armaturun növü konstruksiyanın istismar şəraitindən və onların yüklənmə xarakterindən asılı olaraq qəbul edilməlidir.
5.2.3. Polimer kompozit armaturların əsas möhkəmlik və deformasiya xüsusiyyətlərinə aşagıdakı göstəricilərin normativ qiymətləri aid edilir:
- dartılmada müqaviməti, Rf,n;
- armaturun elastiklik modulu, Еf,n;
- həddi nisbi deformasiya, Ԑfu,n;
- xətti temperatur deformasiyası əmsalı, αft,n
5.2.4. Dartılmada müqavimətin (Rf,n), elastiklik modulunun (Еf,n), həddi nisbi deformasiyanın (Ԑfu,n) normativ qiymətləri kompozit polimer armatur nümunələrin sınaqlarının nəticələrinə görə 0,95-dən az olmayan təminatla qəbul edilməlidir.
Müxtəlif növ polimer kompozit armaturların möhkəmlik və deformasiya xarakteristikalarının normativ qiymətləri cədvəl 1-də verilən göstəricilərdən az olmamalıdır.
Cədvəl 1
Göstəricilərin adları |
Polimer kompozit armaturların növlərinə görə onların göstəricilərinin qiymətləri |
||||
ŞKA |
BKA |
KKA |
AKA |
KEA |
|
Dartılmaya görə möhkəmlik həddi, Rf,n, 106Pa |
800 |
800 |
1400 |
1400 |
1000 |
Dartılmaya görə elastiklik modulu, Еf,n, 109 Pa |
50 |
50 |
130 |
70 |
100 |
5.2.5. Polimer kompozit armaturun elastiklik modulunun (Еf) hesablama qiyməti onun normativ qiymətinə bərabər qəbul edilməlidir.
5.2.6. Polimer kompozit armaturun dartılmada müqavimətinin (Rf) hesablama qiyməti aşağıdakı kimi qəbul edilməlidir:
Rf = γf1· Rf,n/γf, (5.1)
burada, γf - materialın etibarlılıq əmsalıdır, ikinci qrup həddi hal vəziyyətlərinə görə hesablamalarda 1,0-ə bərabər, birinci qrup həddi hal vəziyyətlərinə görə hesablamalarda isə - etibarlılıq ehtimalının təminatı şərtinə görə 0,997-dən az olmayaraq, variasiya əmsalının (ν) qiymətindən asılı olaraq:
ν ≤ 0,1 olduqda 1,2;
0,1 < ν ≤ 0,15 olduqda 1,5 qəbul edilir.
γf1 - polimer kompozit armaturlu konstruksiyanın istismar şəraitini nəzərə alan, cədvəl 2 üzrə qəbul edilən əmsaldır.
Cədvəl 2 |
Konstruksiyanın istismar şəraiti |
Polimer kompozit armaturun növlərinə görə γf1 –in qiymətləri |
||||
ŞКA |
BKA |
KKA |
AKA |
KEA |
|
Daxili yerləşgələrdə |
0,8 |
0,9 |
1,0 |
0,9 |
0,9 |
Açıq havada və qruntda |
0,7 |
0,8 |
1,0 |
0,8 |
0,8 |
5.2.7. Birinci qrup həddi hal vəziyyətlərinə görə konstruksiyanın yalnız daimi və uzunmüddətli yüklərin təsirlərinə hesablamalarda polimer kompozit armaturun dartılmaya müqavimətinin hesablama qiyməti aşağıdakı düsturla təyin edilir:
Rf = γf,l · Rf,n (5.2) |
Burada, γf,l –yükün uzunmüddətli təsirində polimer kompozit armaturun dartılmaya müqavimətinin azaldılmış əmsalıdır, cədvəl 3 üzrə qəbul edilir.
Cədvəl 3 |
Polimer kompozit armaturun növlərinə görə γf,l -nin qiymətləri |
||||
ŞКA |
BKA |
KKA |
AKA |
KEA |
0,3 |
0,4 |
0,6 |
0,4 |
0,4 |
5.2.8. Polimer kompozit armaturun həddi nisbi deformasiyasının hesablama qiyməti aşağıdakı kimi qəbul edilməlidir:
εf,ult = Rf / Ef (5.3) |
5.2.9. Polimer kompozit armaturun sıxılmaya müqavimətinin hesablama qiymətini sıfra bərabər qəbul etmək lazımdır.
5.2.10. Elementin boyuna oxuna maili en kəsiklərin möhkəmliyə hesablanmasında polimer kompozit armaturun dartılmaya müqavimətinin (Rfw) hesablama qiymətini aşağıdakılara bərabər qəbul etmək lazımdır:
- dfw diametrli millərdən olan xamıtların əyinti radiusu 6dfw-dən az olmadıqda
Rfw = 0.004 · Ef ≤ 0,5 · Rf, (5.4) |
- xamıtların əyinti radiusu 6dfw-dən az olduqda - polimer kompozit armaturun istehsalçısının məlumatlarına əsasən, 5.4 düsturu ilə hesablanan qiymətlərdən artıq olmayaraq.
Elementin boyuna oxuna maili en kəsiklərinin möhkəmliyə hesablanması aparılarkən bütün hallarda polimer kompozit armaturun dartılmaya müqavimətinin (Rfw) hesablama qiymətini 300 МPа-dan artıq olmayaraq qəbul etmək lazımdır.
5.2.11. Polimer kompozit armaturun dartılmada gərginliklərlə nisbi deformasiyalar arasında əlaqəni təyin edən forma (vəziyyət) dəyişməsinin hesablama diaqramlarını xətti qəbul etmək lazımdır.
6. Qabaqcadan gərginləşdirilməmiş polimer kompozit armaturlu konstruksiyalar
6.1. Konstruksiyaların birinci qrup həddi hal vəziyyətlərinə görə hesablanması.
Konstruksiyaların əyici momentlərin və boyuna qüvvələrin təsirindən möhkəmliyə görə hesablanması
6.1.1. Əyici momentlərin və boyuna qüvvələrin təsirində (mərkəzdənxaric sıxılma və ya dartılma) konstruksiyaların möhkəmliyə görə hesablanması onların boyuna oxuna normal (penpendikulyar) müstəvidə yerləşən kəsik üçün aparılmalıdır.
Konstruksiyanın normal kəsiklərinin möhkəmliyə hesablanması bu Qaydaların 6.1.15-6.1.20-ci yarımbəndlərinə uyğun olaraq qeyri-xətti deformasiya modeli əsasında aparılmalıdır.
Polimer kompozit armaturu kəsiyin yuxarı və aşağı üzlərində yerləşən düzbucaqlı, tavr və ikitavr en kəsikli mərkəzdənxaric sıxılan konstruksiyaların, habelə düzbucaqlı, dairəvi və həlqəvi en kəsikli sıxılan konstruksiyaların normal kəsiklərinin möhkəmliyə hesablanmasının həddi qüvvələrə görə aparılmasına yol verilir.
6.1.2. Mərkəzdən xaric sıxılan konstruksiyaların normal kəsiklərinin möhkəmliyə görə hesablanması aparılarkən boyuna qüvvənin tətbiq edilməsinin təsadüfi ekssentrisiteti və boyuna əyilmənin təsiri nəzərə alınmalıdır.
6.1.3. İstismar dövründə en kəsiklərində çatların əmələ gəlməsinə yol verilən konstruksiyalar üçün, konstruksiyanın normal kəsiklərinin möhkəmliyi üzrə həddi qüvvəsi çatların əmələ gəlməsi üzrə həddi qüvvədən ən azı 50% artıq olmalıdır.
Konstruksiyaların normal kəsiklərinin həddi təsirlərə görə möhkəmliyə hesablanması
6.1.4. Konstruksiyaların normal kəsiklərinin həddi qüvvələrə görə möhkəmliyə hesablanması normal kəsikdəki beton və polimer kompozit armaturun qəbul edilə biləcəyi həddi qüvvələr müəyyən edilməklə, aşağıda qeyd olunan müddəalara əsaslanaraq aparılmalıdır:
- betonun dartılmaya müqaviməti sıfra bərabər qəbul edilir;
- betonun sıxılmaya müqaviməti betonun sıxılmaya hesablanma müqavimətinə bərabər olan və betonun şərti sıxılan zonasında bərabər paylanmış gərginliklərlə əks olunur;
- polimer kompozit armaturun sıxılmaya müqaviməti sıfra bərabər qəbul edilir;
-polimer kompozit armaturda dartılan gərginlik, onun dartılmaya hesablanma müqavimətindən artıq olmayaraq qəbul edilir.
6.1.5. Normal kəsiklərin möhkəmliyə görə hesablanması betonun sıxılan zonasının nisbi hündürlüyünün müvafiq müvazinət şərtlərindən təyin olunan ξ= x /h₀ -ın qiyməti ilə və sıxılan zonanın sərhəd nisbi həddi hündürlüyünün (ξR) qiyməti arasındakı əlaqəsindən (hansındakı elementin həddi halı dartılan armaturda hesablanma müqaviməti Rf -ə bərabər gərginliyin yaranması ilə eyni vaxta təsadüf edir) asılı olaraq aparılır.
6.1.6. ξR qiyməti aşağıdakı düstur üzrə təyin edilir:
ξR = xR / h₀ = ω / (1 + εf /εb2) (6.1) |
burada, ω – betonun sıxılan zonasının xarakteristikasıdır, sinfi В60-a qədər (daxil olmaqla) olan ağır betonlar üçün 0,8-ə bərabər, В70-В100 sinifli ağır betonlar və xırda dənəli betonlar üçün 0,7-ə bərabər qəbul edilir;
εf - polimer kompozit armaturun həddi nisbi deformasiyasının hesablanma qiymətidir, 5.3 düsturu ilə təyin edilir;
εb2 – AzDTN 2.16-1 üzrə qəbul edilən Rb gərginliklərində sıxılan betonun nisbi deformasiyalarıdır.
Əyilən konstruksiyaların hesablanması
6.1.7. Əyilən konstruksiyaların kəsiklərinin möhkəmliyə hesablanması aşağıdakı şərtə əsasən aparılmalıdır:
M ≤ Mult (6.2) |
burada, М – xarici yükdən yaranan əyici momentdir;
Mult – elementin kəsiyi tərəfindən qəbul edilə bilən həddi əyici momentdir.
6.1.8. Düzbucaqlı en kəsikli əyilən konstruksiyalar üçün Mult -in qiyməti ξ = x / h₀ ≤ ξR olduqda (şəkil 1) aşağıdakı düsturla təyin edilir:
Mult = Rb · b · x · (h₀ - 0,5x) (6.3) |
burada
х
–betonun sıxılan
zonasının hündürlüyüdür.
x = Rf · Af / Rb · b (6.4) |
6.1.9. Sıxılan zonada rəfləri olan (tavr və ikitavr en kəsikli) əyilən konstruksiyalar üçün Mult -nin qiyməti, ξ = x / h₀ ≤ ξR olduqda, sıxılan zonanın sərhədinin vəziyyətindən asılı olaraq aşağıdakı kimi təyin edilir:
а)
əgər sərhəd rəfdə keçirsə (şəkil 2, а), yəni
aşağıdakı şərt təmin edilirsə
Rf · Af ≤ Rb · b'f · h'f (6.5) |
Mult -in qiyməti bu Qaydaların 6.1.8-ci yarımbəndi üzrə, eni b'f olan düzbucaqlı kəsik üçün nəzərdə tutulan qaydada təyin edilir.
b) əgər sərhəd qabırğada keçirsə (şəkil 2,б), yəni (6.5) şərti təmin olunmursa, Mult -in qiyməti aşağıdakı düsturla təyin edilir:
Mult = Rb · b · x · (h₀ - 0,5x) + Rb · (b'f - b) · h'f · (h₀ - 0,5h'f ) (6.6) |
bu
halda betonun sıxılan zonasının
hündürlüyü (x) aşağıdakı düsturla təyin edilir:
x = (Rf · Af - Rb · (b'f - b) · h'f ) / Rb · b (6.7) |
hesablamaya daxil edilən b'f -in qiyməti AzDTN 2.16-1 üzrə qəbul edilir.
Şəkil 1. Əyilən konstruksiyarın möhkəmliyə hesablanması zamanı normal kəsikdə qüvvələrin sxemi və gərginliklərin epürü.
a) b)
Şəkil 2. Əyilən konstruksiyarın kəsiyində sıxılan zonanın sərhəddinin vəziyyəti
6.1.10. Əyilən konstruksiyaların möhkəmliyə hesablanmasında x ≤ ξR · h₀ şərtinə riayət edilməsi tövsiyə olunur.
Əgər dartılan armaturun sahəsi x ≤ ξR · h₀ şərtinin təmin olunması üçün tələb olunduğundan çox qəbul edilibsə, düzbucaqlı en kəsikli əyilən konstruksiyalar üçün həddi əyici moment Mult , sıxılan zonanın hündürlüyünün aşağıdakı düsturla müəyyən edilən qiyməti daxil edilməklə (6.3) düsturu ilə təyin edilir.
(6.7а)
burada, μf = Af / b · h₀; α₂ = Ef / Eb2; Eb2 = Rb / εb2;
εb2 – sıxılmada betonun nisbi deformasiyasının həddi qiymətidir, AzDTN 2.16-1 üzrə qəbul olunur;
ω - bax, düstur (6.1).
Sıxılan zonada rəfi olan və sıxılan zonasının hündürlüyü x > ξR · h₀ olan tavr və ikitavr en kəsikli əyilən konstruksiyaların möhkəmliyə hesablanması bu Qaydaların 6.1.15-6.1.20-ci yarımbəndlərinin göstərişlərinə uyğun olaraq deformasiya modeli üzrə aparılmalıdır.
Mərkəzdənxaric sıxılan konstruksiyaların hesablanması
6.1.11.
Mərkəzdənxaric sıxılan konstruksiyaların
düzbucaqlı kəsiklərinin möhkəmliyə hesablanması
aşağıdakı şərtə
əsasən aparılır:
N · e ≤ Rb · b · x · (h₀ - 0,5x) (6.8)
burada, N – xarici yükdən normal qüvvədir;
e - N - normal qüvvənin tətbiq nöqtəsindən dartılan armaturun kəsiyinin ağırlıq mərkəzinə qədər olan məsafədir:
e = e₀ · η + (h₀ - a')/2 (6.9)
burada, e₀ - AzDTN 2.16-1 üzrə qəbul edilən təsadüfü ekssentrisitetdir.
η – elementin boyuna əyintisinin onun yükdaşıma qabiliyyətinə təsirini nəzərə alan və bu Qaydaların 6.1.12-ci yarımbəndi üzrə təyin edilən əmsaldır.
Sıxılan zonanın hündürlüyü (x) aşağıdakı kimi təyin edilir:
a) ξ = x / h₀ ≤ ξR olduqda (şəkil 3):
x = (N + Rf · Af ) / Rb · b (6.10)
b) ξ = x / h₀ > ξR olduqda:
x = [N + Rf · Af · (1 + ξR)/(1 - ξR)] / [Rb · b + 2Rf · Af / h₀(1 - ξR)] (6.11)
Şəkil 3. Mərkəzdənxaric sıxılan konstruksiyaların möhkəmliyə hesablanmasında boyuna oxa normal kəsikdə qüvvələrin sxemi və gərginliklərin epürü.
6.1.12. Konstruksiyanın deformasiyaya uğramamış (forması dəyişməmiş) sxemi üzrə hesablamasında η əmsalının qiyməti aşağıdakı düsturla təyin edilir:
η = 1 / (1 - N/Ncr) (6.12)
burada, N - xarici yükdən normal qüvvədir;
Ncr – şərti kritik qüvvədir, aşağıdakı düsturla təyin edilir:
Ncr = π²·D / l²₀ (6.13)
burada, D - möhkəmliyə görə həddi halda elementin sərtliyi, deformasiyaya görə hesablamadakı göstərişlərə müvafiq təyin edilir;
l₀ - konstruksiyanın hesablama uzunluğudur, AzDTN 2.16-1 üzrə təyin edilir.
D - nin qiymətinin aşağıdakı düstur üzrə təyin edilməsinə yol verilir:
D = kbEbI (6.14)
burada, kb = 0,15 / φı (0,3 + δₑ)
Eb - betonun elastiklik moduludur;
I - konstruksiyanın en kəsik sahəsinin onun ağırlıq mərkəzindən keçən oxa nəzərən ətalət momentidir;
φı - yükün uzunmüddətli təsirini nəzərə alan əmsaldır:
φı = 1 + M ı₁/M₁ ≤ 2
burada, M₁, M ı₁ - müvafiq olaraq tam yükün təsirindən və daimi və uzunmüddətli yüklərin təsirindən daha çox dartılan və ya daha az sıxılan (kəsik tam sıxıldıqda) milin mərkəzinə nəzərən momentlərdir;
δₑ - normal qüvvənin ekssentrisitetinin (e₀/h) nisbi qiymətidir, 0,15-dən az olmayaraq və 1,5-dən çox olmayaraq qəbul edilir.
Mərkəzi dartılan konstruksiyaların hesablanması
6.1.13. Mərkəzi dartılan konstruksiyaların kəsiklərinin möhkəmliyə hesablanması aşağıdakı şərtə əsasən yerinə yetirilir:
N ≤ Nult (6.15)
burada, N - xarici yüklərdən normal dartıcı qüvvədir;
Nult
- konstruksiyanın qəbul edə biləcəyi
normal qüvvənin həddi qiymətidir, aşağıdakı düsturla
təyin edilir:
Nult = Rf · Af,tot (6.16)
burada, Af,tot –bütün boyuna polimer kompozit armaturun en kəsiyinin sahəsidir.
Mərkəzdənxaric dartılan konstruksiyaların hesablanması
6.1.14. Mərkəzdənxaric dartılan düzbucaqlı kəsikli konstruksiyaların möhkəmliyə hesablanması normal qüvvənin (N) vəziyyətindən asılı olaraq aşağıdakı qaydada yerinə yetirilir:
a) əgər N normal qüvvəsi S və S' armaturlarındakı əvəzləyici qüvvələr arasında tətbiq olunubsa (şəkil 4, а)
N · e ≤ Mult (6.17)
N · e' ≤ M'ult (6.18)
şərtinə əsasən,
burada, N · e və N · e' – xarici yüklərdən yaranan qüvvələrdir;
Mult və M'ult – kəsiyin qəbul edə biləcəyi həddi qüvvələrdir.
Mult və M'ult qüvvələri aşağıdakı düsturlarla təyin edilir:
Mult = Rf · A'f(h₀ - a') (6.19)
M'ult = Rf · Af(h₀ - a') (6.20)
b) əgər N normal qüvvəsi S və S' armaturlarındakı əvəzləyici qüvvələrin arasındakı məsafədən kənarda tətbiq olunubsa (bax, şəkil 4, б) - (6.17) şərtinə əsasən, həddi moment Mult -ni aşağıdakı düsturla müəyyən edilməklə:
Mult = Rb · b · x · (h₀ - 0,5x) (6.21)
bu zaman sıxılan zonanın hündürlüyü (x) aşağıdakı kimi təyin edilir:
x = (Rf ·Af - N) / Rb · b (6.22)
Əgər (6.22) düsturu üzrə hesablanan x-in qiyməti ξR · h₀ qiymətindən çox olarsa, onda (6.21) düsturunda x = ξR · h₀ qəbul edilməlidir, burada, ξR 6.1.6 - ya uyğun olaraq təyin edilir.
Şəkil 4. Normal qüvvə armaturdakı əvəzləyici qüvvələr arasında tətbiq olunduqda (a) və normal qüvvə armaturdakı əvəzləyici qüvvələrin arasındakı məsafədən kənarda tətbiq olunduqda (б) mərkəzdənxaric dartılan konstruksiyarın möhkəmliyə hesablanması zamanı oxboyu normal kəsikdə qüvvələrin sxemi və gərginliklərin epürü.
Qeyri-xətti deformasiya modeli əsasında normal kəsiklərin möhkəmliyə görə hesablanması
6.1.15. Konstruksiyanın boyuna oxuna normal kəsiyi möhkəmliyə görə hesablandıqda həmin kəsikdəki qüvvələr və deformasiyalar qeyri-xətti deformasiya modeli əsasında (AzDTN 2.16-1 üzrə), həmçinin aşağıdakı müddəalara uyğun olaraq təyin edilir:
- dartılan polimer kompozit armaturda oxboyu gərginliklərlə nisbi deformasiyalar arasındakı əlaqə xətti qəbul olunur;
- polimer kompozit armaturun sıxılmaya müqaviməti nəzərə alınmır.
6.1.16. Ümumi halda (bax şəkil 5) normal kəsiklərin möhkəmliyə hesablanması aşağıdakılardan istifadə olunmaqla yerinə yetirilir:
- konstruksiyanın normal kəsiyində xarici qüvvələrin və daxili qüvvələrin müvazinətliyi tənliklərindən:
Mₓ = ∑σbi · Abi · Zbxi + ∑σfj · Afj · Zfxj (6.23)
Mᵧ = ∑σbi · Abi · Zbyi + ∑σfj · Afj · Zfyj (6.24)
N = ∑σbi · Abi + ∑σfj · Afj (6.25)
- konstruksiyanın kəsiyi üzrə deformasiyaların paylanmasını müəyyən edən tənliklərdən:
εbi = ε₀ + (1/rₓ) · Zbxi + (1/rᵧ)· Zbyi (6.26)
εfj = ε₀ + (1/rₓ) · Zfxj + (1/rᵧ)· Zfyj (6.27)
- betonun və polimer kompozit armaturun gərginliklərini və nisbi deformasiyalarını əlaqələndirən asılılıqlardan:
σbi = Eb · νbi · εbi (6.28)
σfj = Efj · εfj (6.29)
burada, Abi, Zbxi, Zbyi, σbi - betonun i - məntəqəsinin sahəsi, ağırlıq mərkəzinin koordinatları və ağırlıq mərkəzi səviyyəsində gərginlikdir;
Afj, Zfxi, Zfyi, σfi - polimer kompozit armaturun dartılan j - milinin sahəsi, ağırlıq mərkəzinin koordinatları və onda yaranan gərginlikdir;
ε₀ - seçilmiş oxların kəsişməsində (“0” nöqtəsində) yerləşən lifin nisbi deformasiyasıdır;
1/rₓ, 1/rᵧ - elementin baxılan en kəsiyində boyuna oxunun Mₓ və Mᵧ əyici momentlərin təsir müstəvilərində əyriliyidir;
Eb – betonun ilkin elastiklik moduludur;
Efj - polimer kompozit armaturun dartılan j - milinin elastiklik moduludur;
νbi –betonun i - məntəqəsinin elastiklik əmsalıdır, AzDTN 2.16-1 üzrə müəyyən edilir.
Şəkil 5. Konstruksiyanın normal kəsiyinin hesablanma sxemi.
Konstruksiyanın normal kəsiklərinin möhkəmliyə hesablanması aşağıdakı şərtlər əsasında yerinə yetirilir:
|εb,max| ≤ εb,ult (6.30)
εf,max ≤ εf,ult (6.31)
burada, εb,max – xarici yükün təsirindən konstruksiyanın normal kəsiyində daha çox sıxılan beton lifinin nisbi deformasiyasıdır;
εf,max - xarici yükün təsirindən konstruksiyanın normal kəsiyində polimer kompozit armaturun daha çox dartılan milinin nisbi deformasiyasıdır;
εb,ult -sıxılmada betonun nisbi deformasiyasının həddi qiymətidir, AzDTN 2.16-1-ə uygun olaraq qəbul edilir; εf,ult - polimer kompozit armaturun uzanmasının nisbi deformasiyasının həddi qiymətidir, 5.2.7.-yə uyğun olaraq qəbul edilir.
6.1.17. İki istiqamətdə əyici momentlər və boyuna qüvvə təsir edən konstruksiyalar üçün (şəkil 5), ixtiyari formalı normal kəsikdə betonun “εb,max” və armaturun“εf,max” deformasiyasıyaları (6.26) və (6.27) tənliklərindən istifadə etməklə (6.32) - (6.34) tənlikləri ilə müəyyən edilir:
Mₓ = D₁₁ · 1/rₓ + D₁₂ · 1/rᵧ + D₁₃ · ε₀ (6.32)
Mᵧ = D₁₂ · 1/rₓ + D₂₂ · 1/rᵧ + D₂₃ · ε₀ (6.33)
N = D₁₃ · 1/rₓ + D₂₃ · 1/rᵧ + D₃₃ · ε₀ (6.34)
burada, Dij (i, j=1,2,3) sərtlik xarakteristikaları aşağıdakı düsturlar vasitəsilə müəyyən edilir:
D₁₁ = ∑Abi · Z²bxi · Eb · νbi + ∑Afj · Z²fxj · Efj (6.35)
D₂₂ = ∑Abi · Z²byi · Eb · νbi + ∑Afj · Z²fyj · Efj (6.36)
D₁₂ = ∑Abi · Zbxi · Zbyi · Eb · νbi + ∑Afj · Zfxj · Zfyj · Efj (6.37)
D₁₃ = ∑Abi · Zbxi · Eb + ∑Afj · Zfxj · Efj (6.38)
D₂₃ = ∑Abi · Zbyi · Eb · νbi + ∑Afj · Zfyj · Efj (6.39)
D₃₃ = ∑Abi · Eb · νbi + ∑Afj · Efj (6.40)
Düsturlarda işarələnmələrlə bağlı bax. bu Qaydaların 6.1.16-cı yarımbəndi.
6.1.18. İki istiqamətdə yalnız əyici momentlər (Mₓ və Mᵧ) təsir edən (çəpinə əyilmə) konstruksiyalar üçün (6.34) düsturunda N=0 qəbul edilir.
6.1.19. Simmetriya müstəvisində mərkəzdənxaric sıxılan və “X” oxu bu müstəvidə yerləşən konstuksiya üçün (6.32) - (6.34) düsturlarında Mᵧ = 0 və D₁₂ = D₂₂ = D₂₃ = 0 qəbul edilir.
6.1.20. Simmetriya müstəvisində əyilən və “X” oxu bu müstəvidə yerləşən konstuksiya üçün (6.32)-(6.34) düsturlarında N = 0, Mᵧ = 0, D₁₂ = D₂₂ = D₂₃ = 0 qəbul edilir.
Kəsici qüvvələrin təsirinə görə konstruksiyanın möhkəmliyə hesablanması
6.1.21. Kəsici qüvvələrin təsirinə konstruksiyanın möhkəmliyə hesablanması maili kəsik üzrə kəsici qüvvənin təsirinə, maili kəsik üzrə əyici momentin təsirinə və maili kəsiklər arasındakı zolaq üzrə kəsici qüvvənin təsirinə görə yerinə yetirilməlidir.
6.1.22. Maili kəsiklər arasındakı beton zolaq üzrə konstruksiyanın əyilməyə hesablanması AzDTN 2.16-1-ə uyğun yerinə yetirilir.
6.1.23. Əyilən konstruksiyaların maili kəsik üzrə kəsici qüvvələrin təsirinə hesablanması AzDTN 2.16-1-ə uyğun olaraq yerinə yetirilir, bu halda hesablamalarda polad armaturun xarakteristikaları əvəzinə polimer kompozit armaturun xarakteristikalarını yerləşdirmək lazımdır.
6.1.24. Əyilən konstruksiyaların maili kəsik üzrə əyici momentlərin təsirinə hesablanması AzDTN 2.16-1-ə uyğun olaraq yerinə yetirilir, bu halda hesablamalarda polad armaturun xarakteristikaları əvəzinə polimer kompozit armaturun xarakteristikalarını yerləşdirmək lazımdır.
Konstruksiyaların yerli sıxılmaya hesablanması
6.1.25. Səthinin məhdud sahəsinə normal tətbiq olunmuş sıxıcı qüvvənin təsirindən polimer kompozit armaturlu konstruksiyaların yerli sıxılmaya (əzilməyə) hesablanması AzDTN 2.16-1-ə uyğun yerinə yetirilməlidir.
Konstruksiyaların basılıb yarılmaya hesablanması
6.1.26. Basılıb yarılmaya hesablanma müstəvi konstruksiyalar (tava) üçün, onların basılıb yarılma zonasında topa yükün və momentin təsiri olduqda yerinə yetirilir. Basılıb yarılmaya hesablanma AzDTN 2.16-1-ə uyğun olaraq yerinə yetirilir, bu halda hesablamada polad armaturun xarakteristikaları əvəzinə polimer kompozit armaturun xarakteristikalarını yerləşdirmək lazımdır.
6.2. İkinci qrup həddi hal vəziyyətlərinə görə konstruksiyanın hesablanması
6.2.1. İkinci qrup həddi hal vəziyyətlərinə görə konstruksiyanın hesablanması aşağıdakıları əhatə edir:
- çatların əmələ gəlməsinə görə hesablanma;
- çatların açılmasına görə hesablanma;
- deformasiyalara görə hesablanma.
6.2.2. Çatların əmələ gəlməsinə görə hesablanma çat olmamasının təmin edilməsi zərurəti olduqda, həmçinin çatların açılmasına və deformasiyalara görə hesablamalarda yardımçı hesablanma kimi yerinə yetirilir.
6.2.3. Çatların əmələ gəlməsinə görə hesablanmada yükə görə etibarlılıq əmsalı γf > 1,0 (möhkəmliyə görə hesablamada olduğu kimi) qəbul edilir.
Çatların açılmasına və deformasiyalara görə hesablamalarda (yardımçı hesablanma kimi çatların əmələ gəlməsinə görə hesablanma da daxil olmaqla) yükə görə etibarlılıq əmsalı γf = 1,0 qəbul edilir.
Konstruksiyanın çatların əmələ gəlməsinə və açılmasına görə hesablanması
6.2.4. Əyilən elementlərin çatların əmələ gəlməsinə görə hesablanması aşağıdakı şərtə əsasən yerinə yetirilir.
M > Mcrc (6.41)
burada, M – xarici yükdən elementin çevrilmiş en kəsiyinin ağırlıq mərkəzindən keçən və moment təsiri müstəvisinə normal olan oxa nəzərən əyici momentdir;
Mcrc – elementin normal kəsiyinin çatlar əmələ gələn anda qəbul edə biləcəyi əyici momentdir və bu Qaydaların 6.2.8-6.2.11-ci yarımbəndləri üzrə müəyyən edilir.
Mərkəzi dartılan elementlər üçün çatların əmələ gəlməsinə görə hesablanması aşağıdakı şərtə əsasən müəyyən edilir:
N > Ncrc (6.42)
burada, N – xarici yükdən boyuna dartan qüvvədir;
Ncrc - çatlar əmələ gəldiyi anda elementin qəbul edə biləcəyi boyuna dartıcı qüvvədir, bu Qaydaların 6.2.12-ci yarımbəndi üzrə müəyyən edilir.
6.2.5. (6.41) və ya (6.42) şərtləri yerinə yetirildiyi hallarda, çatların açılmasına görə hesablanma aparılır. Elementlərin hesablanması çatların qısamüddətli və uzunmüddətli açılmasına görə yerinə yetirilir.
Qısamüddətli çatların açılması daimi və müvəqqəti yüklərin (uzunmüddətli və qısamüddətli) birgə təsirinə, uzunmüddətli çatların açılması-ancaq daimi və müvəqqəti uzunmüddətli yüklərin təsirinə hesablanır.
Qısamüddətli çatların açılması daimi və müvəqqəti (uzunmüddətli və qısamüddətli) yüklərin birgə təsirinə, uzunmüddətli çatların açılması yalnız daimi və müvəqqəti uzunmüddətli yüklərin təsirinə hesablanır.
6.2.6. Çatların açılmasına görə hesablanma aşağıdakı şərtə əsasən yerinə yetirilir
acrc ≤ acrc,ult (6.43)
burada, acrc – xarici yükün təsirindən açılan çatların enidir, bu Qaydaların 6.2.7, 6.2.1- 6.2.17-ci yarımbəndləri üzrə təyin edilir;
acrc,ult – açılan çatların həddi yol verilən enidir və aşağıdakılardan artıq olmayaraq qəbul edilir:
- çatlar qısamüddətli açıldıqda - 0,7 mm-dən;
- çatlar uzunmüddətli açıldıqda - 0,5 mm-dən.
6.2.7. Konstruksiyaların hesablanması normal və maili çatların uzunmüddətli və qısamüddətli açılmasına görə yerinə yetirilməlidir.
Uzunmüddətli açılan çatların eni aşağıdakı düsturla müəyyən edilir.
acrc = acrc1 (6.44)
Qısamüddətli açılan çatların eni isə aşağıdakı düsturla müəyyən edilir
acrc = acrc1 + acrc2 - acrc3 (6.45)
burada, acrc1 - uzunmüddətli daimi və müvəqqəti yüklərin uzunmüddətli təsirindən açılan çatların enidir;
acrc2 - daimi və müvəqqəti yüklərin (uzunmüddətli və qısamüddətli) qısamüddətli təsirindən açılan çatların enidir;
acrc3 - daimi və uzunmüddətli müvəqqəti yüklərin qısamüddətli təsirindən açılan çatların enidir;
acrc1, acrc2 və acrc3 -ün qiymətləri bu Qaydaların 6.2.14-6.2.17-ci yarımbəndləri üzrə müəyyən edilir.
Elementin boyuna oxuna normal kəsiklərdə çat yaradan momentin təyini
6.2.8. Çatlar yaradan əyici moment Mcrc bu Qaydaların 6.2.9-6.2.12-ci yarımbəndlərinə uyğun olaraq, dartılan betonun qeyri-elastik deformasiyası nəzərə alınmaqla və ya 6.2.13-cü yarımbəndinə uyğun olaraq deformasiya modeli üzrə müəyyən edilməlidir.
6.2.9. Çatları yaradan moment dartılan betonun qeyri-elastik deformasiyası nəzərə alınmaqla aşağıdakı müddəalara uyğun olaraq müəyyən edilir:
- deformasiyadan sonra kəsik müstəvililiyini saxlayır;
- betonun sıxılan zonasında gərginlik epürü elastik cisimdə olduğu kimi üçbucaq formasını qəbul edilir (şəkil 6);
- betonun dartılan zonasında gərginlik epürü, betonun dartılmaya müqavimətinin (Rbt,ser) hesablama qiymətini aşmayan gərginliklə, trapesiya formasında qəbul edilir;
- yükün qısamüddətli təsirində betonun ən kənar dartılan lifinin nisbi deformasiyası onun həddi qiymətinə (εbt,ult) bərabər qəbul edilir (AzDTN 2.16-1); elementin kəsiyində deformasiyanın ikirəqəmli epüründə εbt,ult = 0,00015 qəbul edilir;
- dartılan polimer kompozit armaturda gərginlik nisbi deformasiyadan asılı olaraq, elastik cisim üçün olduğu kimi qəbul edilir;
- polimer kompozit armaturun sıxılmaya müqaviməti sıfra bərabər qəbul edilir.
6.2.10. Dartılan betonun qeyri-elastik deformasiyaları nəzərə alınmaqla çat yaradan moment aşağıdakı düsturla müəyyən edilir:
Mcrc = Rbt,ser · Wpl ± N · eₓ (6.46)
burada, Wpl –betonun dartılan ən kənar lifi üçün kəsiyin müqavimətinin elastiki-plastik momentidir və bu Qaydaların 6.2.9-cu yarımbəndi nəzərə alınmaqla müəyyən edilir;
eₓ - boyuna N qüvvəsinin tətbiq nöqtəsindən (elementin kəsiyinin ağırlıq mərkəzində yerləşən), çatyaranması yoxlanılan dartılan zonadan ən uzaqda olan özək nöqtəsinə kimi məsafədir;
(6.46) düsturunda "müsbət" işarəsi N boyuna qüvvənin sıxıcı, "mənfi" işarəsi - dartıcı olduğu halda qəbul edilir.
1- çevrilmiş en kəsiyinin ağırlıq mərkəzinin səviyyəsidir.
Şəkil 6. Çat yaranmanın yoxlanması zamanı elementin kəsiyində gərginlik-deformasiya vəziyyətinin sxemi: a) əyici momentin təsirindən; b) əyici momentin və boyuna qüvvənin təsirindən.
Düzbucaqlı kəsiklər və rəfi sıxılan zonada yerləşən tavr kəsiklər üçün momentin simmetriya oxu müstəvisində təsir etdiyi halda Wpl -nin qiymətinin aşağıdakı kimi qəbul edilməsinə yol verilir:
Wpl = 1,3 · Wred (6.47)
burada, Wred – kəsiyin dartılan zonası üzrə çevrilmiş kəsiyin elastik müqavimət momentidir, bu Qaydaların 6.2.11-ci yarımbəndinə uyğun olaraq müəyyən edilir.
6.2.11. Wred müqavimət momenti və ex məsafə aşağıdakı düsturla müəyən edilir:
Wred = Ired / yt (6.48)
eₓ = Wred / Ared (6.49)
burada, Ired - elementin çevrilmiş kəsiyinin onun ağırlıq mərkəzinə nəzərən ətalət momentidir
Ired = I + If · αf (6.50)
I, If – mavafiq olaraq betonun və dartılan polimer kompozit armaturun kəsiklərinin ətalət momentləridir;
Ared – elementin çevrilmiş en kəsiyinin sahəsidir, aşağıdakı düsturla müəyyən edilir
Ared = A + Af · αf (6.51)
αf – armaturun betona çevrilmə əmsalıdır.
αf = Ef / Eb (6.52)
A, Af - müvafiq olaraq betonun və dartılan polimer kompozit armaturun en kəsiklərinin sahələridir;
yt –betonun daha çox dartılan lifindən elementin çevrilmiş en kəsiyinin ağırlıq mərkəzinə qədər olan məsafədir;
yt = St,red / Ared (6.53)
burada, St,red – elementin çevrilmiş en kəsik sahəsinin betonun daha çox dartılan lifinə nəzərən statik momentidir.
Wred müqavimət momentinin polimer kompozit armaturu nəzərə almadan müəyyən edilməsinə yol verilir.
6.2.12. Mərkəzi dartılan elementlərdə çatlar yarananda Ncrc qüvvəsi aşağıdakı düstur ilə müəyyən edilir:
Ncrc = Ared · Rbt,ser (6.54)
6.2.13. Qeyri-xətti deformasiya modeli əsasında çatları yaradan momentin müəyyən edilməsi bu Qaydaların 6.1.15-6.1.20-ci yarımbəndləri üzrə yerinə yetirilir, ancaq burada dartılan betonun vəziyyət diaqramı ilə müəyyən edilən, normal kəsiyin dartılan zonasında betonun işi nəzərə alınmalıdır. Materialların hesablama xarakteristikaları ikinci qrup həddi hal vəziyyətləri üçün qəbul edilməlidir.
Mcrc -in qiyməti bu Qaydaların 6.1.18-6.1.20-ci yarımbəndlərində verilən düsturları nəzərə almaqla 6.1.17-ci yarımbəndində verilən sistem tənliklərin həlli ilə müəyyən edilir. Burada, xarici yükün təsirindən betonun dartlılan üzündə betonun nisbi deformasiyası (εbt,max ) AzDTN 2.16-1 üzrə müəyyən edilən, dartılmada betonun nisbi deformasiyasının (εbt,ult ) həddi qiymətinə bərabər götürülür.
Elementin boyuna oxuna normal açılan çatların eninin hesablanması
6.2.14. Normal çatların eni acrc,i (i = 1, 2, 3 - bax. bu Qaydaların 6.2.7-ci yarımbəndi) aşağıdakı düsturla müəyyən edilir:
acrc,i = φ₁ · φ₂ · φ₃ · ψf · σf /Ef · lf (6.55)
burada, σf - çat olan normal kəsikdəki dartılan boyuna armaturda müvafiq xarici yükdən gərginlikdir, bu Qaydaların 6.2.15-ci yarımbəndi üzrə müəyyən edilir;
lf - bu Qaydaların 6.2.16-cı yarımbəndi üzrə müəyyən edilən, qonşu normal çatlar arasındakı baza məsafəsidir;
ψf – dartılan armaturun nisbi deformasiyasının çatlar arasında qeyri-bərabər paylanmasını nəzərə alan əmsaldır və ψf = 1 qəbul edilməsinə yol verilir; bu halda əgər (6.43) şərti təmin edilmirsə, onda ψf –in qiyməti bu Qaydaların 6.2.17-ci yarımbəndi üzrə müəyyən edilməlidir;
φ₁ - yükün təsiretmə müddətini nəzərə alan əmsaldır, aşağıdakılara bərabər qəbul edilir:
-yükün təsiri qısamüddətli olduqda - 1,0;
-yükün təsiri uzunmüddətli olduqda - 1,4;
φ₂ - boyuna polimer kompozit armaturun profilini nəzərə alan əmsaldır, periodik profilli armatur üçün 0,7-yə bərabər qəbul edilir;
φ₃ - yüklənmə xarakterini nəzərə alan əmsaldır, aşağıdakı kimi qəbul edilir:
1,0 - əyilən və mərkəzdənxaric sıxılan elementlər üçün;
1,2 – dartılan elementlər üçün.
Betonla ilişmə göstəriciləri polad armaturdan aşağı olmayan polimer kompozit armatur üçün φ₂ əmsalının qiymətinin AzDTN 2.16-1 üzrə qəbul edilməsinə yol verilir.
6.2.15. Əyilən elementlərin dartılan armaturunda σf gərginliyinin qiyməti aşağıdakı düstur üzrə müəyyən edilir:
σf = (M(h₀ - yc)/Ired) · αf1 (6.56)
burada, Ired, yc –betonun yalnız sıxılan zonanın kəsiyinin sahəsi və dartılan armaturun en kəsik sahəsi nəzərə alınmaqla bu Qaydaların 6.2.26-cı yarımbəndi üzrə müəyyən edilən, elementin çevrilmiş en kəsiyinin sıxılan zonasının ətalət momenti və hündürlüyüdür.
Əyilən elementlər üçün yc = x (şəkil 7), burada x - betonun sıxılan zonasının hündürlüyüdür, bu Qaydaların 6.2.27-ci yarımbəndi üzrə müəyyən edilir.
Armaturun betona çevrilmə əmsalı αf1 aşağıdakı düstur ilə müəyyən edilir.
αf1 = Ef / Eb,red
burada, Eb,red – sıxılan betonun qeyri-elastik deformasiyalarını nəzərə alan, sıxılan betonun çevrilmiş deformasiya moduludur, aşağıdakı düstur ilə müəyyən edilir
Eb,red = Rb,n / εb1,red (6.57)
Betonun εb1,red nisbi deformasiyası 0,0015 qəbul edilir.
σf gərginliyinin aşağıdakı düsturla müəyyən edilməsinə yol verilir:
σf = M / zf · Af (6.58)
burada, zf – dartılan armaturun ağırlıq mərkəzindən elementin sıxılan zonasında əvəzləyici qüvvənin tətbiq nöqtəsinə qədər olan məsafədir.
a) b)
1-çevrilmiş en kəsiyinin ağırlıq mərkəzinin səviyyəsidir.
Şəkil 7. Çatlar əmələ gəlmiş elementin gərginlikli deformasiya vəziyyətinin sxemi: a) əyici momentin təsirindən; b) əyici momentin və boyuna qüvvənin təsirindən.
Düzbucaqlı en kəsikli elementlər üçün zf -in qiyməti aşağıdakı düstur ilə müəyyən edilir:
zf = h₀ - x/3 (6.59)
Düzbucaqlı, tavr (rəfi sıxılan zonada olan) və ikitavr en kəsikli elementlər üçün zf qiymətinin 0,8h0 qəbul edilməsinə yol verilir.
M əyici momentin və N kəsici qüvvənin təsirindən dartılan armaturda σf gərginliyi aşağıdakı düstur ilə müəyyən edilir:
σf = [M(h₀ - yc)/Ired ± N/Ared] · αf1 (6.60)
burada, Ared, yc - müvafiq olaraq, elementin çevrilmiş en kəsiyinin sahəsi və betonun daha çox dartılan lifindən elementin çevrilmiş en kəsiyinin ağırlıq mərkəzinə qədər olan məsafədir; bu Qaydaların 6.2.27-ci yarımbəndinə əsasən armaturun betona çevrilmə əmsalı αf1 qəbul edərək, betonun yalnız sıxılan zonada kəsiyinin sahəsi və dartılan armaturun kəsiyinin sahəsi nəzərə alınmaqla, elastik elementlərin kəsiklərinin həndəsi xarakteristikalarının ümumi hesablama qaydaları üzrə müəyyən edilirlər.
σf - gərginliyinin aşağıdakı düstur ilə müəyyən edilməsinə yol verilir:
σf = N(ef ± zf) / Af · zf (6.61)
burada, ef - M/N-ə bərabər olan ekssentrisitet nəzərə alınmaqla, dartılan armaturun ağırlıq mərkəzindən N kəsici qüvvənin tətbiq nöqtəsinə qədər olan məsafədir.
Düzbucaqlı en kəsikli elementlər üçün zf -qiymətinin (6.59) düsturu ilə müəyyən edilməsinə yol verilir, x – bu Qaydaların 6.2.27-ci yarımbəndi üzrə müəyyən edilən, kəsici qüvvənin təsiri nəzərə alınmaqla betonun sıxılan zonasının hündürlüyüdür.
Düzbucaqlı, tavr (sıxılan zonada rəfi olan) və ikitavr en kəsikli elementlər üçün zf -in qiymətinin 0,7h0 qəbul edilməsinə yol verilir.
(6.60) və (6.61) düsturlarında "müsbət" işarəsi boyuna qüvvənin dartıcı, "mənfi" işarəsi sıxıcı olduğu halda qəbul edilir.
σf gərginliyi Rf,se r - dən artıq olmamalıdır.
6.2.16. Çatlar arasındakı baza məsafəsi lf aşağıdakı düstur ilə müəyyən edilir:
lf = 0,25 · Abt/Af · df (6.62)
və 10df və 10 sm-dən az olmayaraq 20df və 20 sm-dən çox olmayaraq qəbul edilir.
burada, Abt - dartılan betonun kəsiyinin sahəsidir;
Af - dartılan armaturun kəsiyinin sahəsidir; df - armaturun nominal diametridir.
Abt - nin qiyməti bu Qaydaların 6.2.8-6.2.13-cü yarımbəndlərinə uyğun olaraq çat yaradan momentin hesablama qaydasından istifadə edilməklə, betonun dartılan zonasının hündürlüyü (xt) üzrə müəyyən edilir.
Bütün hallarda, Abt-nin qiyməti en kəsiyin hündürlüyü hüdudları 2a -dan az və 0,5h-dan çox olmamaqla alınan kəsiyin sahəsinə bərabər qəbul edilir.
6.2.17. ψf -əmsalının qiyməti aşağıdakı düstur ilə müəyyən edilir:
ψf = 1 - 0,8 · σf,crc/σf (6.63)
burada, σf,crc – çat olan kəsikdə boyuna dartılan armaturda eninə çatlar yaranan andakı gərginlikdir, müvafiq düsturlarda M = Mcrc qəbul etməklə, bu Qaydaların 6.2.15-ci yarımbəndi üzrə müəyyən edilir;
σf – həmçinin, baxılan yükün təsirindən yaranan gərginlikdir.
Əyilən
elementlər üçün ψf əmsalının qiyməti
aşağıdakı düstur ilə müəyyən
edilir:
ψf = 1 - 0,8 · Mcrc/M (6.64)
burada, Mcrc bu Qaydaların 6.2.10-cu yarımbəndi üzrə müəyyən edilir.
Konstruksiyanın deformasiyalara görə hesablanması
6.2.18. Konstruksiya elementlərinin deformasiyalara görə hesablanması konstruksiyalara olan istismar tələbləri nəzərə alınmaqla yerinə yetirilir.
Deformasiyalara görə hesablanma aşağıda qeyd olunan təsirlər üzrə yerinə yetirilir:
- deformasiyalar texnoloji və ya konstruktiv tələblərlə məhdudlaşdırıldıqda -daimi, müvəqqəti uzunmüddətli və qısamüddətli yüklərə görə;
- deformasiyalar estetik tələblərlə məhdudlaşdırıldıqda -daimi və müvəqqəti uzunmüddətli yüklərə görə.
6.2.19. Elementlərin deformasiyalarının yol verilən həddi qiymətləri AzDTN 2.1-1-ə və konstruksiyaların konkret növləri üzrə normativ sənədlərə uyğun qəbul edilir.
Konstruksiyaların əyintilərə görə hesablanması
6.2.20. Elementlərin əyintilərə görə hesablanması aşağıdakı şərtə əsasən yerinə yetirilir:
f ≤ fult (6.65)
burada, f - elementin xarici yükdən əyintisidir;
fult - elementin əyintisinin həddi yolverilən qiymətidir.
Konstruksiyaların əyintisi inşaat mexanikasının ümumi qaydaları ilə elementlərin əyilmə, sürüşmə və boyuna deformasiya xarakteristikalarından asılı olaraq uzunluq boyu kəsiklərdə təyin olunur (əyrilik, sürüşmə bucağı və s.).
Elementlərin əyintisi əsasən əyilmə deformasiyasından asılı olduqda, əyintilərin qiymətləri sərtlik xarakteristikalarına görə bu Qaydaların 6.2.21 və 6.2.30-cu yarımbəndlərinə uyğun müəyyən edilir.
6.2.21. Uzunluq boyu sabit en kəsikli, çat olmayan əyilən elementlər üçün əyintilər inşaat mexanikasının ümumi qaydalarına əsasən en kəsiklərinin sərtliyindən (düstur 6.69 ilə təyin olunan) istifadə edilməklə müəyyən edilir.
Konstruksiyalarda elementlərin əyriliklərinin təyini
6.2.22. Əyilən, mərkəzdənxaric sıxılan və mərkəzdənxaric dartılan elementlərin əyriliyi onların əyintisinin hesablanması üçün təyin olunur:
- elementin və ya onun məntəqələri üçün, dartılan zonada boyuna oxuna normal çatlar əmələ gəlmədikdə bu Qaydaların 6.2.23, 6.2.25-ci yarımbəndlərinə əsasən;
- elementin və ya onun məntəqələri üçün, dartılan zonada çatlar olduqda bu Qaydaların 6.2.23, 6.2.24 və 6.2.26-cı yarımbəndlərinə əsasən.
Əgər yükün tam, daimi, müvəqqəti uzunmüddətli və qısamüddətli təsirlərindən çatlar əmələ gəlmirsə (yəni 6.41 şərti təmin olunmursa) elementlər və ya onun məntəqələri çatlarsız baxılır.
Çatı olan və çatı olmayan elementlərin əyriliyi çatlar olduqda və ya olmadıqda bu Qaydaların 6.2.31-ci yarımbəndinə uyğun olaraq deformasiya modeli əsasında müəyyən edilə bilər.
6.2.23. Əyilən, mərkəzdənxaric sıxılan və mərkəzdənxaric dartılan elementlərin tam əyriliyi aşağıdakı düsturla müəyyən edilir:
- dartılan zonada çatlar olmadıqda:
1/r = (1/r)₁ + (1/r)₂ (6.66)
- dartılan zonada çatlar olduqda:
1/r = (1/r)₁ - (1/r)₂ + (1/r)₃ (6.67)
(6.66) düsturunda:
(1/r)₁, (1/r)₂ - müvafiq olaraq qısamüddətli yüklərin qısamüddətli təsirindən və daimi və müvəqqəti uzunmüddətli yüklərin uzunmüddətli təsirlərindən əyriliklərdir
(6.67) düsturunda :
(1/r)₁ -deformasiyalara görə hesablanmalarda tam yüklərin qısamüddətli təsirindən əyrilikdir;
(1/r)₂ - daimi və müvəqqəti uzunmüddətli yüklərin qısamüddətli təsirindən əyrilikdir;
(1/r)₃ -daimi və müvəqqəti uzunmüddətli yüklərin uzunmüddətli təsirlərində əyrilikdir.
(1/r)₁, (1/r)₂ və (1/r)₃ əyrilikləri bu Qaydaların 6.2.24-cü yarımbəndinə uyğun müəyyən edilir.
6.2.24. Müvafiq yüklərin təsirindən elementlərin (1/r) əyriliyi aşağıdakı düsturla müəyyən edilir:
1/r = M/D (6.68)
burada, M - xarici yüklərdən (boyuna qüvvə N nəzərə alınmaqla) əyici momentin təsir müstəvisinə normal və elementin çevrilmiş kəsiyin ağırlıq mərkəzindən keçən oxa nəzərən əyici momentdir;
D - elementin çevrilmiş kəsiyinin əyilmədə sərtliyidir və aşağıdakı düsturla müəyyən edilir:
D = Eb1 · Ired (6.69)
burada, Eb1 - sıxılan betonun deformasiya moduludur, yüklərin təsiretmə müddətlərindən asılı olaraq və çat olub -olmaması nəzərə alınaraq müəyən edilir;
Ired - çevrilmiş en kəsiyinin onun ağırlıq mərkəzinə nəzərən ətalət momentidir, dartılan zonada çatların olub-olmaması nəzərə alınmaqla müəyyən edilir.
Betonun deformasiya modulunun qiymətləri Eb1 və çevrilmiş kəsiyin ətalət momenti Ired betonun dartılan zonasında çatlar olmayan və çatlar olan elementlər üçün bu Qaydaların 6.2.25 və 6.2.26-cı yarımbəndlərinə müvafiq olaraq müəyyən edilir.
Dartılan zonada çatlar olmayan elementlərin sərtliyinin təyini
6.2.25. Elementlərin D sərtliyi çat olmayan məntəqələrdə düstur (6.69) ilə müəyyən edilir. Elementin çevrilmiş en kəsiyinin ağırlıq mərkəzinə nəzərən ətalət momenti Ired bütöv cisim üçün olduğu kimi elastik elementlərin müqavimətinin ümumi qaydaları üzrə, beton kəsiyin tam sahəsi və dartılan armaturun sahəsi nəzərə alınaraq, armaturun betona çevrilmə əmsalı ilə müəyyən edilir.
Ired = I + If · αf (6.70)
burada, I - beton kəsiyinin elementin çevrilmiş en kəsiyinin ağırlıq mərkəzinə nəzərən ətalət momentidir;
If – dartılan armaturun kəsik sahəsinin elementin çevrilmiş en kəsiyinin ağırlıq mərkəzinə nəzərən ətalət momentidir;
αf - armaturun betona çevirmə əmsalıdır:
αf = Ef / Eb1 (6.71)
Ətalət momenti I -nin qiymətləri elastik elementlərin kəsiklərinin həndəsi xarakteristikalarının hesablanması qaydaları ilə müəyyən edilir.
I - ətalət momentinin armatur nəzərə alınmadan təyin edilməsinə yol verilir.
Betonun deformasiya modulunun qiymətləri (6.69) və (6.71) düsturlarında aşağıdakılara bərabər qəbul edilir:
-yükün qısamüddətli təsirində
Eb1 = 0,85 · Eb (6.72)
-yükün uzunmüddətli təsirində
Eb1 = Ebr = Eb / (1 + φb,cr) (6.73)
burada, φb,cr – AzDTN 2.16-1 üzrə qəbul edilir.
Dartılan zonasında çatlar olan məntəqələrdə elementlərin sərtliyinin təyini
6.2.26. Elementin dartılan zonasında çatlar olan məntəqələrində sərtlik aşağıdakı müddəalar nəzərə alınmaqla müəyyən edilir:
- deformasiyadan sonra kəsiklər müstəviliyini saxlayır;
- sıxılan zonada betonda gərginlik elastik cisim üçün olduğu kimi müəyyən edilir;
- normal çat olan kəsiklərdə dartılan betonun işi nəzərə alınmır;
- qonşu normal çatların arasındakı məntəqələrdə dartılan betonun işi ψf əmsalı vasitəsi ilə nəzərə alınır. Elementin sərtliyi D çat olan məntəqələrdə düstur (6.69) ilə müəyyən edilir və çat olmayan kəsiyin sərtliyindən çox qəbul edilmir.
Sıxılan betonun deformasiya modulu Ebl aşağıdakı düstur ilə müəyyən edilən çevrilmiş deformasiya modulu Eb,red - in qiymətlərinə bərabər qəbul edilir:
Eb,red = Rb,ser / εb1,red (6.74)
burada, εb1,red – betonun çevrilmiş deformasiyasıdır, aşağıdakı kimi qəbul edilir:
- yükün uzunmüddətli olmayan təsirində ağır betonlar üçün -0,0015;
- yükün uzunmüddətli təsirində ağır betonlar üçün AzDTN 2.16-1 üzrə.
Elementin çevrilmiş en kəsiyinin onun ağırlıq mərkəzinə nəzərən ətalət momenti Ired elastik elementlərin müqavimətinin ümumi qaydaları üzrə, betonun yalnız sıxılan zonasının sahəsi və sıxılan armatur kəsiyinin sahəsi (armaturun betona çevirmə əmsalı αf1 daxil edilməklə) nəzərə alınmaqla müəyyən edilir:
Ired = Ib + If · αf (6.75)
burada, Ib, If –müvafiq olaraq, betonun sıxılan zonasının və dartılan armaturun kəsiklərinin sahələrinin dartılan zonasının betonu nəzərə alınmadan çevrilmiş kəsiyin ağırlıq mərkəzinə nəzərən ətalət momentləridir.
If -in qiyməti materialların müqavimətinin ümumi qaydaları üzrə, betonun daha çox sıxılmış lifdən çevrilmiş (çevirmə əmsalı αf1 ilə) en kəsiyin ağırlıq mərkəzinə qədər məsafəni qəbul etməklə, dartılma zonasının betonu nəzərə alınmadan (şəkil 8) müəyyən edilir;
əyilən elementlər üçün:
ycm = xm
burada, xm - betonun sıxılan zonasının, çatlar arasında dartılan betonun işinin təsirini nəzərə alan orta hündürlüyüdür və bu Qaydaların 6.2.27-ci yarımbəndinə əsasən təyin olunur (şəkil 8).
Ib və ycm - in qiymətləri elastik elementlərin kəsiklərinin həndəsi xarakteristikaları üçün ümumi qaydalarla müəyyən edilir.
Dartılan armaturun betona çevirmə əmsalı αf1 bu Qaydaların 6.2.29-cu yarımbəndi üzrə müəyyən edilir.
6.2.27. Əyilən elementlər üçün neytral oxun vəziyyəti (betonun sıxılan zonasının orta hündürlüyü) aşağıdakı tənliklərdən müəyyən edilir.
Sb0 = αf1 · Sf0 (6.76)
burada, Sb0 и Sf0 - betonun sıxılan zonasının və dartılan armaturun müvafiq olaraq neytral oxa nəzərən statik momentləridir.
Düzbucaqlı kəsiklər üçün sıxılan zonanın hündürlüyü aşağıdakı düsturla müəyyən edilir:
(6.77)
burada, μf = Af / b·h₀.
Tavr (rəfi sıxılan zonada olan) və ikitavr kəsiklər üçün sıxılan zonanın hündürlüyü aşağıdakı düsturla müəyyən edilir:
(6.78)
burada, μ'f = A'f / b·h₀;
A'f - sıxılan rəfin qanadlarının (çıxıntılarının) sahəsidir.
a) b)
1-Çevrilmiş en kəsiyinin (betonunun dartılan zonası nəzərə alınmadan) ağırlıq mərkəzinin səviyyəsi.
Şəkil 8. Əyici momentin təsirindən deformasiyalara görə çatlar olan elementin hesablanması üçün onun çevrilmiş en kəsiyi (a) və gərginlikli deformasiya vəziyyətinin sxemi (b).
Mərkəzdənxaric sıxılan və mərkəzdənxaric dartılan elementlərin neytral oxunun vəziyyəti (sıxılan zonanın hündürlüyü) aşağıdakı düsturla müəyyən edilir:
yN = (Ib0 + αf1 · If0) / (Sb0 + αf1 · Sf0) (6.79)
burada, yN - neytral oxdan N eninə qüvvənin tam kəsiyin ağırlıq mərkəzindən (çatlar nəzərə alınmadan) e₀ = M/N məsafədəki tətbiq nöqtəsinə qədər olan məsafədir.
Ib0, If0, Sb0, Sf0 – müvafiq olaraq betonun sıxılan zonasının və dartılan armaturların neytral oxa nəzərən ətalət və statik momentləridir.
Düzbucaqlı kəsiklər üçün M əyici momentin və N normal qüvvənin təsirlərindən betonun sıxılan zonasının hündürlüyünün aşağıdakı düsturla müəyyən edilməsinə yol verilir:
xm = xM ± (Ired · N / Ared · M) (6.80)
burada, xM - əyilən elementin sıxılan zonasının hündürlüyüdür və (6.77), (6.78) düsturları ilə təyin olunur;
Ired, Ared - çevrilmiş en kəsiyin ətalət momenti və sahəsidir, tam kəsik üçün (çatlar nəzərə alınmır) təyin olunur.
Elementin en kəsiyinin həndəsi xarakteristikaları elastik elementlərin kəsiklərinə aid ümumi qaydalarla təyin olunur.
(6.80) düsturunda “müsbət” işarəsi boyuna qüvvənin sıxıcı, “mənfi” işarəsi isə dartıcı olduğu hallarda qəbul olunur.
6.2.28. Əyilən elementlərin sərtliyinin aşağıdakı kimi təyin olunmasına yol verilir:
D = Ef,red · Af · z · (h₀ - xm) (6.81)
burada, z - dartılan armaturun ağırlıq mərkəzindən sıxılan zonada əvəzləyici qüvvənin tətbiq nöqtəsinə qədər olan məsafədir.
Düzbucaqlı kəsikli elementlərdə z -in qiyməti aşağıdakı kimi təyin olunur:
z = h₀ - ⅓ xm (6.82)
Düzbucaqlı, tavr (rəf sıxılan zonada olduqda) və ikitavr en kəsikləri üçün z -in qiymətinin 0,8h₀ -a bərabər qəbul edilməsinə yol verilir.
6.2.29. Dartılan armaturun betona çevirmə
əmsalının qiyməti aşağıdakı
düstur ilə hesablanır:
αf1 = Ef,red/Eb,red (6.83)
burada, Eb,red - sıxılan betonun çevrilmiş deformasiya moduludur, qısamüddətli və uzunmüddətli yüklərin təsirində bu Qaydaların 6.2.26-cı yarımbəndi üzrə müəyyən edilir.
Ef,red - dartılan armaturun çevrilmiş deformasiya moduludur, çatlar arasında dartılan betonun işinin təsiri nəzərə alınmaqla aşağıdakı düsturla hesablanır:
Ef,red = Ef / ψf (6.84)
ψf əmsalının qiyməti bu Qaydaların 6.2.17-ci yarımbəndinə əsasən müəyyən edilir.
ψf =1 qəbul edilməsinə yol verilir, bu halda düstur (6.65)-in tələbləri təmin olunmursa, hesablanma 6.2.17-ci yarımbəndi ilə təyin edilən ψf əmsalını nəzərə almaqla aparılır.
6.2.30. Elementlərin əyintiləri inşaat mexanikasının ümumi qaydaları ilə, (1/r) əyriliyi əvəzinə bilavasitə əyilmədə sərtlik xarakteristikalarından (D) istifadə edərək hesablanma asılılıqlarında bu Qaydaların 6.2.24 və 6.2.28-ci yarımbəndlərində verilən düsturlarda elastik əyilmədə sərtlik xarakteristikalarını (EI) qeyd olunan D xarakteristikaları ilə əvəz etmək yolu ilə təyin oluna bilər.
Qısamüddətli və uzunmüddətli yüklərin birgə təsirindən elementin tam əyintisi dartılan zonada çatlar olmadıqda və ya çat olduqda müvafiq yüklərdən əyintiləri cəmləmək yolu ilə, bu Qaydaların 6.2.23-cü yarımbəndinə görə əyriliklərin cəmlənməsinə uyğun sərtlik xarakteristikasını (D) qəbul etməklə, baxılan yükün təsir etmə müddətlərindən asılı olaraq təyin olunur.
Elementlərin sərtlik xarakteristikaları (D) hesablandıqda dartılan zonada çatlar olduqda ψf =1 qəbul etməyə yol verilir. Bu halda, qısamüddətli və uzunmüddətli yüklərin birgə təsirindən çatlar olduqda əyilən elementlərin tam əyintisi sərtlik xarakteristikalarının (D) müvafiq qiymətlərini nəzərə almaqla, qısamüddətli yükün qısamüddətli təsirindən və uzunmüddətli yükün uzunmüddətli təsirindən əyintilərin cəmlənməsi yolu ilə, yəni çatlar olmayan elementlərdə olduğu kimi təyin olunur.
Elementlərin əyriliyinin qeyri-xətti deformasiya modeli ilə təyini
6.2.31. Elementlərin tam əyriliyi kəsiyin dartılan zonasında çatlar olmadıqda düstur (6.66) ilə, çatlar olduqda isə düstur (6.67) ilə təyin olunur.
Düstur (6.66) və (6.67) -ə daxil olan əyriliyin qiyməti (6.32) - (6.34) sistem tənlikləri birlikdə həll edilərək təyin olunur. Bu halda betonun dartılan zonasında normal çatlar olduqda, çatları kəsən armaturda gərginlik aşağıdakı kimi hesablanır:
σfj = Efj · εfj / ψfj (6.85)
burada
ψfj = 1 - 1/(1 + 0,8εfj,crc/εfj) (6.86)
εfj,crc - çat olan kəsikdə dartılan armaturun normal çat əmələ gələn anda nisbi deformasiyasıdır;
εfj - hesablanmanın baxılan mərhələsində çatları kəsən dartılan armaturun orta nisbi deformasiyasıdır.
Yükün qısamüddətli təsirindən əyriliklər təyin olunarkən hesablamalarda oxboyu sıxılan və dartılan betonun qısamüddətli deformasiya diaqramlarından, yükün uzunmüddətli təsirindən əyriliklər təyin olunarkən ikinci qrup həddi hal üçün hesablama xarakteristikaları ilə betonun uzunmüddətli deformasiya diaqramından istifadə olunur.
Xüsusi hallarında xarici yükün təsirindən (iki istiqamətdə əyilmə, elementin en kəsiyinin simmetriya müstəvisində əyilməsi və s.) düstur (6.66) və (6.67) -ə daxil olan əyriliklər bu Qaydaların 6.1.18-6.1.21-ci yarımbəndlərində verilən göstərişlər nəzərə alınmaqla (6.32)-(6.34) sistem tənliklərin həllərindən təyin edilir.
7. Qabaqcadan gərginləşdirilmiş polimer kompozit armaturlar.
Bu bölmənin tələbləri karbon aramid və şüşə əsaslı qabaqcadan gərginləşdirilmiş polimer kompozit armaturların layihələndirilməsinə şamil olunur.
7.1. Qabaqcadan gərginləşdirilmiş armaturlar
7.1.1. Armaturlarda qabaqcadan gərginləşmə σfp aşağıdakılardan artıq olmamaqla qəbul edilməlidir:
0,5Rfn – aramidkompozit armaturlar üçün;
0,65Rfn – karbonkompozit armaturlar üçün;
0,45Rfn – şüşəkompozit armaturlar üçün.
7.1.2. Qabaqcadan gərginləşdirilmiş konstruksiyaların hesablanmasında betona dartılma qüvvəsi ötürülən ana qədər (birinci itkilər) və betona dartılma qüvvəsi ötürüləndən sonrakı (ikinci itkilər) itkilər hesabına armaturda qabaqcadan gərginləşmənin azalmasını nəzərə almaq lazımdır.
Armaturu dayaqlarda dartmaqla qabaqcadan gərginləşmədə aşağıdakı gərginlik itkiləri nəzərə alınmalıdır:
birinci itkilər-armaturda qabaqcadan gərginliyin relaksasiyasından, konstuksiyanın termik emalında temperatur fərqindən, anker və formanın (dayaqların) deformasiyasından yaranan itkilər;
ikinci itkilər - betonun yığılması və sürükləmədən yaranan itkilər.
Armaturu betonda dartmaqla gərginləşdirdikdə itkilər:
birinci itkilər-ankerlərin deformasiyasından, konstruksiyanın səthində və ya kanal divarlarında sürtünmədən;
ikinci itkilər-armaturda qabaqcadan gərginliyin relaksasiyasından, betonun yığılması və sürüklənməsindən yaranan itkilər.
7.1.3. Armaturdakı gərginliyin relaksasiyasından yaranan itkiləri ∆σfp1 gərginləşdirilmə üsullarından asılı olaraq aşağıdakı düsturlarla təyin olunur:
şüşəkompozit və aramidkompozit armaturlar üçün:
∆σfp1 = 0,2σfp (7.1)
karbonkompozit armaturlar üçün;
∆σfp1 = 0,15σfp (7.2)
(7.1)-(7.2) düsturlarda σfp qiyməti itkilər nəzərə alınmadan qəbul edilir.
Armaturun relaksasiyası üçün daha dəqiq verilənlər olduqda, relaksasiyadan itkilər üçün başqa qiymətlərin qəbul olunmasına yol verilir.
7.1.4. Betonun qızdırılması zamanı qızma zonasında dartıcı qüvvəni qəbul edən mexanizm ilə dartılan armaturun temperaturlar fərqindən yaranan itkilər ∆σfp2 , armaturun eyni vaxtda dartılmadığı halda polad formanın (dayaqların) deformasiyasından gərginlik itkiləri ∆σfp3 , armatur dayaqlara dartıldığı halda dartıcı qurğu ankerlərinin deformasiyasından gərginlik itkiləri ∆σfp4, betonda armaturun dartılması zamanı kanalların divarları və ya konstruksiyanın səthi ilə sürtünmədən yaranan itkilər, armatur dayaqlara dartılmaqla gərginləşdirildikdə betonun yığılmasından yaranan itkilər ∆σfp5 və betonun sürüklənməsindən yaranan itkilər ∆σfp6 hesablama asılılıqlarında polad armaturun xarakteristikalarının qiymətlərini polimer kompozit armaturun xarakteristikalarının qiymətləri ilə əvəz etməklə AzDTN 2.16-1-ə uyğun olaraq müəyyən edilir.
Konstruksiya buxarla emal olunarkən temperaturun maksimal qiyməti polimer kompozit armaturlarun əridilib şüşəyə döndərilmə temperaturundan çox olmamalıdır.
7.1.5. Birinci itkilər nəzərə alınmaqla betonun qabaqcadan sıxılma qüvvəsi aşağıdakılara bərabər qəbul edilir:
P₍₁₎ = ∑(Afpj · σfp(1)j) (7.3)
burada, Afpj və σfp(1)j - müvafiq olaraq elementin kəsiyində gərginləşdirilən armaturun j-millər qrupunun kəsiyinin sahəsi və birinci itkilər nəzərə alınmaqla millər qrupunda qabaqcadan gərginlikdir, aşağıdakı düsturla müəyyən olunur:
σfp(1)j = σfpj - ∆σfp(1)j
burada, σfpj – armaturun baxılan millər qrupunun qabaqcadan gərginliyin ilkin qiymətidir.
∆σfp(1) - qabaqcadan gərginləşdirilmiş armaturun birinci itkilərinin tam qiymətidir.
∆σfp(1) = ∑∆σfpi (7.4)
i – qabaqcadan gərginliyin birinci itkilərin nömrəsidir.
Gərginləşən armaturda qüvvə tam itkilər nəzərə alınmaqla aşağıdakılara bərabər qəbul edilir:
P₍₂₎ = ∑(Afpj · σfp(2)j) (7.5)
burada
σfp(2)j = σfpj - ∆σfp(2)j (7.6)
∆σfp(2)j – armaturun qabaqcadan gərginlik itkilərinin tam qiymətləridir.
∆σfp(2) = ∑∆σfpi (7.7)
burada i – qabaqcadan gərginliyin bütün itkilərinin nömrəsidir.
7.1.6. Betonda qabaqcadan gərginliklər σbp aşağıdakılardan çox olmamalıdır:
- birinci itkilər nəzərə alınaraq təyin olunmuş, qabaqcadan sıxılmadan yaranan P₍₁₎ qüvvəsi ötürülərkən - 0,6Rbp; tam itkilər nəzərə alınaraq təyin olunmuş qabaqcadan sıxılmadan yaranan P₍₁₎ qüvvəsinin və normativ uzunmüddətli yükün təsirindən istismar mərhələsində – 0,45Rbp;
- bütün itkilər nəzərə alınaraq təyin olunmuş, qabaqcadan sıxılmadan yaranan P₍₂₎ qüvvəsi və tam normativ yükün təsirindən istismar mərhələsində -0,6Rbp.
Betonda σbp gərginliyi aşağıdakı düsturla müəyyən edilir:
σbp = P(i)/Ared ± P(i) · e₀p · y / Ired ± M · y / Ired (7.8)
burada, P(i) (i = 1,2) – birinci və ya tam itkilər nazərə alınmaqla qabaqcadan sıxılmadan yaranan qüvvədir;
M – sıxılma mərhələsində müvafiq xarici yükdən əyici momentdir (qabaqcadan sıxılmadan yaranan P₍₁₎ qüvvəsinin ötürülməsindən - elementin xüsusi çəkisindən);
y – kəsiyin ağırlıq mərkəzindən baxılan lifə qədər olan məsafədir;
e₀p – elementin çevrilmiş en kəsiyinin ağırlıq mərkəzinə nəzərən P₍₁₎ və ya P₍₂₎ qüvvəsinin ekssentrisitetidir.
7.2. Qabaqcadan gərginləşdirilmiş konstruksiyaların elementlərinin birinci qrup həddi hallara hesablanması
Qabaqcadan gərginləşdirilmiş konstruksiyaların möhkəmliyə hesablanması
Ümumi müddəalar
7.2.1. Qabaqcadan gərginləşdirilmiş konstruksiyalar istismar mərhələsində xarici yüklərdən əyici moment və kəsici qüvvə təsirinə və betonu qabaqcadan sıxma mərhələsində armaturun qabaqcadan gərginləşməsindən yaranan qüvvəyə və sıxma mərhələsində xarici yükün təsirinə hesablanır.
7.2.2. Qabaqcadan gərginləşdirilmiş konstruksiyaların möhkəmliyə görə əyici momentin təsirinə hesablanması boyuna oxa normal kəsiklər üçün aparılmalıdır.
Ümumi halda normal kəsiklərin möhkəmliyə hesablanması qeyri-xətti deformasiya modeli əsasında bu Qaydaların 7.2.12-7.2.14-cü yarımbəndlərinə əsasən yerinə yetirilir.
Düzbucaq, tavr və ikitavr kəsikli, elementin əyilmə müstəvisinə perpendikulyar üzlərində yerləşən armaturlu elementlərin normal kəsiklərin simmetriya müstəvisindəki qüvvələrin təsirinə hesablanması bu Qaydaların 7.2.7-7.2.11-ci yarımbəndlərinə müvafiq olaraq, həddi qüvvələrə əsasən aparılmasına yol verilir.
7.2.3. Möhkəmliyə görə həddi qüvvə çatların əmələ gəlməsinə görə həddi qüvvədən kiçik olan elementlər üçün, boyuna dartılan armaturun en kəsiyinin sahəsi çat yaradan momentin təsirinə möhkəmliyə görə hesablanma şərtini təmin etməlidir.
7.2.4. Qabaqcadan gərginləşmiş elementlərin sıxılma mərhələsində hesablanması həddi halda qabaqcadan sıxılma qüvvəsindən mərkəzdənxaric sıxılmada olduğu kimi bu Qaydaların 7.2.9-7.2.11-ci yarımbəndləri əsasında hesablanmalıdır.
7.2.5. Qabaqcadan gərginləşdirilmiş konstruksiyaların kəsici qüvvənin təsirirnə (maili kəsiklərin hesablanması) və yükün yerli təsirinə (əzilməyə, basılıb yarılmaya hesablamalar) görə möhkəmliyə hesablanması bu Qaydaların 6.1-ci bəndinin tələblərinə uyğun olaraq aparılmalıdır.
7.2.6. Qabaqcadan gərginləşdirilmiş elementlərin möhkəmliyə hesablanmasında, bu Qaydaların 7.1.5-ci yarımbəndi ilə təyin olunan qabaqcadan gərginliyin mümkün ola bilən kənara çıxmaları, gərginləşən armaturun baxılan j -mili və ya millər qrupu üçün σfpj qiymətləri (və ya sıxan Pj qüvvəsi) aşağıdakı γfp əmsalına vurulmaqla nəzərə alınmalıdır.
- qabaqcadan gərginləşmənin müsbət təsirləri üçün -0,9;
- qabaqcadan gərginləşmənin mənfi təsirləri üçün -1,1.
Qabaqcadan gərginləşdirilmiş konstruksiyaların istismar mərhələsində həddi qüvvələrə görə əyici momentin təsirinə hesablanması
7.2.7. Normal kəsiklər üzrə möhkəmliyə hesablanma bu Qaydaların 6.1-ci bəndinin tələblərinə əsasən, 7.2.8-ci yarımbəndinin tələbləri nəzərə alınmaqla aparılır. Bu halda bu Qaydaların 6.1-ci bəndindəki düsturlarda Af kəsiyinə həm qabaqcadan gərginləşmiş və həm də gərginləşməmiş armaturlar aid edilməlidir.
7.2.8. Dartılan zonadakı armaturun nisbi deformasiyasının qiyməti εf betonun sıxılan zonasının həddi hündürlüyünün qiyməti ξR hesablanarkən,aşağıdakı düsturla müəyyən edilir:
εf = (Rf - σfp)/Ef (7.9)
burada, σfp - bütün itkilər nəzərə alınmaqla armaturda qabaqcadan gərginlikdir (əmsal γfp = 0,9 qiymətində).
Qabaqcadan gərginləşdirilmiş konstruksiyaların qabaqcadan sıxılma mərhələsində hesablanması
7.2.9. Elementin qabaqcadan sıxılma mərhələsində gərginləşdirilmiş armaturda olan qüvvə hesablanmalara xarici boyuna qüvvə kimi daxil edilir və aşağıdakına bərabər qəbul edilir:
Np = σfp · Afp (7.10)
burada, Afp – dartılan armaturun en kəsik sahəsidir;
σfp - birinci itkilər və γfp = 1,1 əmsalı nəzərə alınmaqla qabaqcadan yaradılan gərginlikdir.
7.2.10. Düzbucaq kəsikli elementlərin qabaqcadan sıxılma mərhələsində möhkəmliyə görə hesablanması aşağıdakı şərtə uyğun aparılmalıdır:
Np · ep ≤ Rb · b · x · (h₀ - 0,5x) (7.11)
burada, ep - hazırlanma mərhələsində xarici yükdən (elementin öz kütləsi) yaranan M əyici momentinin təsiri nəzərə alınmaqla Np boyuna qüvvənin tətbiq nöqtəsindən, bu təsirlərdən dartılan və ya nisbətən az sıxılan (elementin kəsiyinin tam sıxıldığı hal) gərginləşməmiş armatur kəsiyinin ağırlıq mərkəzinə qədər məsafədir (şəkil 9) və aşağıdakı düsturla müəyyən edilir :
ep = e₀p + 0,5h - a ± M/Np (7.12)
e₀p - Np qüvvəsinin tətbiq nöqtəsindən elementin ağırlıq mərkəzinə qədər olan məsafədir;
Rb – betonun sıxılmada hesablanma müqavimətidir, betonun sıxılmaya möhkəmliyi sinfi üçün olduğu kimi xətti interpolyasiya ilə təyin olunur və ədədi qiyməti betonun ötürmə möhkəmliyinə Rbp bərabər qəbul edilir.
Betonun sıxılan zonasının hündürlüyü (6.1) düsturu ilə təyin edilən ξR-dən asılı olaraq aşağıdakı kimi hesablanır:
а) ξ = x/h₀ ≤ ξR olduqda (şəkil 9) aşağıdakı düstur ilə:
x = (Np + Rf · Af) / Rb · b (7.13)
б) ξ = x/h₀ > ξR olduqda isə:
x = [Np + Rf · Af · (1 + ξR)/(1 - ξR)] / [Rb · b + 2Rf · Af/h₀(1 + ξR)] (7.14)
Şəkil 9. Betonun sıxılma mərhələsində möhkəmliyə görə hesablanmasında qabaqcadan gərginləşdirilmiş əyilən elementin boyuna oxuna normal olan en kəsiklərində qüvvələrin sxemi və gərginliklərin epürü.
7.2.11. Tavr və ikitavr kəsikli elementlərin betonun sıxılma mərhələsində möhkəmliyə hesablanması sıxılan zonanın sərhəddinin vəziyyətindən asılı olaraq aparılır:
a) əgər sıxılan zonanın aşağı sərhəddi rəfdən keçirsə (şəkil 2,a), yəni aşağıdakı şərt təmin olunursa:
Np ≤ Rb · b'f · h'f - Rf · Af (7.15)
onda hesablanma eni b'f olan düzbucaqlı kəsikdə olduğu kimi, bu Qaydaların 7.2.10-cu yarımbəndinin tələblərinə əsasən aparılır.
b) əgər sıxılan zonanın aşağı sərhəddi qabırğalardan keçirsə (şəkil 2. b), yəni (7.15) şərti təmin olunmursa, hesablanma aşağıdakı şərtlə yerinə yetirilir:
Np · ep ≤ Rb · b · x(h₀ - 0,5x) + Rb(b'f - b) · h'f (h₀ - 0,5h'f) (7.16)
burada, ep = e₀p + zf ± M/Np;
e₀p - bax. bu Qaydaların 7.2.10-cu yarımbəndi;
zf - elementin ağırlıq mərkəzindən dartılan (az sıxılan) gərginləşməmiş armatura qədər məsafədir.
Sıxılan zonanın hündürlüyü aşağıdakı düsturla təyin olunur:
а) ξ = x/h₀ ≤ ξR olduqda (ξR - (6.1) düsturu ilə təyin edilir)
x = (Np + Rf · Af - Rb(b'f - d)·h'f) / Rb · b (7.17)
b) ξ = x/h₀ > ξR olduqda
x = [Np + Rf · Af · (1 + ξR)/(1 - ξR) - Rb(b'f - b)·h'f] / [Rb · b + 2Rf · Af/h₀(1 + ξR)] (7.18)
Qeyri-xətti deformasiya modeli əsasında elementlərin normal kəsiklər üzrə möhkəmliyə hesablanması
7.2.12. Qeyri-xətti deformasiya modeli əsasında möhkəmliyə hesablanmalarda elementin oxboyu normal kəsiklərində qüvvə və deformasiyalar bu Qaydaların 6.1.15-6.1.16-cı yarımbəndlərində göstərilən əsas müddəalar qəbul edilməklə müəyyən edilir.
7.2.13. Normal kəsiklər üzrə möhkəmliyə hesablanmalar (şəkil 9.2.) ümumi halda aşağıdakılardan istifadə edilməklə aparılır:
- elementin normal kəsiklərində xarici yük və daxili qüvvələrin müvazinət tənliklərindən:
Mₓ = ∑σbi · Abi · Zbxi + ∑σfj · Afj · Zfxj + ∑σfi · Afi · Zfxi (7.19)
Mᵧ = ∑σbi · Abi · Zbyi + ∑σfj · Afj · Zfyj + ∑σfi · Afi · Zfyi (7.20)
N = ∑σbi · Abi + ∑σfj · Afj + ∑σfi · Afi (7.21)
elementin kəsiyi üzrə xarici yükün təsirindən deformasiyanın yayılmasını müəyyən edən tənliklərdən:
εbi = ε₀ + (1/rₓ)·Zbxi + (1/rᵧ)·Zbyi (7.22)
εfj = ε₀ + (1/rₓ)·Zfxj + (1/rᵧ)·Zfyj (7.23)
εfi = ε₀ + (1/rₓ)·Zfxi + (1/rᵧ)·Zfyi (7.24)
- gərginlik və nisbi deformasiyaları əlaqələndirən asılılıqlardan:
- betonun
σbi = Eb · νbi · εbi (7.25)
- gərginləşdirilməyən armaturun
σfj = Efj · εfj (7.26)
- gərginləşdirilən armaturun
σfi = Efi · (εfi + εfpi) (7.27)
Şəkil 10. Qabaqcadan gərginləşdirilmiş elementin normal kəsiklərinin hesablanma sxemi.
(7.19) - (7.27) tənliklərində:
Afi, Zfxi, Zfyi, σfi - gərginləşmiş armaturun i - milinin sahəsi, ağırlıq mərkəzinin koordinatları və ondakı gərginlikdir;
εfi - gərginləşmiş armaturun i - milinin xarici yüklərin təsirindən nisbi deformasiyasıdır;
εfpi –baxılan hesablanma mərhələyə uyğun qabaqcadan gərginləşdirilmənin itkilərini nəzərə almaqla armaturun qabaqcadan gərginləşmənin nisbi deformasiyasıdır;
Efi - gərginləşmiş armaturun i milinin elastik modulu;
digər parametrlər - bax. bu Qaydaların 6.1.16-cı yarımbəndi.
7.2.14. Elementlərin normal kəsiklərin möhkəmliyə hesablanması bu Qaydaların 6.1.16-cı yarımbəndində verilmiş şərtə əsasən yerinə yetirilir.
7.3. Qabaqcadan gərginləşdirilmiş konstruksiyaların ikinci qrup həddi hallara görə hesablanması
7.3.1. İkinci qrup həddi hallara hesablanmalara aşağıdakılar daxildir:
- çatların əmələ gəlməsinə görə hesablanma;
- çatların açılmasına görə hesablanma;
- deformasiyalara görə hesablanma.
7.3.2. Çatların əmələ gəlməsinə görə hesablanma aparılarkən çatların əmələ gəlməsinə yol verilməməsi məqsədi ilə yükə görə etibarlılıq əmsalı möhkəmliyə görə hesablanmalarda olduğu kimi (γf > 1,0) qəbul edilməlidir.
Çatların açılmasına və deformasiyalara görə hesablanmalarda (çatların əmələ gəlməsinə görə yardımçı hesablama daxil edilməklə) yükə görə etibarlılıq əmsalı γf = 1,0 qəbul edilməlidir.
7.3.3. Qabaqcadan gərginləşmiş əyilən elementlərin ikinci qrup həddi hallara hesablanması xarici yükdən M qüvvənin və qabaqcadan sıxan P qüvvəsinə bərabər olan Np normal qüvvənin birgə təsirindən mərkəzdənxaric sıxılmada olduğu kimi yerinə yetirilir.
Qabaqcadan gərginləşdirilmiş elementlərin çatların əmələ gəlməsinə və açılmasına hesablanması
7.3.4. Qabaqcadan gərginləşdirilmiş əyilən elementlərin çatların açılmasına hesablanması bu Qaydaların 6.2-ci bəndində qeyd olunan ümumi müddəalara və 7.3.5-7.3.9-cu yarımbəndlərinin göstərişlərinə istinad edilməklə aparılır.
Konstruksiyanın boyuna oxuna normal kəsiklərində çat yaradan momentin təyini
7.3.5. Ümumi halda çat yaradan əyici moment Mcrc deformasiya modeli ilə bu Qaydaların 7.3.9-cu yarımbəndinin tələblərinə əsasən müəyən edilir. Sadə kəsiklər üçün (armatur alt və üst sərhəddə, rəf sıxılan zonada olan düzbucaqlı və tavr şəkilli kəsiklər) çat yaradan momentin bu Qaydaların 7.3.6-cı yarımbəndinə uyğun olaraq müəyyən edilməsinə yol verilir.
7.3.6. Qabaqcadan gərginləşdirilmiş əyilən elementlərin çat yaradan momenti Mcrc dartılan betonun qeyri-elastik deformasiyalarını nəzərə almaqla aşağıdakı düsturla müəyyən edilir:
Mcrc = Rbt,ser · Wpl ± P · eяp, (7.28)
burada, Wpl – bu Qaydaların 6.2.10-cu yarımbəndinin müddəaları nəzərə alınmaqla çevrilmiş kəsiyin kənar dartılan liflərə görə müqavimət momentidir;
eяp = e₀p + r - qabaqcadan gərginləşmədən betonu sıxan P qüvvənin tətbiq nöqtəsindən çatəmələgəlmənin yoxlandığı dartılmış zonadan ən uzaqda yerləşən özək nöqtəsinə qədər olan məsafədir;
e₀p –həmçinin çevrilmiş kəsiyin ağırlıq mərkəzinə qədər;
r - çevrilmiş kəsiyin ağırlıq mərkəzindən kəsik özəyi nöqtəsinə qədər olan məsafədir
r = Wred / Ared (7.29)
Düstur (7.28)-də “müsbət” işarəsi P·eяp momentinin fırlanma istiqaməti ilə M xarici əyici momentin fırlanma istiqamətləri əks olduqda, “mənfi” işarəsi isə istiqamətləri eyni olduqda qəbul olunur.
Wred və Ared -in qiymətləri bu Qaydaların 6.2-ci bəndinin tələblərinə əsasən müəyyən edilir.
Sıxılan zonada rəfi olan düzbucaqlı və tavr kəsiklər üçün Wpl -in qiyməti moment simmetriya oxu müstəvisində təsir etdikdə (6.47) düsturu ilə müəyyən edilməsinə yol verilir.
7.3.7. Mərkəzi dartılan elementlərdə çatlar əmələ gələrkən Ncrc qüvvəsi (6.54) düsturu ilə müəyyən edilir.
7.3.8. Çat yaradan momentin qeyri-xətti deformasiya modeli əsasında təyini bu Qaydaların 7.2.12-7.2.14-cü yarımbəndlərinin ümumi müddəaları əsasında, lakin AzDTN 2.16-1-ə əsasən dartılan betonun hal diaqramından müəyyən edilən, normal kəsiyin dartılan zonasında betonun işi nəzərə alınmaqla aparılır.
Materialların hesablanma xarakteristikaları ikinci qrup həddi halları üçün qəbul olunur.
Mcrc -in qiyməti, xarici yükdən elementin dartılan sərhəd hissəsində betonun nisbi deformasiyasını εbt,max AzDTN 2.16-1-ə əsasən müəyyən edilən betonun nisbi deformasiyasının həddi qiymətinə εbt,ult bərabər qəbul etməklə, bu Qaydaların 7.2.12-7.2.14-cü yarımbəndlərində verilmiş tənliklər sisteminin həlli ilə təyin edilir.
Elementin boyuna oxuna normal kəsiklərində açılmış çatların eninin hesablanması
7.3.9. Normal kəsiklərdə çatların açılış eni (6.55) düsturu ilə müəyyən edilir və bu zaman qabaqcadan gərginləşmiş əyilən elementlərdə xarici yükün təsirindən dartılan armaturda σf gərginliyin qiyməti aşağıdakı düsturla təyin olunur:
σf = [Mp(h₀ - yc) / Ired - Np / Ared] · αf1 (7.30)
burada, Ired, Ared, yc - elementin çevrilmiş en kəsiyinin ətalət momenti, sahəsi və ən çox sıxılan liflərdən çevrilmiş kəsiyin ağırlıq mərkəzinə qədər məsafədir və qiymətləri bu Qaydaların 6.2.26-cı yarımbəndinə əsasən betonun yalnız sıxılan zonasının kəsiyinin sahəsi, dartılan armaturun kəsiyinin sahəsi nəzərə alınmaqla təyin edilir;
Np - qabaqcadan sıxılma qüvvəsidir (bax. bu Qaydaların 7.3.3-cü yarımbəndi);
Mp - xarici yükün və qabaqcadan sıxılma qüvvəsinin təsirindən əmələ gələn əyici moment aşağıdakı düsturla təyin edilir:
Mp = M ± Np · e₀p (7.31)
burada, e₀p - betonu qabaqcadan sıxan Np qüvvəsinin tətbiq nöqtəsindən çevrilmiş kəsiyin ağırlıq mərkəzinə qədər olan məsafədir.
(7.24) düsturunda “mənfi” işarəsi M və Np · e₀p momentlərin fırlanma istiqamətləri əks olduqda, “müsbət” işarəsi isə istiqamətlər eyni olduqda qəbul olunur.
σf gərginliyinin aşağıdakı düsturla təyin edilməsinə yol verilir:
σf = (M - Np · (z - efp)) / z · Af (7.32)
burada, z - kəsiyin dartılan zonasında yerləşən armaturun ağırlıq mərkəzindən elementin sıxılan zonasında əvəzləyici qüvvənin tətbiq nöqtəsinə qədər olan məsafədir;
efp - həmin armaturun ağırlıq mərkəzindən Np qüvvəsinin tətbiq nöqtəsinə qədər olan məsafədir.
Düzbucaqlı en kəsikli elementlər üçün z -in qiyməti aşağıdakı düstur ilə müəyyən edilir:
z = h₀ - xN/3 (7.33)
burada, xN - sıxılan zonanın hündürlüyüdür və bu Qaydaların 6.2.27-ci yarımbəndinə əsasən qabaqcadan sıxılmadan betonu sıxan Np qüvvəsinin təsiri nəzərə alınmaqla hesablanır.
En kəsiyi düzbucaqlı, tavr (rəf sıxılan zonada olduqda) və ikitavr olan elementlər üçün z -nin qiymətlərinin 0,7h₀ - a bərabər götürülməsinə yol verilir.
(7.30), (7.32) düsturları ilə təyin olunan σf gərginliyinin qiymətləri (Rf,ser - σfp) - dən çox olmamalıdır.
Qabaqcadan gərginləşdirilmiş konstruksiyaların deformasiyalara görə hesablanması
7.3.10. Qabaqcadan gərginləşdirilmiş elementlərin deformasiyalara görə hesablanması bu Qaydaların 7.3.11-7.3.13-cü yarımbəndləri nəzərə alınmaqla 6.2.18-6.2.30-cu yarımbəndlərinə əsasən yerinə yetirilməlidir.
7.3.11. Qabaqcadan gərginləşdirilmiş əyilən elementlərin əyintilərinin hesablanması üçün onların tam əyriliyi bu Qaydaların 6.2.23-cü yarımbəndinə əsasən təyin edilir, bu zaman (6.66), (6.67) düsturlardakı (1/r)₁, (1/r)₂ və (1/r)₃ əyriliklərinin qiymətləri betonu qabaqcadan sıxan qüvvə nəzərə alınmaqla bu Qaydaların 7.3.12-ci yarımbəndinə əsasən təyin edilir.
Əyriliklər təyin edilərkən qabaqcadan sıxılma mərhələsində betonun yığılma və sürüklənməsindən deformasiyaların təsirinin nəzərə alınmasına yol verilir.
7.3.12. Qabaqcadan gərginləşdirilmiş əyilən elementlərin müvafiq yüklərin təsirindən əyriliyi (1/r) aşağıdakı kimi təyin olunur:
1/r = (M - Np · e₀p) / D (7.34)
burada, M –xarici yükdən əyici momentdir;
Np və e₀p - qabaqcadan gərginləşdirilmədən betonu sıxan qüvvə və onun elementin çevrilmiş kəsiyinin ağırlıq mərkəzinə nəzərən ekssentrisitetidir;
D - elementin çevrilmiş en kəsiyinin əyilmə sərtliyidir, bu Qaydaların 6.2-ci bəndinin tələblərinə əsasən xarici yükdən əyici moment nəzərə alınmaqla, qabaqcadan sıxan qüvvədən mərkəzdənxaric sıxılmış elementdə olduğu kimi təyin olunur (şəkil 11).
a) b)
1- betonun dartılan zonası nəzərə alınmadan çevrilmiş en kəsiyinin ağırlıq mərkəzinin səviyyəsidir.
Şəkil 11. Deformasiyalara hesablamalarda qabaqcadan gərginləşmiş əyilən elementin çevrilmiş en kəsiyi (a) və çatları olan həmin elementin deformasiyaya hesablanmasında gərginlikli-deformasiya vəziyyətinin sxemi (b)
7.3.13. Qabaqcadan gərginləşdirilmiş əyilən elementlərin əyriliyinin aşağıdakı kimi təyin olunmasına yol verilir:
1/r = (M - Np · zp) / Ef,red · Af · z(h₀ - xN ) (7.35)
burada, zp - betonu qabaqcadan sıxan qüvvənin tətbiq nöqtəsindən sıxılan zonada əvəzləyici qüvvə tətbiq olunan nöqtəyə qədər olan məsafədir;
z - dartılan armaturun ağırlıq mərkəzindən sıxılan zonada əvəzləyici qüvvə tətbiq olunan nöqtəyə qədər olan məsafədir;
xN - qabaqcadan sıxılma nəzərə alınmaqla sıxılan zonanın hündürlüyüdür.
Sıxılan zonanın hündürlüyü qabaqcadan gərginləşdirilməmiş əyilən elementlərdə olduğu kimi bu Qaydaların 6.2.27-ci yarımbəndinin tələblərinə əsasən, μf -in qiyməti (1+(Np/Mp)· z) -ə vurmaqla təyin olunur.
zp və z -in qiymətlərinin sıxılan zonada əvəzləyici qüvvənin tətbiq nöqtəsindən kəsiyin ən çox sıxılan liflərə qədər məsafəni 0,3h₀ -a bərabər qəbul etməklə təyin edilməsinə yol verilir.
Qabaqcadan gərginləşdirilmiş elementlərin əyriliklərinin qeyri-xətti deformasiya modeli əsasında təyini
7.3.14. Qabaqcadan gərginləşmiş əyilən elementlərin tam əyriliyi kəsiyin dartılan zonasında çatlar olmayan məntəqədə düstur (6.66) ilə, kəsiyin dartılan zonasında çatlar olan məntəqələrdə isə düstur (6.67) ilə təyin olunur.
Düstur (6.66) və (6.67)-də əyriliklərin qiyməti (7.19)-(7.27) tənliklər sistemini həll etməklə təyin edilir. Bu zaman dartılan zonada normal çatlar olan elementlər üçün çatları kəsən dartılan zonada gərginləşdirilmiş armaturda gərginlik aşağıdakı kimi təyin edilir:
σfi = (εfi/ψfi + εfpi) · Efi (7.36)
gərginləşdirilməmiş armaturda isə
σfj = Efj · εfj / ψfj (7.37)
burada,
ψfi(j) = 1/(1 + 0,8εfi(j),crc / εfi(j)) (7.38)
burada, εfi(j),crc - çatlar olan kəsiklərdə xarici yüklərin təsirindən çat əmələ gələn andan dərhal sonra dartılan armaturun nisbi deformasiyası;
εfi(j) - baxılan mərhələdə çatları kəsən dartılan armaturun orta nisbi deformasiyası;
εfpi - qabaqcadan gərginləşdirilmiş armaturun nisbi deformasiyalarıdır.
Yüklərin qısamüddətli təsirindən əyrilik təyin olunanda hesablanmalarda dartılan və sıxılan betonun qısamüddətli deformasiya diaqramlarından, yüklərin uzunmüddətli təsirindən əyrilik təyin olunanda isə ikinci qrup həddi hallar üçün hesablanma xarakteristikaları ilə betonun uzunmüddətli deformasiya diaqramlarından istifadə olunur.
8. Konstruktiv tələblər
8.1. Həndəsi ölçülərə tələblər
8.1.1. Konstruksiyaların həndəsi ölçüləri aşağıdakıları təmin edən qiymətlərdən az olmamalıdır:
- armaturun yerləşdirilməsinin, ankerlənməsinin və betonla birgə işinin mümkünlüyü;
- sıxılan elementin elastikliyinin məhdudlaşması;
- konstruksiyada betonun tələb olunan keyfiyyət göstəriciləri ГОСТ 13015 və СНиП 3.03.01 üzrə.
8.1.2. Mərkəzdənxaric sıxılan polimer kompozit armaturlu element və konstruksiyaların sərtliyinin təmin olunması üçün onların en kəsik ölçülərini elə qəbul etmək tövsiyə olunur ki, istənilən istiqamətdə onların l₀/i elastikliyi aşağıdakı hədləri aşmasın:
- konstruksiyanın elementlər üçün-200;
- binanın elementləri olan sütunlar üçün-120.
8.2. Armaturlanmaya tələblər
Beton mühafizə qatı
8.2.1. Beton mühafizə qatı aşağıdakıları təmin etməlidir:
- armaturla betonun birgə işini;
-armaturun betonda ankerlənməsini və armatur elementlərinin calaqlanmasının mümkünlüyünü;
- armaturun ətraf mühitin təsirlərindən mühafizəsini (o cümlədən, aqressiv təsirlər olduqda);
- konstruksiyanın odadavamlılığını təmin etməsini.
8.2.2. İşçi armaturun beton mühafizə qatının qalınlığını yığma konstruksiyalarda -20 mm-dən və monolit konstruksiyalarda -25 mm-dən az olmayaraq qəbul edilməlidir.
Konstruktiv armatur üçün beton mühafizə qatının qalınlığının minimal qiyməti işçi armatur üçün tələb olunanla müqayisədə 5 mm az qəbul edilir.
Bütün hallarda beton mühafizə qatının qalınlığı armatur milinin diametrindən az olmayaraq qəbul edilməlidir.
8.2.3. Betona dartılan və kanallarda yerləşən gərginləşdirilən boyuna armaturlu elementlərdə elementin səthindən kanalın səthinə qədər məsafə 40 mm-dən və kanalın enindən (diametrindən) az, yan üzlərə qədər olan məsafə isə kanalın hündürlüyünün (diametrinin) yarısından az olmayaraq qəbul edilməlidir. Gərginlikli armatur elementin kəsikdə olan yarıqlarında yerləşdikdə, sonradan torkretləmə və ya başqa üsulla əmələ gətirilən beton mühafizə qatının qalınlığı 25 mm-dən az olmayaraq qəbul edilir.
Armatur milləri arasında minimal məsafələr
8.2.4. Armatur milləri arasında minimal təmiz məsafə elə qəbul olunmalıdır ki, armaturla betonun birgə işini və beton qarışığının tökülməsi və sıxlaşdırılması ilə əlaqədar konstruksiyanın keyfiyyətlə hazırlanmasını təmin etsin.Bu məsafə həm də armatur millərinin ən böyük diametrindən, həmçinin aşağıdakılardan az olmamalıdır:
betonlama millərin horizontal və ya maili vəziyyətlərində yerinə yetirildiyi halda:
-bir və iki cərgəli aşağı armatur üçün -25 mm;
-bir və iki cərgəli üst armatur üçün -30 mm;
-aşağı armaturlar hündürlük boyu iki sıradan çox yerləşdikdə (aşağı iki sıra millərindən başqa), habelə betonlama millərin şaquli vəziyyətlərində yerinə yetirildiyi halda- 50 mm.
Sıx şəraitdə millərin qruplar-dəstələr şəklində (onlar arasında məsafə olmadan) yerləşdirilməsinə yol verilir.
Bu halda
dəstələr arasında məsafə dəstənin
sahəsinə ekvivalent olan milin çevrilmiş diametri -dən az
olmamalıdır; burada dfi -
dəstədə bir milin diametri; n-
dəstədə millərin sayıdır.
Boyuna armaturlanma
8.2.5. Elementlərdə boyuna dartılan armaturun kəsiyinin sahəsi aşağıdakılardan az olmayaraq qəbul olunur:
μf = (Af /b·h₀)·100%) qiyməti 26R̅bt/Rfn –qiymətindən, (burada Af -dartılan armaturun en kəsik sahəsi, b - düzbucaqlı kəsiyin, yaxud tavr (ikitavr) kəsiyin qabırğasının eni, h₀- kəsiyin işçi hündürlüyü, Rfn - polimer kompozit armaturun normativ möhkəmliyi, R̅bt –betonun dartılmaya orta möhkəmliyidir);
- əyilən, mərkəzdənxaric dartılan və mərkəzdənxaric sıxılan elementlərdə elastiklik l₀/i ≤ 17 olduqda (düzbucaqlı kəsiklər üçün - l₀/h ≤ 5) olduqda - 0,13%;
- mərkəzdənxaric sıxılan elementlərdə elastiklik l₀/i ≥ 87 (düzbucaqlı kəsiklər üçün - l₀/h ≥25) olduqda -0,33%;
- elementin elastikliyinin ara qiymətləri üçün μs qiymətləri interpolyasiya yolu ilə təyin olunur.
Boyuna armaturları kəsiyin konturu üzrə bərabər yerləşdirilmiş, mərkəzi dartılan elementlərdə bütün boyuna armaturların minimal en kəsik sahəsi yuxarıda göstərilən qiymətlərdən iki dəfə çox qəbul olunmalıdır və onu tam beton kəsik sahəsinə aid etmək lazımdır.
8.2.6. Xətti konstruksiyalarda və tavalarda boyuna armaturların oxları arasında ən böyük məsafə, betonun işinin effektli olunmasını, gərginlik və deformasiyaların bərabər paylanmasını təmin edən aşağıdakı qiymətlərdən çox olmamalıdır:
tir və tavalarda:
-en kəsik hündürlüyü h ≤ 150 mm olduqda - 200 mm;
-en kəsik hündürlüyü h >150 mm olduqda - 1,5 h və 300 mm;
sütunlarda:
-əyilmə müstəvisinə perpendikulyar istiqamətdə - 400 mm;
-əyilmə müstəvisi istiqamətində -500 mm.
Divarlarda şaquli armaturlar arasında məsafə 2t və 300 mm -dən, üfiqi armaturlarda -300 mm-dən çox olmamalıdır (t-divarın qalınlığıdır).
8.2.7. Tirlərdə en kəsik sahəsi aşırımındakı boyuna işçi armaturların en kəsik sahələrinin 1/2 -dən, sayı 2-dən az olmayaraq armatur millərini dayağa qədər uzatmaq lazımdır.
Tavanın aşırımında onların 1m eninə düşən işçi armaturların en kəsik sahəsinin 1/3- dən az olmayan hissəsini dayağa qədər uzatmaq lazımdır.
Eninə armaturlanma
8.2.8. Eninə armatur hesablamalar ilə qüvvələrin təsirini qəbul etmək, həmçinin çatların yayılmasını məhdudlaşdırmaq, boyuna armatur millərini layihə vəziyyətində saxlamaq və onları istənilən istiqamətdə yana qabarmalardan bərkitmək üçün yerləşdirilir.
Eninə armaturlar elementlərin boyuna armaturları yaxınında qoyulmuş bütün səthlərində yerləşdirilməlidir.
8.2.9. Əyilən elementlərin toxunma karkaslarında eninə armaturların diametri 6 mm -dən az olmayaraq qəbul edilməlidir.
8.2.10. Hesablamaya görə elementlərdə kəsici qüvvənin yalnız beton tərəfindən qəbul edilə bilməyəcəyi hallarda eninə millərin 0,5h0 -dan və 300 mm-dən çox olmayan addımla yerləşdirilməsi nəzərdə tutulmalıdır.
Hündürlüyü 300 mm-dən az olan bütöv tavaların, həmçinin sıx qabırğalı tavalarda və hündürlüyü 150 mm -dən az olan tirlərin (qabırğaların) hesablama ilə kəsici qüvvənin yalnız beton tərəfindən qəbul oluna biləcək məntəqələrində eninə millərin qoyulmamasına yol verilir.
Hündürlüyü 150 mm və daha çox olan tirlərdə və qabırğalarda, həmçinin hündürlüyü 300 mm və daha çox olan sıx qabırğalı tavalarda, hesablanmaya görə kəsici qüvvə yalnız beton tərəfindən qəbul edilən məntəqədə addımı 0,75h₀ -dan və 500 mm-dən çox olmayaraq eninə armaturun yerləşdirilməsi nəzərdə tutulmalıdır.
8.2.11. Mərkəzdənxaric sıxılan xətti elementlərdə xamıtların (eninə millərin) konstruksiyası elə olmalıdır ki, boyuna millər onların əymə yerlərində (ən azı birini ötürməklə) yerləşsin, bu əymə yerləri arasında məsafə tərəfin eni üzrə 400 mm-dən çox olmamalıdır. Tərəfin eni 400 mm -dən və bu tərəfdə boyuna armaturların sayı dörddən artıq olmadıqda bütün boyuna millərin bir xamıtla əhatə edilməsinə yol verilir.
8.2.12. Tavaların basılma zonasında eninə armaturlar hesablama konturunun tərəflərinə perpendikulyar olaraq, addımı ⅓h₀-dan və 300 mm-dən çox olmayaraq yerləşdirilir. Yükləmə sahəsinin konturuna yaxın millər bu konturdan h₀/3-dən yaxın və h₀/2 -dən uzaq olmayaraq yerləşdirilir. Bu zaman eninə armaturların yerləşdirilmə zonasının eni (yükləmə sahəsinin konturundan) 1,5h₀ - dan az olmamalıdır.
Hesablama konturunun tərəflərinə paralel istiqamətdə eninə millər arasındakı məsafə hesablama konturunun müvafiq tərəfin uzunluğunun ¼-dən çox olmayaraq qəbul edilir.
8.2.13. Qabaqcadan gərginləşdirilmiş elementlərin sonlarında, qabaqcadan gərginləşmənin ötürülmə zonasının lp uzunluğunun 0,6-dan az olamayan məntəqəsində əlavə eninə armaturlar (5-10 sm addımla xamıtlar və s.) qoyulmalıdır. Betona dartılan armaturun, həmçinin dayaqlara dartılan armaturun (hamar məftillər, çoxməftilli kanatlar) uclarına yaxın ankerlərin qoyulması məcburidir, bu zaman ankerlər qurğusu armaturun betonda etibarlı ilişməsini onun işinin bütün mərhələlərində təmin etməlidir.
Armaturun ankerlənməsi
8.2.14. Armaturun ankerlənməsi milin düz şəkildə qurtarması (düz ankerlənmə) və milin ucunda xüsusi ankerlənmə qurğuları istifadə etməklə həyata keçirilir.
8.2.15. Düz ankerləmənin ancaq periodik profilli armaturlarda tətbiq olunmasına yol verilir. Dartılan hamar səthli millər üçün xüsusi anker qurğularının tətbiq edilməsi nəzərdə tutulmalıdır.
8.2.16. Armaturun ankerlənmə uzunluğunun hesablanmasında ankerlənmə üsulları, armaturun diametri, betonun möhkəmliyi və onun ankerlənmə zonasında gərginlik halı, ankerlənmə zonasında elementin konstruktiv həlli nəzərə alınmalıdır.
8.2.17. Armaturdakı qüvvənin tam hesablanma müqavimətinin qiyməti Rf ilə betona ötürülməsi üçün zəruri olan ankerlənmənin baza (əsas) uzunluğu aşağıdakı düsturla təyin edilir:
l0,an = Rf·Af / Rbond·uf (8.1)
burada, Af və uf - müvafiq olaraq armaturun ankerlənən milinin en kəsik sahəsi və onun kəsiyinin perimetridir, milin nominal diametrinə görə təyin olunurlar;
Rbond - armaturun betonla ilişmənin hesablanma müqavimətidir, ankerlənmə uzunluğu boyu bərabər paylanmış qəbul edilərək aşağıdakı düstur ilə təyin olunur:
Rbond = η₁ · Rbt (8.2)
burada, Rbt - mərkəzi dartılmada betonun hesablanma müqavimətidir;
η₁ - armatur səthinin növünün təsirini nəzərə alan əmsaldır, 1,5-ə bərabər qəbul edilir.
Betonla ilişmə göstəriciləri polad armaturun göstəricilərindən aşağı olmayan periodik profilli polimer kompozit armaturlar üçün η₁ əmsalının qiymətlərinin AzDTN 2.16-1 –də polad armaturlar üçün təyin edilmiş qiymətlərə uyğun qəbul edilməsinə yol verilir.
8.2.18. Armaturun tələb olunan hesablama ankerlənmə uzunluğu aşağıdakı düsturla müəyyən edilir :
lan = l0,an · Af,cal / Af,ef, (8.3)
burada, l0,an - ankerlənmənin baza uzunluğudur və (8.1) düsturu ilə təyin olunur;
Af,cal, Af,ef - armaturun müvafiq olaraq hesablanma ilə tələb olunan və faktiki təyin olunmuş en kəsik sahələridir;
İstənilən halda faktiki ankerlənmənin uzunluğu 15df və 200 mm-dən az olmayaraq, gərginləşdirilməmiş millər üçün 0,3 l0,an - dən az olmayaraq qəbul edilir.
A qrup xırdadənəli betondan elementlər üçün ankerlənmə uzunluğunun tələb olunan hesablama qiyməti dartılan beton üçün -10dfw, sıxılan beton üçün -5dfw artırılmalıdır.
8.2.19. Ankerlənmiş armatur milinin qəbul edə biləcəyi Nf qüvvəsi aşağıdakı düsturla müəyyən edilir:
Nf = Rf · Af · (lf/lan) ≤ Rf · Af (8.4)
burada, lan - ankerlənmə uzunluğudur və bu Qaydaların 8.2.18-ci yarımbəndinə əsasən, Af,cal/Af,ef = 1
qəbul etməklə təyin olunur;
lf - ankerlənmiş milin ucundan baxılan eninə kəsiyə qədər olan məsafədir.
8.2.20. Elementlərin kənar sərbəst dayaqlarında gərginləşdirilməmiş dartılan armaturun sərbəst dayağının daxili sərhəddən içəriyə doğru uzunluğu Q ≤ Qbl şərti təmin edildikdə (bax. bu Qaydaların 8.1.31-8.1.35-ci yarımbəndləri, AzDTN 2.16-1) 5df -dən az olmamalıdır. Göstərilən şərt təmin edilmədikdə, armaturun dayaq kəsiyinə daxil olma uzunluğu bu Qaydaların 8.2.18-ci yarımbəndi ilə təyin edilir.
Armaturların birləşmələri
8.2.21. Periodik profilli, millərin ucları düz olan gərginləşdirilməmiş armaturların (calaq) birləşmələri üst-üstə qaynaqsız yerinə yetirilməlidir.
Üst-üstə birləşmələrdə dartılan armaturların aşırma uzunluğu aşağıdakı düsturla təyin olunan lf, uzunluğundan az olmamalıdır:
lf = 1,6 · lo,an · (Af,cal/Af,ef) (8.5)
burada, l0,an - ankerlənmənin baza uzunluğudur və (8.1) düsturu ilə hesablanır;
Af,cal, Af,ef - bax. bu Qaydaların 8.2.18-ci yarımbəndi.
Bu halda aşağıdakı şərtlər təmin olunmalıdır:
- elementin bir hesablama kəsiyində calaq olunan periodik profilli işçi dartılan armaturların nisbi sayı 50%-dən çox olmamalıdır;
- calaq olunma hüdudunda yerləşmiş bütün eninə armaturların qəbul edə biləcəyi qüvvə, elementin bir hesablama kəsiyində dartılan işçi armaturların qəbul edə biləcəyi qüvvənin yarısından az olmamalıdır;
- calaq olunan işçi millərin arasındakı məsafə 4df -dən çox olmamalıdır;
- qonşu üst-üstə birləşmələr arasındakı məsafə (elementin eni üzrə) 2df - dən və 30 mm-dən az olmamalıdır.
Calaq olunan armaturların nisbi sayının təyini üçün elementin bir hesablama kəsiyi qismində calaq olunan armaturlar boyunca uzunluğu 1,3 ll olan məntəqə qəbul olunur. Əgər armaturların birləşmə yerlərinin mərkəzləri həmin məntəqənin uzunluğunun hüdudlarında yerləşirsə, armaturların birləşmə yerlərinin bir hesablama kəsiyində olduğu qəbul edilir.
İstənilən halda armaturların faktiki aşırma uzunluğu 0,65l0,an - dən , 20df - dən və 250 mm-dən az olmamalıdır.
8.3. Yükdaşıyan elementlərin konstruksiyalaşdırılması
8.3.1. Yükdaşıyan elementlər konstruksiyalaşdırılarkən AzDTN 2.16-1-də verilmiş ümumi tələblərə (bölmə 10.4) riayət olunmalıdır.
Əlavə 1
Əsas hərfi işarələr
Xarici yüklərdən və təsirlərdən elementin en kəsiklərində qüvvələr
М - əyici moment;
Мр - qabaqcadan sıxılmadan yaranan qüvvənin çevrilmiş kəsiyinin ağırlıq mərkəzinə nəzərən momenti nəzərə alınmaqla əyici moment;
N - boyuna qüvvə;
Q - kəsici qüvvə;
Materialların xarakteristikaları
Rb,n - betonun mərkəzi sıxılmada normativ müqaviməti;
Rb, Rb,ser - müvafiq olaraq birinci və ikinci qrup həddi hallar üçün betonun mərkəzi sıxılmada hesablanma müqavimətləri;
Rbt,n - betonun mərkəzi dartılmada normativ müqaviməti;
Rbi, Rbt,ser - müvafiq olaraq birinci və ikinci qrup həddi hallar üçün betonun mərkəzi dartılmada hesablanma müqavimətləri;
Rb,loc - betonun əzilmədə hesablanma müqaviməti;
Rbp - betonun ötürmə möhkəmliyi;
Rbond - armaturun betonla ilişməsinin hesablanma müqaviməti;
Rf, Rf,ser - müvafiq olaraq birinci və ikinci həddi hallar üçün polimer kompozit armaturun dartılmada hesablanma müqavimətləri;
Rf,n - eninə armaturun dartılmada hesablanma müqaviməti;
Rfw - eninə polimer kompozit armaturun dartılmada hesablanma müqaviməti;
Еь - betonun sıxılma və dartılmada başlanğıc elastiklik modulu;
Eb,red - sıxılan betonun çevrilmiş deformasiya modulu;
Ef - polimer kompozit armaturun elastiklik modulu;
Ef,red - elementin çatlar olan dartılan zonasında yerləşən polimer kompozit armaturun çevrilmiş deformasiya modulu;
εb0, εbt0 - oxboyu bərabər sıxılmada və oxboyu bərabər dartılmada betonun həddi nisbi deformasiyaları;
εf0 - gərginlik Rf -ə bərabər olduqda polimer kompozit armaturun nisbi deformasiyaları;
εb,sh - betonun yığılmasından nisbi deformasiya;
φb,cr - betonun sürüklənmə əmsalı;
α - armaturun (Ef ) və betonun (Eb) müvafiq elastiklik modullarının nisbəti.
Həndəsi xarakteristikalar
b - düzbucaqlı kəsiyin eni; tavr və ikitavr kəsiyin qabırğasının eni;
bf, b'f - tavr və ikitavr kəsiklərin müvafiq olaraq, dartılan və sıxılan zonada rəflərin eni;
h - düzbucaqlı, tavr və ikitavr kəsiklərin hündürlüyü;
hf, h' f - düzbucaqlı, tavr və ikitavr kəsiklərin müvafiq olaraq, dartılan və sıxılan
zonada rəflərin hündürlüyü;
a, a' - armaturda əvəzləyici qüvvələrdən kəsiyin yaxın üzünə qədər olan məsafə;
ho, h'o - kəsiyin müvafiq olaraq h - a və h - a'-ya bərabər olan işçi hündürlüyü;
x - betonun sıxılan zonasının hündürlüyü;
ξ - betonun sıxılan zonasının x/h₀ -a bərabər olan nisbi hündürlüyü;
e₀ - boyuna qüvvənin çevrilmiş kəsiyinin ağırlıq mərkəzinə nəzərən
ekssentrisiteti;
e, e' - normal qüvvə N -in tətbiq nöqtəsindən müvafiq olaraq S və S'
armaturlarındakı qüvvələrin əvəzləyicisinə qədər olan məsafə;
e₀p - qabaqcadan sıxılmadan yaranan qüvvənin çevrilmiş kəsiyin ağırlıq
mərkəzinə nəzərən ekssentrisiteti;
ep - qabaqcadan sıxılmadan yaranan betonu sıxan Np qüvvənin tətbiq
nöqtəsindən xaric yükdən əyici momenti nəzərə almaqla, dartılan armatur
və ya daha az sıxılan armaturun ağırlıq mərkəzinə qədər məsafə;
l - elementin aşırımı;
lan - ankerlənmə zonasının uzunluğu;
Ip - polimer kompozit armaturda qabaqcadan gərginləşmənin betona ötürülmə
zonasının uzunluğu;
l₀ - boyuna sıxan qüvvənin təsirinə məruz qalan elementin hesablanma
uzunluğu;
i - elementin en kəsiyinin ağırlıq mərkəzinə nəzərən ətalət radiusu;
df, dfw - müvafiq olaraq boyuna və eninə armatur millərinin nominal diametrləri;
Af - boyuna polimer kompozit armaturun en kəsiyinin sahəsi;
μf - armaturlama əmsalıdır və armaturun f en kəsiyi sahəsinin, dartılan və
sıxılan rəf qanadlarının (çıxıntılarının) sahələrini nəzərə almadan,
elementin b·h₀ en kəsiyi sahəsinə olan nisbəti;
A - en kəsikdə betonun tam sahəsi;
Ab - betonun sıxılan zonasının sahəsi;
Abt - betonun dartılan zonasının sahəsi;
Ared - elementin en kəsiyinin çevrilmiş sahəsi;
I - bütün beton kəsiyinin elementin kəsiyinin ağırlıq mərkəzinə nəzərən ətalət
momenti;
Ired - elementin çevrilmiş kəsiyinin onun ağırlıq mərkəzinə nəzərən ətalət
momenti;
W - kənar dartılan liflərə görə elementin kəsiyinin müqavimət momenti.
Əlavə 2
Kompozit armaturun tətbiqi mümkün olan beton konstruksiyalar
Əlavə 3 |
Kompozit armatur işlənilə bilən geotexniki konstruksiyalar
|
Azərbaycan Respublikası Dövlət Şəhərsalma və Arxitektura Komitəsinin Kollegiyasının «14» oktyabr 2020-ci il tarixli 04 №-li qərarı ilə təsdiq edilmişdir. |
ƏRAZİLƏRİN, BİNA VƏ QURĞULARIN SÜRÜŞMƏ VƏ UÇQUNLARDAN MÜHƏNDİS MÜHAFİZƏSİ.
ƏSAS MÜDDƏALAR
1. Tətbiq sahəsi
Bu normalar ərazilərin, bina və qurğuların (bundan sonra - obyektlərin) sürüşmə və uçqunlardan mühəndis mühafizəsi qurğularının layihələndirilməsi, tikintisi və istismarına şamil olunur.
Hüdudlarında sürüşmə və uçqun əleyhinə mühəndis mühafizəsi qurğularının tikintisi tələb olunan sürüşmə və uçqun zonalarının sərhədləri aparılan kəşfiyyat müayinələrinin materialları əsasında təyin olunmalı və sonrakı mühəndis axtarış işlərinin nəticələrindən asılı olaraq dəqiqləşdirilməlidir.
Seysmik rayonlarda, strukturu dayanıqsız olan qruntların (çökən, şişən və duzlaşan) və xüsusi xassəli qruntların (tökülən, yuyulan və lilli) yayıldığı rayonlarda və həmçinin digər təhlükəli geoloji proseslərin (sualtında qalma, subasma, eroziya, abraziya və karst) inkişaf etdiyi rayonlarda obyektlərin sürüşmə və uçqunlardan mühəndis mühafizəsi qurğularının layihələndirilməsi, tikintisi və istismarı zamanı müvafiq şəhərsalma və tikinti normativ sənədlərinin əlavə tələbləri nəzərə alınmalıdır.
Obyektlərin sürüşmə və uçqunlardan mühəndis mühafizəsi qurğularının layihələndirilməsi, tikintisi və istismarı “Ətraf mühitin mühafizəsi haqqında” Azərbaycan Respublikası Qanununun, Şəhərsalma və Tikinti, Torpaq, Su və Meşə məcəllələrinin, respublika ərazisində qüvvədə olan şəhərsalma və tikintiyə dair normativ sənədlərin, sanitariya və gigiyena norma və qaydalarının tələbləri nəzərə alınmaqla yerinə yetirilməlidir.
Bu normaların tələbləri mülkiyyət formasından və tabeliyindən asılı olmayaraq obyektlərin sürüşmə və uçqunlardan mühəndis mühafizəsi qurğularının layihələndirilməsini, tikintisini və istismarını həyata keçirən bütün hüquqi və fiziki şəxslər üçün məcburidir.
2. Normativ istinadlar
Bu normalarda aşağıda göstərilən normativ sənədlərə istinad edilib:
“Mühəndis-axtarış işlərinin yerinə yetirilməsi Qaydaları”nın təsdiq edilməsi haqqında” Azərbaycan Respublikası Nazirlər Kabinetinin 14 may 2014-cü il tarixli 146 nömrəli Qərarı;
“Azərbaycan Respublikasının Torpaq Məcəlləsi ilə bağlı bəzi normativ-hüquqi aktlar haqqında” Azərbaycan Respublikası Nazirlər Kabinetinin 2000-ci il 1 may tarixli 79 nömrəli Qərarı ilə təsdiq edilmiş “Ekzogen geoloji proseslərə məruz qalmış torpaqlarda mühəndis-texniki və kənd təsərrüfatı işlərinin aparılmasına icazə verilməsi Qaydası”;
“Torpaq sürüşməsi təhlükəsi olan ərazilərin müəyyən edilməsi və bu ərazilərdə tikinti işlərinin aparılmasının məhdudlaşdırılmasına dair əlavə tələblər haqqında” Azərbaycan Respublikası Nazirlər Kabinetinin 2015-ci il 5 mart tarixli 56 nömrəli Qərarı;
“Azərbaycan Respublikasının ərazisində coğrafi koordinatları müəyyən edilmiş torpaq sürüşməsi təhlükəsi olan sahələrin xəritələrinin təsdiq edilməsi və bu sahələrdə tikinti işlərinin qadağan edilməsi haqqında” Azərbaycan Respublikası Nazirlər Kabinetinin 2016-cı il 18 yanvar tarixli 6 nömrəli Qərarı;
“I, II və III məsuliyyət səviyyəli bina və qurğuların təsnifatı”nın təsdiq edilməsi haqqında” Azərbaycan Respublikası Nazirlər Kabinetinin 2008-ci il 16 sentyabr tarixli 214 nömrəli Qərarı;
МСН 2.03-02-2002 |
Ərazi, bina və qurğuların təhlükəli geoloji proseslərdən mühəndis mühafizəsi. Layihələndirmənin əsas müddəaları (Инженерная защита территорий, зданий и сооружений от опасных геологических процессов. Основные положения); |
МСН 3.04-01-2005 |
Hidrotexniki qurğular. Əsas müddəalar (Гидротехнические сооружения. Основные положения); |
СНиП 1.02.07-87 |
Tikinti üçün mühəndis axtarışları (Инженерные изыскания для строительства); |
СНиП 2.01.01-82 |
İnşaat klimatologiyası və geofizika (Строительная климатология и геофизика); |
СНиП 2.06.07-87
|
İstinad divarları, gəmiçilik şlüzləri, balıqburaxıcı və balıq mühafizə qurğuları (Подпорные стены, судоходные шлюзы, рыбопропускные и рыбозащитные сооружения); |
ГОСТ 9128-2009 |
Avtomobil yolları və aerodromlar üçün asfalt-beton qarışıqları və asfalt-beton. Texniki şərtlər (Смеси асфальтобетонные дорожные, аэродромные и асфальтобетон.Технические условия).
|
3. Əsas anlayışlar
Bu normalarda aşağıdakı əsas anlayışlardan istifadə olunur:
sürüşmə və ya uçqun təhlükəli amillərin aşkar edilməsi - baxılan ərazidə riskin səviyyəsini təyin edən amillərin tapılması və təsvir edilməsi prosesi;
yol verilən risk - tikinti qurğularının normativ etibarlılığına müvafiq bu qurğuların layihə təsirlərindən və normal istismarından sosial-iqtisadi mülahizələrə görə konkret zamanda cəmiyyət üçün yol verilən itki və ziyanların miqyası və mümkünlüyünün risk səviyyəsi;
sürüşmə və uçqunlardan mühəndis mühafizəsi - obyektlərin mühafizəsini təmin edən, yamac qravitasiya proseslərini tənzimləyən və onların mənfi nəticələrini aradan qaldıran kompleks mühəndis qurğular, təşkilati-təsərrüfat və sosial-hüquqi tədbirlər;
yamac qravitasiya prosesləri - ağırlıq qüvvələri təsirindən yamaclarda qruntların hərəkətinin müxtəlif formaları;
sürüşmələr - yamacda və onun ətəyində formalaşmış həcmdə qruntların sürüşmə hərəkəti; sürüşmə deformasiyasına məruz qalmış (və ya qalan) qruntun müəyyən həcmi;
uçqun - qaya qruntların qopması, düşməsi, rəqsli hərəkəti və aşması;
sürüşmə zonası - yamacın sürüşmə deformasiyaları aşkar olunan və ya keçmişdə deformasiyalara uğramış sahəsi;
sürüşmə təhlükəli ərazilər - yamacın təbii və texnogen amillərdən yarana bilən sürüşmə deformasiyalı sahəsi;
mühəndis mühafizə obyektləri - obyektlərin, yaşayış məntəqələrinin, kənd təsərrüfatı torpaqlarının və ya təbii landşaftların sürüşmə və uçqunlardan mühafizəsini təmin edən ayrı-ayrı mühəndis mühafizə qurğuları;
qruntun ilişməsi - təkrar kəsmə üsulu ilə sınanan qruntun xüsusi ilişməsi və strukturu dağılmayan qruntun xüsusi ilişməsi arasında olan fərq ilə təyin olunan qruntun ilişmə göstəricisi;
sürüşmə təzyiqi - zonanın deformasiya üfüqündə və ya formalaşan sürüşmə səthi üzrə saxlayıcı qurğudan yuxarıda yerləşən sürüşən qrunt həcmində sürüşdürücü və saxlayıcı qüvvələr arasında fərq;
riskin qiymətləndirilməsi - təhlükələrin identifikasiyası və proqnozlaşdırılması, ərazi və obyektlərin zəif yerlərinin qiymətləndirilməsi, ehtimal olunan nəticələrin müəyyənləşdirilməsi, mümkün itkilərin (ziyan və ictimai itkilər) ehtimalı və ölçüsünün müəyyən edilməsi üçün istifadə olunan hesablamalar;
sualtında qalma - ərazinin su rejiminin və balansının dəyişməsi nəticəsində yeraltı suların səviyyəsinin (təzyiqinin) və (və ya) qruntların nəmliyinin baxılan tikinti növü üçün qəbul olunan kritik qiymətlərinin aşmasına və obyektlərin tələb olunan tikinti və istismar şərtlərinin pozulmasına səbəb olan kompleks hidrogeoloji və mühəndis-geoloji proses;
geoloji təhlükəsizliyin həddi - təhlükəli təsiri xarakterizə edən göstəricinin həddi (kritik) qiyməti olub aşıldıqda mühəndis-geoloji proseslərin təsiri baxılan obyektə və onun etibarlılığına təhlükə yaradacaq;
mühəndis mühafizəsinin sxemləri - mühəndis mühafizəsinin səmərəli kompleksinin təyini və əsaslandırılması, onun təxmini qiyməti və yerinə yetirilmə ardıcıllığının müəyyən edilməsi məqsədi ilə işlənilmiş layihə materialları
sosial itkilər - təhlükəli proseslər nəticəsində baş verən ölümlər, yaralanmalar, yoluxmalar və mənəvi zədələnmələr;
suffoziya - dispers iri kütlələrin və sementlənmiş qırıntı süxurlarının və başqa komponentlərin, o cümlədən qaya massivlərin toplanmış struktur elementlərinin yeraltı su axını vasitəsilə dağılması və çıxarılması;
ziyan - fiziki sağlamlığa, əmlaka və ya ətraf mühitə dəyən zərər;
zəiflik - neqativ təsirlər nəticəsində obyektin öz istismar və təyinat funksiyasını itirməsi;
sürüşmə və ya uçqun təhlükəli amillər - baxılan ərazidə sürüşmə və ya uçqun proseslərinin inkişafını və ehtimal olunan nəticələrin miqyasını müəyyən edən xarakterik xüsusiyyətlər, şərtlər və qanunauyğunluqlar.
4. Ümumi müddəalar
4.1. Obyektlərin mühəndis mühafizəsinin məqsədi mövcud və potensial sürüşmə və uçqunların həmin obyektlərə mənfi təsirinin qarşısının alınması, aradan qaldırılması və ya yol verilən səviyyəyə qədər azaldılmasından ibarətdir.
4.2. Obyektlərin tikintisi və ya rekonstruksiyasında sürüşmə və uçqunlardan mühəndis mühafizəsi, ərazinin mühəndis hazırlığı tədbirlərinin tərkib və ayrılmaz hissəsi kimi yerinə yetirilməlidir.
4.3. Layihə sənədlərində obyektlərin sürüşmə və uçqunlardan mühəndis mühafizəsinin yerinə yetirilmə zərurəti МСН 2.03-02 - nin tələbləri əsasında, onun istismar və ya xidmət müddəti isə mühafizə olunan obyektlərin xidmət müddətinə müvafiq təyin olunmalıdır.
4.4. Obyektlərin sürüşmə və uçqunlardan mühəndis mühafizəsi aşağıdakıları təmin etməlidir:
- ərazinin ümumi dayanıqlılığını;
- əhalinin təhlükəsiz yaşamasını;
- obyektlərin, həmçinin istirahət zonalarının etibarlı və fasiləsiz fəaliyyətini və inkişafını;
- qoruq zonalarının, landşaftların, tarixi abidələrin mühafizəsini;
- mühafizə olunan ərazinin ekoloji, sanitariya-gigiyena, sosial və rekreasiya normativ şərtlərini;
- mühəndis mühafizə qurğularının tələb olunan memarlıq tərtibatını;
- ətraf mühitin mühafizəsi üzrə qanunvericilik tələblərinin təmin olunması şərti ilə torpaqların və digər təbii ehtiyatların səmərəli istifadəsinin ekoloji əsaslandırılmasını;
- Azərbaycan Respublikası Nazirlər Kabinetinin 2015-ci il 5 mart tarixli 56 nömrəli Qərarının tələblərini.
4.5. Obyektlərin sürüşmə və uçqunlardan mühəndis mühafizəsi əsas və köməkçi vasitələri özündə cəmləşdirən və ətraf mühitə ən az mənfi təsiri olan kompleks şəkildə layihələndirilməlidir.
4.6. Obyektlərin sürüşmə və uçqunlardan mühəndis mühafizəsi üçün əsas vasitələrin tətbiq edilməsi zərurəti xüsusi texniki-iqtisadi və mühəndis hesablamaları, şəhərsalma tələbləri, həmçinin ətraf mühitin mühafizəsi və torpaq resurslarının səmərəli istifadəsi tələbləri ilə əsaslandırılmalıdır. Onlar ərazinin dayanıqlılıq dərəcəsinin artırılmasını, mühafizə olunan obyektlərin hesablandığı istismar və ya xidmət müddəti ərzində etibarlı və fasiləsiz fəaliyyətini təmin etməlidirlər.
4.7. Obyektlərin sürüşmə və uçqunlardan mühəndis mühafizəsinin əsas vasitələrinə aşağıdakılar aiddir:
- saxlayıcı və tutucu qurğu və bünövrələr;
- sürüşən qrunt kütləsinin axıb keçdiyi bünövrələr;
- uçqun əleyhinə tutucu qurğu və qalereyalar;
- sahil mühafizə qurğuları;
- dərin qurulmuş drenajlar;
- yamacların relyeflərinin dəyişiklikləri.
4.8. Obyektlərin mühəndis mühafizəsinin köməkçi vasitələri kimi sürüşmə və ya uçqunların yaranmasına qarşı obyektlərin mühafizə vasitələrindən və ayrı-ayrı amillərin təsirlərinin stabilləşdirilməsini təmin edən bu normaların 4.9-cu bəndində müəyyən olunan qurğu və ya tədbirlərdən istifadə olunmalıdır. Layihələrdə yamacların dayanıqlılıq əmsalının artmasına təsir edən köməkçi mühəndis mühafizə vasitələrinin təsir dərəcəsinin təyin edilməməsinə yol verilir.
4.9. Obyektlərin sürüşmə və uçqunlardan mühəndis mühafizəsinin köməkçi vasitələrinə aşağıdakılar aiddir:
- uçqun əleyhinə saxlayıcı tədbirlər;
- sahil mühafizə qurğuları;
- səth suların
axınının tənzimlənməsi, qrunta
yağış və qar sularının infiltrasiyasından
(süzülməsindən) və erroziyalı proseslərdən
yamac səthlərinin qorunması;
- dayaz qoyulmuş drenajlar, divar drenajları və kaptajlar;
- aqromeşəmeliorasiya;
- sürüşmə zonasının qruntlarının kimyəvi bərkidilməsi;
- sürüşmə zonasının qruntlarının termik bərkidilməsi.
4.10. Obyektlərin sürüşmə və uçqunlardan mühəndis mühafizəsinin layihələndirilməsi aşağıdakılar əsasında yerinə yetirilməlidir:
- sürüşmə və uçqun yaranan ərazilərdə və bu ərazilərə bitişik sahələrdə kompleks mühəndis axtarış işlərinin nəticələri;
- mövcud və layihələndirilən obyektlərin istifadə xüsusiyyətlərini və bu xüsusiyyətlərin dəyişmə proqnozlarını xarakterizə edən və təbiətdən istifadənin (qoruqlar, kənd təsərrüfatı torpaqları) müəyyənləşdirilmiş rejimlərini nəzərə alan məlumatlar;
- təbiət və texnogen amillərdən yaranan təbii şəraitin dəyişmə mümkünlüyünün proqnozları;
- kompleks axtarışlar lazım olduqda tədqiqatların proqramına müvafiq yerinə yetirilmiş elmi-tədqiqat işlərinin və modelləşdirmənin məlumatları nəticəsində mühafizə olunan obyektlərin mövcud vəziyyətinin qiymətləndirilməsi və şəraitin dəyişməsinin proqnozlaşdırılması;
- analoji şəraitdə olan obyektlərin mühəndis mühafizəsinin layihələndirilməsi, tikintisi və istismarı təcrübəsi;
- ərazinin istifadəsi üzrə memarlıq-planlaşdırma həllərinin tələbləri;
- sürüşmə və uçqunların mənfi təsirlərinin dərəcə və miqyasının nəzərə alınması;
- tətbiq edilən mühəndis vasitələri və üsullarından, qiymət və istismar göstəricilərindən, kapital qoyuluşunun effektivliyindən asılı olaraq obyektlərin mühəndis mühafizəsinin bir neçə variantının texniki-iqtisadi müqayisələri;
- yerli tikinti şəraitinin, iqlim xüsusiyyətlərinin, tikinti materialları ilə təminatının nəzərə alınması;
- Azərbaycan Respublikası Nazirlər Kabinetinin 2016-cı il 18 yanvar tarixli 6 nömrəli Qərarının tələbləri.
4.11. Obyektlərin mühəndis mühafizəsi variantının iqtisadi cəhətdən effektivliyi, sürüşmə və uçqunların ərazilərə, binalara və qurğulara vura biləcəyi qarşısı alınan ziyanın ölçüsü ilə müəyyən olunur.
4.12. Obyektlərin sürüşmədən və uçqunlardan mühəndis mühafizəsinin layihələndirilməsində müxtəlif istismar funksiyalarını yerinə yetirən qurğuların birləşdirilməsinin texniki-iqtisadi cəhətdən məqsədəuyğunluğuna və mümkünlüyünə baxılmalıdır.
4.13. Obyektlərin mühəndis mühafizəsi vasitələrinin seçilməsində sürüşmə və uçqunların inkişaf mərhələləri, dövriliyi və ritmliyi, yamacların dayanıqlılığına təsir edən digər amillərin ehtimalı nəzərə alınmalıdır. Bu vasitələr sürüşmə və uçqunların yaranma miqyasına və xarakterinə uyğun olmalı və təbii özünütənzimləmə və özünübərpa sistemlərinin imkanlarını stimullaşdırmalıdır.
4.14. Obyektlərin tikintisi və istismarının bütün mərhələlərində sürüşmə və uçqun əleyhinə mühafizə qurğuları I və II qrup həddi hallara görə hesablanmalıdır.
4.15. Sürüşmə və uçqun prosesləri dövri xarakterli olduqda, yamaclarda mühafizə qurğularının tikintisi yamacların nisbi stabilliyi müddətində yerinə yetirilməlidir.
4.16. Mühafizə olunan obyektlərin tikintisi, istismara verilməsi və sürüşmələrdən, uçqunlardan mühəndis mühafizəsi tədbirləri bir-biri ilə qarşılıqlı əlaqələndirilməli, işlərin qəzasız aparılmasına və onların etibarlı istismarına təminat verməlidirlər.
4.17. I və II məsuliyyət səviyyəli qurğuların mühafizəsi üçün layihələrdə nəzarət-ölçü aparatlarının qurulması və sürüşmə deformasiyalarının və ya uçqunların sistemli müşahidələrinin aparılması, həmçinin istismar dövründə mühəndis mühafizəsi obyektlərinin konstruksiyalarının vəziyyətinin yoxlanılması üçün qurğular nəzərdə tutulmalıdır. Mühafizə qurğularının məsuliyyət səviyyəsi mühafizə olunan obyektlərin məsuliyyət səviyyəsinə uyğun təyin edilməli, sürüşmə və ya uçqunlar fəlakətli hadisələrə və insan tələfatlarına səbəb olacağı hallarda, mühafizə qurğuları I məsuliyyət səviyyələrinə aid edilməlidir. Zərurət yarandıqda layihələrdə mühafizə olunan III məsuliyyət səviyyəli obyektlərin vəziyyətinin sistemli müşahidələri nəzərdə tutulmalıdır.
4.18. Obyektlər sürüşən və sürüşmə təhlükəli ərazilərdə yerləşdikdə istehsalat işlərinin metodu, tikilən obyektlər və onlarda nəzərdə tutulmuş istehsalat texnologiyaları yamacların dayanıqlılığını azaltmamalıdır.
4.19. Sürüşməyə məruz qalmış və aktivlik dərəcəsindən asılı olmayaraq sürüşmə prosesi gedən torpaqlarda relyefin mailliyi 30 dərəcədən yuxarı olduqda mühəndis-texniki və kənd təsərrüfatı işləri (mal-qara otarılmasından başqa), relyefin mailliyi 20-30 dərəcə arasında olduqda sürüşmə prosesi gedən torpaqlarda mühəndis-texniki işləri aparılmamalıdır.
5. Sürüşmə və uçqunlara məruz qalan obyektlərdə mühəndis axtarışlarının xüsusiyyətləri
5.1. Obyektlərin mühəndis mühafizəsinin layihələndirilməsi üçün mühəndis axtarış işlərinin materialları sürüşmə və uçqun proseslərinin real və potensial təhlükəli inkişafını dolğunluqla əks etdirməli və layihələndirmənin müvafiq mərhələlərində mühəndis həllərin qəbul edilməsi üçün kifayət edən dolğun və dəqiq məlumatları əhatə etməlidir.
5.2. Azərbaycan Respublikasında yamacların yerdəyişmə mexanizminə görə mühəndis-geoloji proseslərin və yamac və maili səthlərin deformasiya növləri cədvəl 1-də verilmişdir:
Cədvəl 1
|
||
Proseslərin növləri |
Yamac və maili səthlərin deformasiya növləri |
|
Sürüşmələr |
Axıcı sürüşmələr |
|
Sıxıb çıxarılan sürüşmələr |
|
|
Qatıplastik sürüşmələr |
|
|
Mürəkkəb sürüşmələr |
|
|
Uçqunlar |
Uçqunlar |
|
Dağıntı |
|
|
Töküntü |
|
|
Uçqunlu-sürüşmələr |
Uçqun-sürüşmələr |
|
Sürüşmə-uçqunlar |
|
5.3. Sürüşmə və uçqunlar yaranma miqyaslarına görə cədvəl 2-də müvafiq siniflərə bölünür:
Cədvəl 2 |
Sürüşmə və uçqunların miqyası |
Sürüşmə və uçqunların həcmi, m3 |
Kiçik |
1000-ə qədər |
Kifayət qədər böyük |
1000-dən 10000-ə qədər |
Böyük |
10000-dən 100000-ə qədər |
Çox böyük |
100000-dən 1000000-a qədər |
Nəhəng |
1000000-dan 10000000-a qədər |
Fəlakətli |
10000000-dan çox |
5.4. Mühəndis tədqiqatlarında sürüşmə hadisələrinin praktik cəhətdən daha vacib xarakteristikaları onların yerdəyişmə mexanizmləridir ki, onların vasitəsilə sürüşmələrin təsnifatı aparılır, proseslərin hərəkəti, yerdəyişmə zonasının həcmi, dərinliyi və mühəndis mühafizə tədbirlərinin tətbiqinin mümkünlüyü təyin edilir Bu zaman yerdəyişmə mexanizmi əsasən sürüşmə prosesini, cisimlərin quruluşu və aktivlik dərəcəsi isə sürüşmə hadisələrini xarakterizə edir. Sürüşmə proseslərinin təsnifatı yerdəyişmə mexanizminə görə cədvəl 3-də, sürüşmə hadisələrinin aktivlik dərəcəsi və morfologiyasına görə isə cədvəl 4-də və cədvəl 5-də verilmişdir.
Cədvəl 3 |
Süxurların (qruntların) yerdəyişmə mexanizminə görə sürüşmə proseslərinin təsnifatı
Süxurların yerdəyiş-mə mexanizminə görə sürüşmə proseslərinin növü |
Sürüşmə prosesinin yarımtipi |
Sürüşmə proseslərinin inkişafına daha çox meylli olan qruntlar |
Sürüşmə hadisələrinin (proseslərinin) ümumi xarakteri |
1 |
2 |
3 |
4 |
Axıcı sürüşmələr |
Ardıcıl (konsekvent) |
Az möhkəm laylı qruntlar - daha çox plastik gilli və ya aşınmış yarımqaya və qatında daha möhkəm qaya, həmçinin yamaca tərəf səthi zəifləmiş maili yatan laylar |
Dağ süxur bloklarının tədricən dezinteqrasiya olunmuş zəifləmiş səthlər üzrə yerdəyişməsi |
Qeyri-ardıcıl (insekvent) |
Üfüqiyə yaxın və yamacın əksinə yatan qatlarda dispers, yarımqaya və qaya qruntlar |
Dairəvi dağ süxur blokların yatan çökük qatlar üzrə dala aşmaqla qopması və yerdəyişməsi |
|
Sıxıb çıxarılan sürüşmələr |
Fərqlənmir |
Gilli plastik və ya kifayət qədər böyük, güclü, möhkəm qruntlarla örtülmüş aşınmış yarımqaya qruntlar |
Sürüşmə zonasında möhkəm süxuru örtən blokların dala aşması ilə qruntu basıb çıxardan və frontal hissədə sürüklənmə deformasiyasının inkişafı |
Qatıplastik sürüşmələr |
Sürüşmə-axınlar |
Zəif daşlaşmış plastik əlaqəli qruntlar |
Yatıq yamacların dibində tədricən dartılmış cisim formasını almaqla qrunt kütləsinin axması |
Su ilə axmalar |
Kəskin yamacların isladılmış məntəqələrində qruntun axması |
||
Qəflətən durulaş-maqla, o cümlə-dən zəlzələ təsi-rindən sürüşmələr |
Su ilə doymuş qumlu, gilli və lösvarı qruntlar |
Rütubət verməklə relyefin mailliyi üzrə qrunt kütləsinin sürətli axını |
|
Mürəkkəb |
Müxtəlif yerdəyişmə mexanizmlərinin birləşmələri ilə fərqlənə bilər |
- |
Sürüşən cismin müxtəlif hissələrində yerdəyişmə mexanizmi müxtəlifdir, sürüşmənin dil hissəsində axınlar əksər hallarda axıcı sürüşmələrlə və ya basıb çıxarılmaqla əvəz olunur |
Cədvəl 4 |
Aktivlik dərəcəsinə görə sürüşmə hadisələrinin təsnifatı
Aktivlik dərəcəsinə görə sürüşmə hadisələrinin növləri |
Formalaşma dövrünə görə yarımnövləri |
Yaranma xüsusiyyətləri |
1 |
2 |
3 |
Aktiv |
Müasir |
Relyefin sürüşmə formalarının nəzərəçarpacaq görüntüləri, o cümlədən kiçik (pillələri, kəsilmə divarları, çökmə çatları və başqaları) |
Nisbətən stabil (dayanmaqda olan) |
Keçmiş yerdəyişmələr əlaməti olan cisimlər, lakin onların amplitudası böyük deyil və yamacın morfologiyası və cismin quruluşunda hərəkətlərin xüsusiyyətləri böyük ola bilməz |
|
Stabil |
Qədim |
Kifayət qədər aşınmış, cismin keçmiş yerdəyişmələri olmayan, keçmiş əsası (bazası) eroziyaya məruz qalan |
Cədvəl 5 |
Sürüşmə hadisələrinin morfoloji təsnifatı
Sürüşən cisim quruluşunun növləri |
Sürüşən qatların qalınlığı, m |
Yerdəyişmə mexanizminə görə xarakterik növləri və yarımnövləri |
Suyun təsirindən sürüşmə |
< 1 |
Keçmiş axıcı sürüşmələr, suaparmalar |
Dərin olmayan sürüşmə |
1-5 |
Axıcı sürüşmələr |
Dərin sürüşmə |
> 5 |
Sürüşmə, basıb çıxma axınları |
Sürüşmə-axın |
Nizamlanmır |
Qatı maye axınına bənzər sürüşməli, qəflətən aşınma axınları |
5.5. Kompleks mühəndis axtarış işləri materiallarının həcmi, tərkibi və məzmunu СНиП 1.02.07-nin və Azərbaycan Respublikası Nazirlər Kabinetinin 14 may 2014-cü il tarixli 146 nömrəli Qərarı ilə təsdiq edilmiş “Mühəndis-axtarış işlərinin yerinə yetirilməsi Qaydaları”nın tələblərinə müvafiq olaraq müəyyən edilməli və bu materiallarda sürüşmə və uçqunlara məruz qalan ərazinin mühəndis-geoloji şəraitinin xüsusiyyət və mürəkkəbliyi nəzərə alınmalıdır.
5.6. Kompleks mühəndis axtarışları mühafizə olunan obyektlərə təhlükəli geoloji proseslərin (sürüşmə və uçqun) təsir etmə xüsusiyyətləri və miqyası, onların qəzalı olması və məsuliyyətlilik səviyyəsi, həmçinin sürüşmə təhlükəli və ya uçqun təhlükəli ərazinin təbii şəraiti haqqında informasiyalar nəzərə alınmaqla tərtib olunan işçi proqramla nizamlanmalıdır.
5.7. Mühəndis axtarış materialları sürüşmə və uçqunlara məruz qalan ərazinin mühəndis-geoloji axtarış işlərinin məlumatlarını əhatə etməlidir.
Mühəndis-axtarış işləri mərhələlərlə planlaşdırılmalıdır. Axtarışların birinci mərhələsindəki materiallar sürüşmə və uçqunlardan obyektlərin mühəndis mühafizəsinin həyata keçirilməsinin mümkünlüyünü və məqsədəuyğunluğunu qiymətləndirmək üçün kifayət etməlidir. Sonrakı mərhələlərdə mühəndis mühafizəsinin növündən asılı olaraq axtarış proqramında lazım olan düzəlişlər edilməlidir.
5.8. Sürüşmə və uçqun proseslərinə məruz qalan ərazinin sərhədləri hüdudunda obyektlərin tələb olunan mühəndis mühafizəsi kəşfiyyat-tədqiqat, mühəndis-geodeziya çəkilişləri, sonrakı mühəndis axtarışları və müşahidələri haqqında materiallar əsasında müəyyənləşdirilməli və dəqiqləşdirilməlidir.
5.9. Obyektlərin sürüşmə və uçqunlardan mühəndis mühafizəsi üçün kompleks axtarış materialları aşağıdakı işlər üçün kifayət etməlidir:
- ərazilərin təbii şəraitinin və onların müxtəlif məqsədlər üçün istifadəyə yararlılıq dərəcəsinin ümumi qiymətləndirilməsi;
- sürüşmə və uçqun təhlükəli şəraitlərin xarakteristikaları və ərazinin ümumi dayanıqlılığının kəmiyyətcə qiymətləndirilməsi;
- obyektlərin tikintisi və istismarı təsirlərindən təbii şəraitin dəyişməsi, sürüşmə və uçqun təhlükələrinin proqnozu;
- obyektlərin mühəndis mühafizəsində və tikintinin məhdudlaşdırılmasında həlledici qərarların qəbul olunması;
- sürüşmə və uçqunlara məruz qalmış ərazinin istifadə olunmasında texnoloji ardıcıllıq və növbəlilik haqqında tövsiyələrin verilməsi;
- tikinti obyektlərinin bünövrələrinin konstruksiyalarının və mühafizə qurğularının və mühafizə olunan obyektlərin konstruksiyalarının funksiyalarının birləşdirilməsinin mümkünlüyü barədə tövsiyələrin verilməsi.
5.10. Sürüşmə və uçqun təhlükəli ərazilərdə əlavə axtarışların, müşahidələrin, elmi-tədqiqat və müxtəlif modelləşdirmə işlərinin aparılması əsaslandırılmalıdır.
Relyefi, mühəndis-geoloji və hidrogeoloji şəraitləri mürəkkəb olan ərazilərdə elmi-tədqiqat işlərinin aparılması, eksperimental qurğuların tətbiqi, sürüşmə və uçqunlardan mühəndis mühafizəsi tədbirlərinin yerinə yetirilməsi layihələrdə nəzərdə tutulmalıdır.
5.11. Mühəndis-geoloji, hidrogeoloji və hidroloji tədqiqatlar, stasionar müşahidələr, fondda olan və başqa materiallar əsasında sürüşmə və uçqun proseslərinin miqyası, səbəbi və mexanizmi müəyyən olunur. Bu zaman bu prosesləri yaradan və onlara əks təsir edən amillər aşkar edilməli, bu amillərin təsir dərəcəsi qiymətləndirilməlidir.
5.12. Sürüşən və uçqunlu yamacın dayanıqlılığının qiymətləndirilməsi üçün əsas olan yekun mühəndis-geoloji sənədlər bu normaların 5.11-ci bəndində göstərilən materiallar əsasında tərtib olunmalı və yamacın (maili səthin) dayanıqlılığını təmin edən mühafizə qurğularının və tədbirlərinin layihəsi işlənməlidir.
5.13. Sürüşmə və uçqun əleyhinə mühafizə qurğularının layihələndirilməsi üçün mühəndis axtarış materiallarının tərkibi СНиП 1.02.07-nin və Azərbaycan Respublikası Nazirlər Kabinetinin 14 may 2014-cü il tarixli 146 nömrəli Qərarı ilə təsdiq edilmiş “Mühəndis-axtarış işlərinin yerinə yetirilməsi Qaydaları”nın müvafiq tələblərini təmin etməlidir.
5.14. Sürüşmə və uçqun əleyhinə qurğuların və tədbirlərin layihələndirilməsi üçün axtarış materiallarına mühəndis-geodeziya, mühəndis-geoloji və mühəndis-hidrometeoroloji axtarışların göstəriciləri daxil edilməlidir.
5.15. Mühəndis-geodeziya axtarış materiallarına aşağıdakılar daxil edilməlidir:
- sürüşmə (uçqun) zonasının və bu zonaya bitişik ərazinin (suayırıcı yerdən yamacın ətəyinə qədər olan hüdudlarda, altı yuyulan yamaclar üçün isə su tutumunun və ya suaxıdıcının dibinə bitişik ərazilər də daxil olmaqla) topoqrafik planı. Planın miqyası layihəçi tərəfindən müəyyənləşdirilir;
- sürüşmə və uçqun yamaclarının (maili səthlərin) əsasən onların uçma istiqamətində olan geodeziya profilləri (dəyişdirilməyən miqyasda). Altı yuyulan yamaclar üçün isə, yamacın sualtı hissəsinin dərinlik ölçüləri göstərilməklə;
- sürüşmə (uçqun) zonasının relyefinin əvvəlki axtarışların və stasionar müşahidələrin nəticələrinin dəyişməsini xarakterizə edən müxtəlif illərdə topoqrafik çəkilişlərinin materialları;
- tarixi dövrdə yamacların suüstü və sualtı hissələrinin relyefinin formasının dəyişməsini xarakterizə edən arxiv materialları.
5.16. Mühəndis-geoloji axtarış materiallarına aşağıdakı xarakteristikalar daxil olmalıdır:
- geoloji quruluş, tektonik pozuntular, qrunt massivinin hissələrə parçalanması və onlarda səthlərin və zəifləmə zonalarının yaranması, yeni geoloji qruluşa, seysmikliyə (seysmik mikrorayonlaşma nəticələrini əks etdirməklə) malik olması;
- qruntların mühəndis-geoloji xassələri, o cümlədən onların qrunt massivindən ayrılmış mühəndis-geoloji elementlərinin, xüsusilə yamacın (maili səthin) dayanıqlılığı üçün həlledici əhəmiyyəti olan elementlərin möhkəmlik, deformasiya və reoloji xassələrinin normativ və hesablama qiymətlərinin göstəriciləri;
- hidrogeoloji şəraitlər, başqa sözlə, qrunt massivində susaxlayan layların olması, onların sayı, qidalanma sahələri, drenlənmə şəraitləri, susaxlayan laylar arasında qarşılıqlı əlaqənin olması, susaxlayan qruntların filtrasiya xassələri, yeraltı suların səviyyə rejimləri və onların temperaturları, yeraltı və səthi suların kimyəvi tərkibləri, yamacın (maili səthlərin) dayanıqlılığına yeraltı suların təsiri;
- sürüşmə və uçqunların əmələ gəlməsi və inkişafına səbəb olan geoloji ekzogen proseslər (abraziyalar, eroziyalar, aşınmalar);
- qrunt massivlərinin
deformasiyaları - onların növü, miqyası və
yaranma səbəbləri, sürüşmə və
uçqun sahələrinin planda sərhədləri, həmçinin
aşağıdakı məlumatlar göstərilməklə:
a) sürüşmələr üçün - növü, yaşı, inkişaf mərhələsi və fazaları, aktivlik dərəcəsi, hərəkət rejimi, onların ardıcıllığı və bazisləri, yerdəyişmə sürətləri, sürüşən cismin gücü və daxili quruluşu, sürüşmə səthinin yerdəyişmə çevrəsi (onların qrunt massivində olan səthlərə və zəifləmə zonalarına aidiyyəti);
b) uçqunlar üçün - qrunt massivlərinin həcmləri və yerdəyişmələrə məruz qalan qruntun ayrıca qırılmaları, tökülmənin intensivliyi, daşların düşməsinə görə təcrübələrin nəticələri (düşmə sürəti və s).
Mühəndis-geoloji axtarış materiallarına, həmçinin mühəndis-geoloji vəziyyətin dəyişmə proqnozu və bu dəyişikliklərin yamacın (maili səthin) dayanıqlılığına təsirinin qiymətləndirilməsi daxil olmalıdır.
5.17. Hüdudlarında sürüşmə və uçqun zonası yerləşən rayonun hidroloji, meteoroloji və iqlim məlumatları mühəndis axtarış materiallarına daxil edilməlidir.
5.18. Mühəndis-hidrogeoloji axtarış materiallarına aşağıdakılar daxil olmalıdır:
su anbarları üçün - səviyyələrin rejimi, müşahidələrlə müəyyənləşdirilmiş faktiki dalğa rejimi, (xüsusilə az-az təkrarlanan qasırğalarda) hesablama dalğa parametrləri, suaxıcı novlarda sürət və layihələndirilən sahil bərkitmə qurğularına bitişik sahələrdə su anbarlarının akvatoriyasında yerli buzlaşma hadisələri olan yerlər haqqında məlumatlar;
çay və kanallar üçün - maksimal və minimal su səviyyəsinin xarakteri, su səviyyəsinin xarakterik illərdə illik dəyişmə xassəsi, su səviyyəsinin hidroelektrik stansiyalarının təsiretmə zonalarında sutkalıq dəyişməsi, külək və gəmi dalğaları, sahil bərkitmə qurğuları layihələndirilən sahələrində suaxının sürət xassələri və buzlaşma hadisələri, məcranın deformasiyaları haqqında məlumatlar;
dəniz və böyük göllər üçün - müşahidələr əsasında müəyyənləşdirilmiş faktiki dalğa rejimi, dənizin (gölün) səviyyəsinin dəyişmə rəqsləri, sahilboyu axınlar, buzlaşma rejimi, çöküntünün miqrasiyası, onların balansı və çimərliklərin su ilə qidalanma mənbələri haqqında məlumatlar.
5.19. Meteoroloji və iqlim materialları atmosfer yağıntıları (onların miqdarı və ilin fəsilləri üzrə bölünməsi), xüsusilə çox nadir hallarda daşqınlar, havanın temperaturu və rütubəti, küləyin istiqaməti və sürəti, az hallarda təkrar olunan fırtına, qar örtüyü, qruntun donma dərinliyi və müddəti, buxarlanma haqqında məlumatları əhatə etməlidir. Bu məlumatlar СНиП 2.01.01 normativ sənədinə uyğun qəbul olunmalı, lakin bu məlumatlar normalarda olmadıqda, yerli meteo-stansiyaların müşahidələri əsasında yerli şəraiti nəzərə almaqla dəqiqləşdirilməlidir.
6. Yamacların dayanıqlılığının, sürüşmə təzyiqinin və uçqunlardan yaranan yüklərin müəyyən edilməsi
6.1. Aşağıdakılar hesablamalarla təyin edilməlidir:
- yamaclar üzrə yerdəyişən və yerdəyişməsi qaçılmaz (labüd) olan süxurların kütləsi;
- yamacların müəyyən hissəsində müəyyən vaxtda təsir edən sürüşdürücü və saxlayıcı qüvvələrin nisbəti (o cümlədən dayanıqlılıq əmsalları);
- müəyyən olunmuş səthlərin müxtəlif səviyyələrində təsir edən sürüşdürücü və saxlayıcı qüvvələr arasında fərqlər.
6.2. Yamaclarda üfüqi susaxlayıcı layların drenləşməsinin yamacların dayanıqlılığına təsiri süxurların (qruntun) nəmləşməsi, ağırlığı, filtrasiya təzyiqi, suffoz çöküntüsü şəraitlərinə görə nəzərə alınmalıdır.
6.3. Hidroloji hesablamalar abraziyanın (eroziyanın) sürəti, eroziya bazisində su səviyyəsinin dəyişmə sürəti, axını yamacın baxılan sahəsinə yönələn suyığıcı hovuzların ölçüləri nəzərə alınmaqla yamac massivi süxurlarının (qruntlarının) nəmlənməsinin, suyun çatlara və yamacdakı çökmələrə daxil olunmasının mümkünlüyünü aşkar etmək məqsədilə aparılmalıdır.
6.4. Seysmik təsirlər ayrıca olaraq, seysmik dalğalar qruntdan keçdikdə qruntun gərginlikli-deformasiya hallarının və möhkəmlik xassələrinin dəyişməsi, həmçinin qrunt, bina və qurğuların kütlələrindən yaranan seysmik yüklər müəyyən edilməklə nəzərə alınmalıdır.
6.5. Yamacların dayanıqlılığının hesablama sxemi və sürüşmə təzyiqinin qiymətləri hazırlandıqda, hesablama alqoritmi və yamacların riyazi modeli qurulduqda, bütün təbii və texnogen yüklər və təsirlər və onların dəyişməsi, həmçinin qruntların möhkəmlik xassələrinin mümkün olan dəyişmələrinin diapazonu və onların baş verdiyi şəraitlər nəzərə alınmalıdır. Bu hallarda xarici təsirlərə məruz qalan üfüqi layların (deformasiyaya uğramış əsas üfüqi layların, zəifləmiş səthlərin və zonaların) vəziyyətinə, onların ölçü və istiqamətlərinə xüsusi diqqət yetirilməlidir.
6.6. Ərazinin dayanıqlılığının qiymətləndirilməsi aşağıdakı hallarda aparılmalıdır:
- hər ayrılmış mühəndis-geoloji sahənin dayaq istiqamətlərində obyektlərin mühəndis mühafizə sxemlərinin hazırlanmasında;
- mühəndis-geoloji kəsilişlər üzrə onların fəzada olan sayı və vəziyyətindən, mövcud olan və proqnozlaşdırılan konkret təbii şəraitlərdən, mühafizə olunan obyektlərin növü və yerləşdirilməsindən, tikintinin xüsusiyyətindən asılı olaraq mühəndis mühafizəsinin və tikintinin işçi layihələrinin hazırlanmasında.
6.7. Yamacların dayanıqlılığının hesablanması metodları yamaclı sahələrin mühəndis-geoloji şəraitindən və sürüşən qruntların deformasiyası növündən asılı olaraq seçilir.
Hesablama sxemlərində aşağıdakılar nəzərə alınmalıdır:
- deformasiyaya uğrayan üfüqi layların gücü, sıxılma zonaları, qopma pozuntuları;
- yamacların sürüşmə deformasiyalarının yerdəyişmə mexanizminə görə növləri;
- sürüşmə yaradan əsas amillərin və onların sürüşmənin yaranmasına, inkişafına və aktivləşməsinə təsirləri;
- yük və təsirlərin müxtəlif növləri (daimi və müvəqqəti), onların yük birləşməsi (əsas, xüsusi);
- yamacların dayanıqlılığına mövcud və layihələndirilən bina və qurğuların təsirləri;
- zaman keçdikcə qruntun nəmliyinin dəyişməsinin mümkünlüyü, yeraltı suların, yamacın səthindəki yüklərin təsirləri nəzərə alınmaqla qruntun möhkəmlik xarakteristikalarının dəyişməsi.
6.8. Qumlu, gilli və qaya qrunt laylarından formalaşan sürüşmə təhlükəli və sürüşən yamacların mühəndis mühafizəsinin hesablanması, mühafizə qurğularına və mühəndis tədbirlərinə maksimal təsir etmə şərtindən sürüşmənin ən zəif kontakt müstəvilərində, laylarında yastı, sınıq xətt və dərin yerdəyişmə sxemlər üzrə aparılmalıdır.
Yamaclarda konsistensiya göstəriciləri 0,4-dən çox olan gilli qruntlar qatı olduqda, yuxarıda göstərilən hesablamalardan başqa, yamacın əsasından yuxarıda yerləşən qrunt kütləsində gilli qruntların üfüqi deformasiyalı və yerdəyişməli zonalarının yaranma mümkünlüyü və ya bu qruntların basılıb çıxması da nəzərə alınmalıdır.
6.9. Obyektlərin sürüşmədən mühəndis mühafizəsi hesablandıqda sürüşmə səthinin hesablanma və ya üfüqi deformasiyaya uğrayan layından aşağıda, o cümlədən dayağın altında olduğu vəziyyətə baxılmalıdır.
6.10. Yamacların dayanıqlılığı qiymətləndirildikdə, yamacın qrunt sularının sızması olan sahələri, qeyri-bircins qruntların sərhədlərində, qrunt və drenaj tökmələrinin birləşməsində yamac qruntlarının möhkəmliyinin filtrasiya hesablanması aparılmalıdır.
6.11. Sürüşmə təhlükəli (sürüşən) yamacların dayanıqlılığı aşağıdakı düstur ilə təyin olunur:
burada - yamacın
dayanıqlılıq əmsalı;
- saxlayıcı
qüvvələrin cəmi (hesablama kəsiyi üzrə);
-
sürüşdürücü qüvvələrin cəmi
(hesablama kəsiyi üzrə).
Yamacın dayanıqlılıq
əmsalı -nin həddi
qiyməti əsas yük birləşməsində 1,3-ə,
xüsusi yük birləşməsində (seysmiklik
nəzərə alınmaqla) 1,1-ə bərabər qəbul
olunur.
6.12. Seysmik
təsirlərdən sürüşdürücü
qüvvələrin artımı, baxılan rayon
üçün ərazinin mailliyi, akseleroqramları,
təhlil əsasında təyin olunan seysmiklik
əmsalını -i (1) düsturuna
daxil etməklə nəzərə alınır.
Akseleroqramlar olmadıqda, ərazinin
seysmiklik ballılığından asılı olan,
cədvəl 6-da verilmiş dinamik seysmiklik əmsalı -in cədvəl
qiymətlərindən istifadə etmək olar.
Cədvəl 6 |
|||||
Rayonun seysmik ballılığı |
7 |
8 |
9 |
10 |
|
|
0,125 |
0,25 |
0,5 |
1,0 |
|
6.13. Təbii, layihə və aralıq vəziyyətlərdə yamacların dayanıqlılığının hesablanması I qrup həddi hal üzrə - yükdaşıma qabiliyyətinə görə aparılmalıdır. Bu halda yamacın dayanıqlılığının qiymətləndirilməsi aşağıdakı şərtə əsasən aparılmalıdır:
burada - materialın
və qruntun möhkəmliklərinə görə
etibarlılıq əmsalları nəzərə alınmaqla
müəyyən olunan qurğunun, onların konstruksiyalarının
və qrunt əsasın ümumiləşdirilmiş
yükdaşıma qabiliyyətinin hesablama qiymətidir.
Yamacların dayanıqlılığa hesablamalarında
isə
- qüvvə
və ya moment formasında ifadə olunmuş qrunt massivinin
yerdəyişməsinə göstərilən
əkstəsirdir;
- yükə
görə etibarlılıq əmsalı
nəzərə
alınmaqla sürüşmədə müəyyən olunan
təsirlərin ümumiləşmiş hesablama qiymətidir.
Yamacların dayanıqlılığına tətbiqdə
- yamacın və
qurğunun iş şəraitləri əmsalları
nəzərə alınmaqla qrunt massivinə qüvvə
və ya moment formasında ifadə olunan sürüşmə
təsirləridir, bu halda yükə görə
etibarlılıq əmsallarının qiymətləri yamacın
və onun üzərindəki qurğuların faktiki və
perspektiv şəraitlərini hesaba almaqla bilavasitə yamaca
təsir edən yüklərin hesablama sxemlərində
nəzərə alınmalıdır;
-yük
birləşməsi əmsalıdır (əsas yük
birləşməsində
, xüsusi yük
birləşməsində
, tikinti
müddətində təsir edən yüklər
üçün
);
- bu və ya
digər həddi hallar baş verdikdə, qurğunun
məsuliyyətlilik səviyyəsi, əsas qoyuluşu və
hadisənin baş vermə miqyası nəzərə
alınmaqla (birinci məsuliyyət səviyyəli qoruyucu
qurğular üçün
, ikinci
məsuliyyət səviyyəli qoruyucu qurğular
üçün -
,
üçüncü məsuliyyət səviyyəli qoruyucu
qurğular üçün -
və
dördüncü məsuliyyət səviyyəli qoruyucu
qurğular üçün -
)
etibarlılıq əmsalıdır;
- həddi
halların növünü, hesablama sxemlərinin
təqribiliyini, mühəndis-geoloji şəraitlərin ilkin
məlumatlarının dəqiqlik dərəcəsini,
qurğuların, konstruksiya və ya qrunt əsasların
materiallarının növlərini və başqa amilləri
nəzərə alan iş şəraiti əmsalıdır.
Yamacların dayanıqlılığını hesabladıqda, (2) ifadəsi aşağıdakı şəkildə yazılır:
6.14. Ümumi halda sürüşmə təzyiqinin qiyməti aşağıdakı düstur ilə təyin olunur:
burada - yamacın
dayanıqlılıq əmsalının verilən
qiymətidir, hesablamalarda
hüdudlarında
qəbul olunması tövsiyə olunur (konkret olaraq
-saxlayıcı
və sürüşdürücü qüvvələrin
faktiki nisbətindən asılı olaraq baxılan
hüdudlarda qurğunun bərkidilən yamacda
yerləşmə növündən, layihələndirmə
üçün ilkin məlumatların
etibarlılığından müəyyən olunur,
-nin praktik
qiyməti elə qəbul edilir ki, sürüşmə
təzyiqinin qiyməti sürüşdürücü və
saxlayıcı qüvvələr fərqinin yükə
görə etibarlılıq əmsalı
-yə vurulmaqla
alınan qiymətdən çox olsun).
6.15. Sürüşmə yamaclarında qrunt massivinin yerdəyişməyə müqaviməti (R) müəyyən olunduqda deformasiya olunan zonalarda və ya sürüşmə səthləri üzrə qruntların vəziyyəti və obyektlərin sürüşmədən mühafizəsinin xidmət müddətlərində qruntun möhkəmlik xarakteristikalarının dəyişməsinin proqnozu nəzərə alınmalıdır.
Sürüşən yamaclarda tikinti müddəti 30 günü aşmadıqda, sürüşmə təzyiqi qruntun sürtünməsi və tam ilişməsi nəzərə alınmaqla, istismar müddətində isə qruntun sürtünməyə müqaviməti nəzərə alınmaqla müəyyən olunmalıdır. Sürüşmə təhlükəli yamaclarda sürüşmə təzyiqi qruntun sürtünməsi və struktur ilişməsi nəzərə alınmaqla müəyyən olunmalıdır.
Qruntun struktur möhkəmliyinin qiyməti quyularda və ya mədənlərdə kəsilməyə görə çöl sınaqları aparmaqla müəyyən olunmalıdır.
6.16. Yamacların uçqun təhlükəliyinin qiymətləndirilməsi aşağıdakılar müəyyənləşdirilməklə hesablama yolu ilə müəyyən edilir:
- yerdəyişməyə hazırlıq dərəcəsində olan süxurların uçqun kütləsi;
- uçqun süxurlarının keçmə yolları;
- uçqun vaxtı süxurların yerdəyişmə sürəti;
- uçqun vaxtı ayrılan enerji.
6.17. Yerdəyişməyə hazırlıq dərəcəsində olan süxurun kütləsi massivin strukturundan, massivin bloklara ayrılmış sxemlərinin tətbiqi ilə geomorfoloji şəraitdən və həddi halın sxemlərindən asılı olaraq müəyyən olunmalıdır.
6.18. Uçqun süxurların təsiretmə səthlərinin hesablanması uçqun süxurların qopma yerlərindən aşağıdakı yamac hissələrinin boyuna ölçülərinin və konfiqurasiyasının və yamac üzrə onların hərəkət sürətlərinin təhlili əsasında aparılmalıdır.
6.19. Uçqunluğun qiymətləndirilməsi və hesablanması hadisələrin fəzalığını nəzərə alan riyazi modellər əsasında aparılmalıdır. Heablamaların əsasını yamaclardan ayrılmış zəifləmə zonaları və potensial səthlərə malik mövcud blokların fəza vəziyyətinin xüsusiyyətini əks etdirən mühəndis-geoloji xəritələr təşkil etməlidir. Topoqrafik və geoloji materiallar əsasında, hərəkətə gələ bilən süxurların həcmi, süxurların yerdəyişmə sahəsi, onların çöküntü yerləri, yerdəyişmə yolu və trayektoriyası, sürəti və hərəkətdən dağıdıcı qüvvələri hesablanmalıdır.
7. Obyektlərin sürüşmə və uçqunlardan mühəndis mühafizəsi tədbirləri
7.1. Sürüşmə və uçqun əleyhinə mühafizə qurğularının tikinti layihələri və onlarla əlaqəli tədbirlər profilaktika məqsədilə ətraf mühitin mühafizəsi tələblərinə əməl olunması şərtilə və yamacların uzunmüddətli dayanıqlılığının təmin olunması vacibliyi nəzərə alınmaqla hazırlanmalıdır. Bu halda yamacların uzunmüddətli dayanıqlılığına sürüşmə əleyhinə (uçqun əleyhinə) mühafizə qurğuların və tədbirlərin iqtisadi cəhətdən ən səmərəli kompleksinin seçilməsi nəticəsində nail olunmalıdır.
7.2. Obyektlərin sürüşmə və uçqunlardan mühəndis mühafizəsi layihələrində ümumi tələblərdən başqa, layihənin tərkibində aşağıdakılar da nəzərdə tutulmalıdır:
- kompleksin hər elementinin yerinə yetirilmə müddəti, ardıcıllığı və vaxtı;
- yamacın və onun üzərində yerləşən bina və qurğuların vəziyyətinin müşahidələri;
- ehtiyac olduqda, bina və qurğuların, və (və ya) onların elementlərinin və fraqmentlərinin sınağı;
- üstdə yerləşən konstruksiyalarla oynaqlı qovuşan dərin salınmış tək dayaqların sınağı;
- yamac ərazisinin və onun üzərində yerləşən qurğuların xüsusi istismar rejimi;
- Azərbaycan Respublikası Nazirlər Kabinetinin 2015-ci il 5 mart tarixli 56 nömrəli Qərarının tələbləri.
7.3. Sürüşmə və uçqunlardan mühəndis mühafizə obyektləri, mühafizə olunan yamacların və ona bitişik ərazilərin təbii və texnogen amillərin təsirindən mövcud şəraitin əhəmiyyətli dərəcədə pisləşməsini yaratmamalıdır.
Sürüşmə əleyhinə saxlayıcı qurğular və bünövrələr
7.4. Sürüşmə əleyhinə saxlayıcı qurğular dərin salınmış dayaqların səthləri üzrə dayanıqlı qruntun reaktiv müqaviməti hesabına sürüşmə təzyiqini qəbul etməyi təmin etməli və həmçinin sürüşən massivin qruntunun basılıb-sıxılmasına və yerindən sürüşməsinə yol verməməlidirlər.
7.5. Sürüşmə əleyhinə saxlayıcı qurğuların konstruktiv həlləri və yamacda onların yerləşdiyi yerlər sürüşmə təzyiqinin qiymətindən və onların yamac boyu paylanmasından, sürüşən cisimlərin gücündən, konfiqurasiyasından və tikinti vaxtı yamacın vəziyyətindən, sürüşən və sürüşmə təhlükəli ərazilərin mühəndis-geoloji və hidrogeoloji şəraitlərindən, ərazinin planlaşdırılması həllərindən asılı olaraq seçilməlidir.
7.6. Məsuliyyət dərəcəsi I-III olan bina və qurğuların bünövrələri sürüşmə əleyhinə saxlayıcı qurğu kimi xidmət etməlidirlər.
Sürüşmə təhlükəli ərazilərdə tikinti başlanana qədər və istismar müddətində yamacın dayanıqlılığı mövcud mühəndis mühafizəsi ilə təmin olunursa, məsuliyyət səviyyəsi II-III olan bina və qurğularda sürüşmə əleyhinə saxlayıcı bünövrələrin qurulmamasına yol verilir.
7.7. Saxlayıcı
qurğulara sürüşmə təzyiqinin aşağıdakı
düsturla müəyyən olunmasına yol verilir:
burada -yerdəyişmə
zonalarında yerləşən bina və qurğuların
təsirlərini, filtrasiya təzyiqini nəzərə almaqla
qrunt massivinin çəkisindən yaranan sürüşdürücü
qüvvədir;
- bina və
qurğuların məsuliyyət səviyyəsini
nəzərə alan etibarlılıq əmsalıdır;
- yükə
görə etibarlılıq əmsalıdır;
- yük
birləşməsi əmsalıdır;
- qrunt massivinin
yerdəyişməyə müqavimətidir.
- nisbəti
saxlayıcı qüvvələrin
sürüşdürücü qüvvələrin
təsirinə nisbətdə minimal ehtiyatı xarakterizə
edir və yamacın dayanıqlılıq əmsalının
normalaşdırılmış qiyməti
adlanır.
Həddi yük
birləşməsində -nin qiyməti
sürüşmə və sürüşmə
təhlükəli yamacların əsas yük
birləşməsində müvafiq olaraq, birinci
məsuliyyət səviyyəli mühafizə qurğuları
üçün 1,35 və 1,25; ikinci məsuliyyət
səviyyəli qurğular üçün 1,3 və 1,2;
üçüncü məsuliyyət səviyyəli
qurğular üçün 1,25 və 1,15; Xüsusi yük
birləşməsində birinci məsuliyyət
səviyyəli mühafizə qurğuları
üçün 1,3 və 1,2; ikinci məsuliyyət
səviyyəli qurğular üçün 1,25 və 1,15
və üçüncü məsuliyyət səviyyəli
qurğular üçün 1,2 və 1,1 qəbul olunur.
7.8. I və II məsuliyyət səviyyəli sürüşmə əleyhinə saxlayıcı qurğu və bünövrələrin işçi cizgilərinin yekun işlənməsinə qədər təcrübə elementlərinin və fraqmentlərinin sınaqları aparılmalıdır. Lazım olan hallarda sınaq materiallarına görə sürüşmə əleyhinə saxlayıcı qurğu və bünövrələrin konstruksiyalarında düzəlişlər aparılmalıdır.
Sürüşmə əleyhinə qoruyucu qurğular və bünövrələr
7.9. Sürüşmə əleyhinə qoruyucu qurğular sərbəst olaraq və ya digər sürüşməyə qarşı mühəndis mühafizə vasitələrilə birlikdə sürüşmə təzyiqinin qəbul edilməsini təmin etməlidir.
Sürüşmə əleyhinə qoruyucu qurğular sürüşmə və sürüşmə təhlükəli yamacların o hissələrində qurulur ki, sürüşmə mümkün olan səthlərdə şaquli yükün saxlayıcı qüvvələri sürüşdürücü qüvvələrdən daha böyük təsir yaradır.
Sürüşmə əleyhinə qoruyucu qurğular təbii qrunt əsaslar və ya qurğunu saxlayan svay konstruksiyaları, lövhəli svay, dərin salınmış dayaqlar, anker birləşmələri və plomb və kontrforslarla svay bünövrələrin üzərində istinad divarları şəklində yerinə yetirilməlidir.
7.10. Təbii qrunt əsaslar və ya svay bünövrələr üzərində istinad divarları, kontrbanketlərin qurulması mümkün olmadıqda və ya iqtisadi cəhətdən məqsədəuyğun hesab edilmədikdə tətbiq olunmalıdır.
7.11. İstinad divarlarının hesablanmaları sürüşmə təzyiqi nəzərə alınmaqla istinad divarlarının layihələndirilmə normalarının (СНиП 2.06.07) tələblərinə müvafiq yerinə yetirilməlidir.
7.12. Kontrbanketlər yamacın vəziyyəti və onun qrunt əsasının mühəndis-geoloji xüsusiyyətləri nəzərə alınmaqla layihələndirilməlidir. Kontrbanketlərin əsasından zəif qruntun kənarlaşdırılmasına, yamacın dayanıqlılıq şərtlərinə uyğun olaraq onun qısamüddətdə kəsilməsi mümkün olduqda, yol verilir.
7.13. Kontrbanketlərin layihələndirilməsində hesablamalarla aşağıdakılar yoxlanılmalıdır:
- yamacın kontrbanketlə birlikdə və ya onun gücləndirdiyi hissənin ümumi dayanıqlılığı;
- kontrbanketin gövdəsinin və onun mailliyinin dayanıqlılığı.
7.14. Qoruyucu qurğuların ölçüləri, formaları və planda yerləşməsi, hesablama yolu ilə müəyyənləşdirilir. Kontrbanketlərin ölçülərini və yerləşmə yerlərini müəyyən edərkən qruntların sürüşmənin yeni səthləri üzrə yerdəyişmələrinə yol verilməməsi üçün kontrbanketlərin mümkün sürüşmə deformasiyalarının aşağı hüdudlarından kənarda yayılması nəzərə alınmalıdır.
Nisbətən alçaq yamaclarda bütöv kontrbanketlərin qurulması məqsədəuyğun deyildir. Bu halda onları yamacın eni boyu kəsik-kəsik qurmaq lazımdır, başqa sözlə, kontrfors konstruksiyalarına keçilməlidir.
Yamacların bərkidilməsi üçün daş-qrunt və ya tamamilə daş kontrforslar tətbiq olunmalıdır.
7.15. Yamaclarda gücləndirilməsi tələb olunan binalar (qurğular) yerləşdikdə, yamacı və binanı (qurğunu) eyni zamanda bərkidən beton kontrforslar tətbiq oluna bilər.
Yüksək yamaclar bərkidildikdə, daş və çınqıldan olan kontrforslar tətbiq olunmalıdır. Bu tip kontrforslar sızan suların kənarlaşdırılmasını təmin edə bilər. Bu halda onlar kontrfors drenajlarına çevrilirlər.
7.16. Sürüşmə əleyhinə qoruyucu bünövrələr aşağıdakı kimi yerinə yetirilə bilər:
- fəza-çərçivəli;
- tava-çərçivəli;
- kəsişən-lentvari;
- maili tirli.
Sürüşmə əleyhinə qoruyucu bünövrələrin bütün dəmir-beton elementləri arasında sərt düyün birləşmələri olmalıdır (deformasiya tikişləri istisna olmaqla).
7.17. Svay-şponlar yamacların 50°- dən az bucaq altında enmə tərəfinə mailləşmiş səth üzrə zəifçatlı qaya qrunt bloklarının yerdəyişməsinin qarşısını almaq üçün tətbiq olunurlar.
7.18. Lazım olan hallarda işin effektliyini yüksəltmək üçün sürüşmə əleyhinə qoruyucu bünövrələr və istinad divarlarının, dartılmasına qabaqcadan nəzarət olunan, dayanıqlı qruntlarda bərkidilən şaquli və ya maili ankerləri ola bilər. Ankerlərin konstruksiyaları və yerləşməsi bina və qurğuların tikintisi və istismarı müddətlərində onların dartılmasına nəzarət olunmasını təmin etməlidir.
7.19. Ankerlərin yamacda qruntu saxlayan müstəqil vasitə kimi, o cümlədən qaya yamaclarda ayrılıqda qaya blokların möhkəm massivə bağlanması üçün tətbiqinə yol verilir.
7.20. Qruntların uçqun və tökülmələrdən qorunması üçün plombların qurulması (uçqunlar nəticəsində yaranan boşluqların beton, butobeton və ya sement məhlulundan hörülmüş daş divarlarla bağlanması) nəzərdə tutulmalıdır.
Sürüşən qrunt kütlələrinin axarı ilə dövrələnən bünövrələr
7.21. Sürüşən qrunt kütlələrinin axarı ilə dövrələnən bünövrələr dedikdə sürüşmə səthindən aşağıda dayanıqlı qruntlara sancılmış ayrıca dərin salınmış dayaqlar (kiçik qrupda dayaqlar) nəzərdə tutulur. Bu bünövrələrin yuxarı hissəsi onların sürüşən qrunt kütlələrinin axarı ilə dövrələnən şəraitdə işləyir.
7.22. Sürüşən qrunt kütlələrinin axarı ilə dövrələnən bünövrələrin yerüstü mühəndis və nəqliyyat kommunikasiyaları üçün istifadə edilməsinə sürüşən yamacın stabilləşməsi və ya yanından keçilməsi mümkün olmadıqda və ya iqtisadi cəhətdən qeyri-effektiv olduqda yol verilir.
Uçqun əleyhinə saxlayıcı qurğular və uçqun əleyhinə tədbirlər
7.23. Uçqun əleyhinə saxlayıcı qurğular və tədbirlər dağuçqunu proseslərinin yaranması və inkişafının mümkünlüyünün aradan qaldırılması, yamacların aşınmadan qorunması və dağ ətəklərində dağ süxurlarının möhkəmləndirilməsi məqsədilə nəzərdə tutulmalıdır.
7.24. Uçqun əleyhinə saxlayıcı qurğuların və tədbirlərin aşağıdakı növləri tətbiq olunur:
- üzləmə divarları, torkret örtüklər, həmçinin qruntların aşınmadan və dağılmadan qorunması üçün uçqun kütləsinin yapışdırıcı maddələrlə inyeksiyası;
- ayrılıqda qaya blokların möhkəm qaya süxurları ilə birləşdirilməsi üçün anker birləşmə və plomblar;
- ayrılıqda qaya massivlərinə dayaq vermək üçün kontrforslar;
- sərbəst asılmış qaya karnizlərin bərkidilməsi üçün saxlayıcı və istinad divarları;
- dayanıqsız yamacları saxlamaq üçün massiv qurğular-qurşaqlar.
Uçqun əleyhinə tutucu qurğular, vasitələr və qalereyalar
7.25. Tutucu qurğular və vasitələr töküntülərin, uçqunların, ayrıca düşən qırıntıların, həmçinin kiçik uçqunların təsirlərindən obyektlərin mühafizəsi üçün nəzərdə tutulmalıdır.
7.26. Uçqun əleyhinə qurğu kimi tutucu qurğulara və vasitələrə aşağıdakılar daxil edilir:
- dərinlik daştutanlar (rəflər, tutucu qanovlar, xəndəklər);
- çəpərləyici tutucu qurğular (torlu çəpərləmə-tutucular, dirəklərdən ibarət tutucu qurğular, çəpərləyici bəndlər, maneə divarları, tutucu divarlar (uçqun əleyhinə və tökülmə əleyhinə));
- canlı mühafizə maneələri (dağ yamaclarında süni meşəsalmalar).
7.27. Tranşey növlü dərinlik daştutanları hündürlüyü 30 m-ə və diklik bucağı 30°-yə qədər olan yatıq ətəklərdə (yamaclarda) yerləşdirmək lazımdır. Tutucu rəfləri və ya xəndəkləri dik yamacların ətəyində ətəyin (yamacın) dabanından kifayət qədər məsafədə həcmi 1m3-ə qədər ayrıca süxur qırıntıların uçmasından baxılan obyektin mühafizəsi üçün yerləşdirmək lazımdır. Yamacda yerləşən tutucu tranşeylərin aşağı tərəfindən yerli qruntlardan ibarət dayaqları daş və ya butobeton divarlardan olan bəndlər qurulmalıdır.
7.28. Torlu çəpərləmə-tutucular yamacın ətəyinə yaxın yerləşən obyektlərin uçqun qayalardan mühafizəsi üçün tətbiq olunmalıdır.
7.29. Torlu çəpərləmə-tutucular “daş-uçqunu” siqnalizasiya avadanlıqları ilə təchiz olunmalı və ancaq kiçik daşların az hündürlükdən düşmə ehtimalı olan tökmə sahələrdə tətbiq edilməlidirlər.
7.30. Hündürlüyü 60 m-ə və diklik bucağı 30°-yə qədər olan delüvial çöküntülərlə örtülmüş uzun yamaclarda və onların aşağı hissəsində yamac boyu bir neçə sırada və şahmat qaydasında düzülmüş dirəklərdən ibarət tutucu qurğuların qurulması nəzərdə tutulmalıdır.
7.31. Çəpərləyici bəndlər bəndin qurulması üçün gətirilən materiallar iqtisadi cəhətdən məqsədəuyğun olduqda tətbiq olunmalıdır.
7.32. Baraj divarları relyefin kəskin düşən sahələrində quru hörgüdən qurulur. Talveq ilə axan suların buraxılması üçün baraj divarlarında kiçik deşiklər və ya suburaxıcı borular qoyulur.
7.33. Yamacda müxtəlif səviyyələrdə yerləşən bir neçə tutucu vasitə və ya qurğular yerləşdirildikdə (dirəkdən başqa) layihə ilə qaya qırıntıların yerdəyişməsindən 5 m-dən az olmayan uzunluqda onların (planda) örtülməsi nəzərdə tutulmalıdır.
7.34. Tutucu qurğu və vasitələrin konstruksiyalarının möhkəmliyi və dayanıqlılığı amortizasiya olunan tökmələrin və uçqun dağ süxurlarının kütləsindən yaranan statik yükə, həmçinin qaya qırıntılarından zərbəyə yoxlanılmalıdır.
Düşən qaya qırıntılarının hesablama ölçüsü müşahidə materialları ilə müəyyən olunan düşən qırıntıların faktiki iriliyinin statik yayılma sırası əsasında müəyyən olunmalıdır. Çoxillik müşahidə materialları olmadıqda qaya qırıntılarının hesablama ölçüsünün düşən qaya qırıntılarının sürət və ölçülərindən asılı olaraq müəyyən olunmasına yol verilir.
7.35. Tutucu divarlar dağ uçqunlarında olduğu kimi, həm də yamacın diklik bucağı 40°-yə qədər olan tökmə yerlərdə tətbiq olunurlar.
7.36. İntensiv aşılanan tökmə yamacların qrunt əsasında tətbiq olunan tutucu divarların qurulması, onların arxasındakı tutucu boşluqlar kifayət qədər en və həcmlə təmin edildikdə məqsədəuyğundur.
7.37. Tutucu qurğu və vasitələrinin layihələrində tutucu boşluqların istismarı şəraitində uçqun və tökmələrdən, aşınmadan olan yığıntıların toplanmasından təmizlənməsi üçün nəqliyyat vasitələrinin girişi nəzərdə tutulmalıdır.
7.38. Tutucu divarların qabarit ölçüləri, onların yerləşmə yerləri, tutucu boşluqların dərinlik və enləri daşları tutub saxlamasına görə xüsusi hesablamalarla müəyyən olunurlar. Bundan başqa, tutucu divarlar uçqun zamanı yüklərin dinamik xarakteri nəzərə alınmaqla tutucu boşluqların uçqun və tökmə materialları ilə tam dolması halında möhkəmliyə əsasən hesablanmalıdırlar. Tutucu boşluqların dibi qurğunun uclarına doğru 0,002-dən az olmayaraq uzununa mailliyə malik olmalıdır.
7.39. Tutucu divarları layihələndirdikdə divarın aşağı hissəsində qoyulan drenaj kanallarından suyu buraxmaqla uzunu boyunca durğun drenajların qoyulması məcburidir.
7.40. Məlum tutucu qurğu və vasitələrinin ölçüləri həddindən artıq böyük olduqda və onların praktik reallaşması iqtisadi cəhətdən səmərəli olmadıqda uçqun əleyhinə qalereyaların sıldırım dağ yamacların (mailliklərin) ətəyinin bilavasitə yaxınlığında yerləşən xətti obyektlərin (avtomobil, dəmir, piyada keçid yolları, açıq kommunikasiyalar) uçqun sahələrində yerləşdirilməsi zəruridir.
Uçqun əleyhinə qalereyalar dağ uçqunları təsirinin bütün növlərində, böyük uçqunlar istisna olmaqla, obyektlərin mühafizəsi üçün tətbiq oluna bilər.
Sıldırım dağ yamaclarının ətəyində uçqun əleyhinə qalereyanın qurulması, böyük uçqun kütləsinin onların örtükləri üzərinə uçması ehtimalı olduqda, yolverilməzdir.
7.41. Mühafizə qalereyaları konstruksiyalarına görə tir, çərçivə, tağ və konsol növlərinə bölünür.
Qalereyanın konstruksiyasının seçilməsi sahənin mühəndis-geoloji şəraitinə görə işlərin görülməsi üçün yerli şərtlər nəzərə alınmaqla yerinə yetirilməlidir.
7.42. Uçqun əleyhinə qalereyanın örtüklərində uçqunların dinamik təsirini azaldan, konsrtuksiyanın zədələnməsini aradan qaldıran və qalereyadan qırıntıların diyirlənməsini təmin edən amortizasiyaedici qrunt tökmələr təşkil olunmalıdır.
7.43. Uçqun əleyhinə qalereyanın dam örtüyündə tökmələr altında hidroizolyasiyanın düzəldilməsi nəzərdə tutulmalıdır, həmçinin dam örtüyündən səthi suların axıdılması nəzərdə tutulmalıdır. Qalereyanın üst tərəfindən daxil olan yeraltı suların axıdılması üçün uzunu boyunca divar drenajları qurulmalıdır.
7.44. Uçqun əleyhinə qalereyaların en kəsik ölçüləri mühafizə olunan xətti qurğuların yaxınlaşma qabariti üzrə tələblərini təmin etməlidir.
7.45. Uçqun əleyhinə qalereyaların layihələndirilməsində uçqunların dinamik təsirlərini və amortizasiyaedici tökmələrin yan təzyiqlərini nəzərə alaraq onların konstruksiyalarının möhkəmliyə və dayanıqlılığa görə hesablamaları aparılmalıdır.
7.46. Uçqun əleyhinə qalereyaların layihələndirilməsi aşağıdakı ardıcıllıqla aparılmalıdır:
- qurğunun yerləşdiyi zonaya düşən dağ süxur qırıntılarının hesablama sürətinin müəyyən edilməsi;
- düşən dağ süxur qırıntılarının hesablama iriliyinin təyin edilməsi;
- dağ süxurları qırıntılarının dinamik təsirləri nəzərə alınmaqla konstruksiyanın hesablanmasının aparılması;
- uçqun əleyhinə qalereyanın konstruksiyasının işçi cizgilərinin və tikintinin təşkili layihəsinin işlənməsi.
8. Sahil mühafizə qurğuları
8.1. Sürüşmə və uçqun əleyhinə mühəndis mühafizə tədbirlərinin tərkibində sahil mühafizə qurğuları, yamacların əsaslarının dənizlər, göllər, su anbarları və çayların suları ilə təmasda yerləşən sahələrində sahil əsaslarının mühafizəsi və ya sürüşən yamacların stabilləşməsi və ya mövcud çimərliklərin qorunması və genişləndirilməsi üçün tətbiq olunurlar.
8.2. Sahil bərkitmə qurğuları və tədbirləri yamaclarda sürüşmə və uçqun hadisələrini yaradan abraziya və eroziyadan mühafizəsinə xidmət edir.
Sahil bərkitmə qurğu və tədbirlərinin layihələndirilməsində dalğa təsirlərinə məruz qalan hidrotexniki qurğuların layihələndirilməsinə aid normativ sənədin (МСН 3.04.01) tələbləri yerinə yetirilməlidir.
8.3. Sahil bərkitmə qurğuları sürüşmə və uçqun əleyhinə digər qurğu və tədbirlər kompleksi ilə birlikdə aşagıdakı tələblərə cavab verməlidir:
- üzərində yerləşən bütün qurğularla birlikdə yamacların dayanıqlılığının təmin edilməsi;
- sahilin mühafizə olunmayan qonşu sahələrinin dayanıqlılığına mənfi təsirlərin yol verilməməsi;
- sahil yamacının dayanıqlılığına səbəb olan təbii proseslərin pozulmaması;
- sürüşən yamacda qrunt suların səviyyəsinin qalxmaması.
8.4. Sahil mühafizə qurğularının növü onların işinin funksional və konstruktiv əsaslı xüsusiyyətləri nəzərə alınmaqla təyin edilir.
8.5. Sahil mühafizə qurğuları işinin funksional və konstruktiv əsaslı xüsusiyyətlərindən asılı olaraq aşağıdakılara bölünür:
- təyinatından asılı olaraq sahil mühafizə, çəpərləyici, sürüşmə əleyhinə və xüsusi;
- bərkitmə materiallarından asılı olaraq torpaq (qruntlu), beton, dəmir-beton, asfalt-beton, daş, ağac, faşin, polad, süni materiallardan və kombinə edilmiş;
- hərəkət edən su kütləsinin və dalğalı sahənin çöküntülərinin qurğulara təsirlərinin xarakterindən asılı olaraq aktiv və ya çöküntütənzimləyici (dalğasındıran, sualtı dalğaqıran, sahilin kəsik-kəsik bərkidilməsi, süni çimərliklər və yatıq yamacların subasqılı qurğuları, dalğaqıran zolaq, çınqıl-çınqıldaşı və qrunt-sement köynəyi) və passiv və ya dalğamühafizəedici (sahil divarları və köynəkləri, su altında qalmayan dalğaqıranlar, dağ süxur kütləsindən banketlər, kontrbanketlər, üzlüklər və bağlayıcılar);
- mühafizə olunan sahilin səviyyə nişanına nisbətən su səthinin hündürlük səviyyəsindən asılı olaraq təzyiqli və təzyiqsiz;
- xarici yüklərə müqavimət qüvvələrinin xarakterindən asılı olaraq qravitasiyalı, svaylı, pnevmatik və hidravlik;
- sahil bərkidici qurğunun konstruksiyasının en kəsik formasından asılı olaraq şaquli, maili və qarışıq;
- sahil bərkidici qurğunun mühafizə xəttinə nisbətən oxlarının yerləşdirilməsindən asılı olaraq eninə və boyuna.
8.6. Sahil mühafizə qurğuları sukeçiricilik dərəcəsinə görə aşağıdakı növlərə ayrılırlar:
- sukeçirməyənlər;
- qismən sukeçirənlər;
- iki tərəfi açıq.
8.7. Sahil mühafizə qurğuları nahamarlığına görə aşağıdakı növlərə bölünürlər:
- hamar;
- nahamar;
- çox nahamar.
8.8. Sahil mühafizə qurğuları tikilmə üsullarına görə aşağıdakı növlərə bölünürlər:
- qruntla tökməli;
- axıntı ilə gətirilənlər;
- yığma;
- monolit.
8.9. Sahil mühafizə qurğularının növləri onların təyinatından, yerli təbii şəraitdən, sifarişçinin tələblərindən, məsuliyyət dərəcəsindən və normal istismar şəraitinin təmin olunmasından asılı olaraq qəbul olunur. Sahil mühafizə qurğularının növü yaranmış pozitiv sahil proseslərinin pozulmasının minimal olması şərtilə təyin olunmalıdır.
8.10. Sahil bərkidici qurğuların konstruksiyalarına su axınının təsir amillərinin intensivlik dinamikasından asılı olaraq onlar yamacın hündürlüyünə və ya mühafizənin ön tərəfinə görə əsas və köməkçi olanlara bölünür.
Qrunt materiallarından olan qurğuların yamac köməkçi bərkitmə konstruksiyaları əsas bərkitmə konstruksiyalarından dayaqlarla ayrılır və ya kiçik qalınlıqda yerinə yetirilirlər.
8.11. Sahil boyu eyni hidrometeoroloji və mühəndis-geoloji şəraitləri olmayan mühafizə olunan sahillər növlərinə və əsaslı olmasına görə müxtəlif bərkitmə sahələrinə ayrılmalıdır.
8.12. Sahil bərkitmələrin növü seçildikdə, üstünlük mühafizə olunan ərazinin dayanıqlılığını təmin edən və yerli qruntların istifadəsini mümkün edən tikinti-istismar xərcləri minimal olan, həmçinin sanitar-gigiyena, ekoloji və estetik tələb və normaları ödəyən sahil bərkitmə qurğularına verilməlidir.
8.13. Sürüşən massivlərin bərkidilməsi və sürüşmənin, uçqunların və qruntların uçqunluğunun qarşısının alınması üçün sürüşmə və uçqun əleyhinə şaquli profilli istinad divarları və ya yarımyamac növlü, fasonlu bloklardan kəmərlər və ya daş tullantıları, kontrfors və kontrbanketlər şəklində sahil mühafizə qurğuları tətbiq olunur.
8.14. Sürüşmə əleyhinə sahil mühafizə qurğuları kompleksinin tərkibinə, ehtiyac olduqda, mühafizə olunan ərazilərdə çöküntü balansını dəyişmək məqsədilə çay axınını və ya sahil proseslərini tənzimləyən qurğular daxil edilə bilər.
8.15. Dayanıqlılıq hüdudlarında daha əvvəlki sürüşmələrin və ya qrunt zonalarının dili yamacın sualtı hissəsində olduğu halda dalğasındıran və ya traversli dalğaqıran vasitələrlə çimərlik materiallarını yükləməklə onların stabilləşməsinə yol verilir.
8.16. Sahil mühafizə qurğularının hesablanması МСН 3.04-01 ilə müəyyənləşdirilmiş yük və təsirlərə əsasən aparılmalıdır.
Sahil bərkidici qurğuları sürüşmə və sürüşmə təhlükəli yamaclarda əsas sürüşmə əleyhinə qurğular kimi hesabladıqda əlavə olaraq sürüşmə təzyiqini nəzərə almaq lazımdır.
8.17. Sahil mühafizə qurğularının layihələndirilməsində Azərbaycan Respublikası Nazirlər Kabinetinin 2008-ci il 8 may tarixli 112 nömrəli Qərarı ilə təsdiq olunmuş “Meliorasiya və irriqasiya sistemlərinin pasportlaşdırılması Qaydaları”nın 7-ci bölməsinin tələbləri nəzərə alınmalıdır.
9. Yamacın relyefinin dəyişdirilməsi
9.1. Sürüşmə və uçqunların qarşısının alınması və yamacların stabilliyi üçün relyefi aşağıdakı yollarla dəyişmək olar:
- yamacların dikliyini azaltmaqla;
- yamacları terraslaşdırma daxil olmaqla ümumi şaquli planlaşdırmaqla;
- dayanıqsız qruntları dəyişdirməklə;
- qruntun səthi qatının aktiv təzyiq zonasından passiv müqavimət zonasına yerini dəyişdirməklə.
9.2. Sıxıb çıxarılan və axıcı sürüşmələrin (bəzi hallarda qatıplastik sürüşmələrin də) qarşısının alınması və stabilləşdirilməsi və uçqunların, dağıntıların və tökülmələrin qarşısının alınması məqsədilə yamacların relyefini dəyişmək lazımdır. Relyefin bu cür dəyişdirilməsi müstəqil tədbir kimi və ya kompleks mühafizə tədbirləri və qurğularının bir hissəsi kimi nəzərdə tutulmalıdır.
9.3. Yamacların qruntuna xarici mənfi təbii və ya (və) texnogen təsirlərin mümkünlüyü proqnozlaşdırıldıqda, yamacın dayanıqsızlığını kəskin azaltmaq məqsədilə yamacların relyefinin dəyişdirilməsinə yol verilir. Relyefin bu cür dəyişdirilməsi qurğu və mühafizə tədbirləri kompleksinin yalnız bir hissəsi kimi nəzərdə tutulmalıdır.
9.4. Relyefi dəyişdirilmiş yamacın dayanıqlılığı üzərində yerləşən qurğularla birlikdə hesablama yolu ilə əsaslandırılmalı, ehtiyac olduqda isə hesablamalara modelləşdirmə də əlavə olunmalıdır.
9.5. Relyefin dəyişdirilməsində süni terraslar daha möhkəm qruntların örtük səviyyələrində və yeraltı suların kütləvi üzə çıxma yerlərində yerləşdirilməlidir. Terrasın eni və onun çıxıntısının hündürlüyü yamacın ümumi və yerli dayanıqlılığından, sürüşmə (uçqun) zonalarının planlaşdırılma həllərindən və torpaq işlərinin yerinə yetirilməsi şəraitlərindən və istismar tələblərindən asılı olaraq qəbul olunur.
Terraslarda suötürücülər, yeraltı suların çıxma yerlərində isə drenajlar nəzərdə tutulmalıdır .
9.6. Aşağıdakı hallarda lazımi texniki-iqtisadi əsaslandırmalar əsasında dayanıqsız qruntların çıxarılması və ya dəyişdirilməsi nəzərdə tutulmalıdır:
- az möhkəm gil qruntlardan təşkil olunmuş aktiv deformasiyalı və azdayanıqlı sürüşmə yamacları olduqda;
- uçqun yamaclarda dayanıqsız iri daş və çatları olan qrunt massivləri olduqda.
9.7. Yamacın səthində çatlar və qopmalar tamponaj edilməli, çalalar gilli və ya yerli əlaqəli qruntlarla doldurulub laylarla bərkidilməlidir.
10. Səthi axın sularının tənzimlənməsi
10.1. Səthi axınların tənzimlənməsində mühəndis tədbirləri yamacların ümumi və yerli dayanıqlılığının artırılmasında mühafizə qurğu və vasitələri kompleksinin məcburi hissəsidir.
10.2. Sürüşmə zonasında yağış sularının hesablama sərfi həddi intensivlik metodu ilə təyin olunmalıdır. Hesablama yağış intensivliyinin bir dəfə aşma müddəti 5 ildən az olmayaraq, lazım olan texniki-iqtisadi əsaslandırmalarla isə 10 ildən az olmayaraq təyin olunmalıdır.
10.3. Səthi axınların təşkili üzrə tədbirlərə yamaclara suyun daxil olması halları mümkün olduqda yamacların və ona bitişik sahələrin planlaşdırılması, açıq nov və yeraltı kollektorlar sisteminin qurulması daxil olunmalıdır.
10.4. Sudaşıyan kommunikasiyaların sürüşmə və uçqun təhlükəli ərazilərdə çəkilməsinə yol verilmir. Müstəsna hallarda müvafiq texniki-iqtisadi əsaslandırmalar olduqda sudaşıyan kommunikasiyaların yer səthində sürüşmə və sürüşmə təhlükəli ərazilərdən kənara çıxan keçidli və ya yarımkeçidli kanallarda yerləşdirilməsi mümkündür.
10.5. Ərimiş qar və yağış sularının tikinti aparılmış ərazidən, keçid və meydanlardan (mühafizə olunan zonaların hüdudlarından kənar) sürüşmə (uçqun) zonalarında qoyulmuş su novlarına tullanmasına yalnız xüsusi əsaslandırmalarla yol verilir.
Bu cür su tullamalara ehtiyac olduqda su novlarının buraxma qabiliyyəti sahədən hesablama dövrü 10 il müddətindən az olmamaqla birqat dolub-daşan axına müvafiq olmalıdır.
Sürüşmə zonalarında yerləşən su axını kollektorları üzərində təmizləyici qurğuların qurulmasına yol verilmir.
10.6. Açıq su novlarının dibi və divarları sukeçirməz qurulmalıdır. Sudaşıyıcı boruları olan quyuların ətrafında torpağın səthi xəndək boşluqlarından ən azı 0,3m məsafədə mailliyi 0,03-dən az olmayaraq planlaşdırılmalıdır.
10.7. Yamaclara bitişik sahələrdə səthi su axınlarını, səthi suların tutulmasını təmin edən suayırma kanalları, novlar, həmçinin qoruyucu bəndlərin köməyi ilə tənzimləmək lazımdır.
10.8. Su novlarından suyun buraxılması, eroziya əleyhinə qurğular məcburi olaraq nəzərdə tutulmaqla açıq su anbarlarına və çaylara, həmçinin yarğanların talveqinə həyata keçirilməlidir. Suyun birbaşa yamaclara buraxılmasına, onların yuyulmadan və suyun qrunta zərərli infiltrasiyasından lazım olan mühafizəsi olmadıqda yol verilmir.
10.9. Bütün sudaşıyan kommunikasiyalar ümumi planda göstərilməlidir.
11. Suyun yeraltı axınının tənzimlənməsi
11.1. Suyun yeraltı axınının tənzimlənməsi yamacların qruntuna hidrostatik və filtrasiya təzyiqlərinin aşağı salınması və ya aradan qaldırılması, onların bərkiməsində və möhkəmlənməsində yeraltı suların təsirlərini zəiflətmək və ya yox etmək məqsədilə mühafizə tədbirləri və qurğuları kompleksində tətbiq olunmalıdır.
11.2. Yamaclarda yeraltı suların vəziyyətinin tənzimlənməsində aşağıdakılar nəzərdə tutulmalıdır:
- sürüşmə və sürüşmə təhlükəli yamaclarda suyun üzə çıxmasını yox etmək üçün suyun tutulması və səviyyəsinin aşağı salınması;
- yamaclarda suyun çıxarılma kaptajları;
- sürüşmə cisimlərinin qurudulması;
- saxlayıcı bünövrə və qurğularla təmasda olan yeraltı suların səviyyəsinin bünövrə əsasından 10m-dən az olmayan dərinliyə aşağı salınması və stabilləşməsi.
11.3. Suyun səviyyəsini aşağı salan qurğunun əsas elementlərinin növü, konstruksiyası və ölçüləri istifadəsi nəzərdə tutulan mühafizə olunan yamacın ərazisinin mühəndis-geoloji və hidrogeoloji şəraitləri və işlərin yerinə yetirilməsi şəraitləri nəzərə alınmaqla təyin olunmalıdır.
11.4. Sürüşən və sürüşmə təhlükəli yamaclarda suyun səviyyəsinin aşağı salınması aşağıdakı drenaj sistemlərin növlərini tətbiq edilməklə layihələndirilir:
- üfüqi drenajlar [borulu və filtrli borulu xəndəklər, borusuz (drenaj kəsikləri və qalereyalar), mədən dəhlizləri, laylı drenajlar];
- şaquli drenajlar (qazma quyular və şaxtalar);
- kombinə edilmiş drenajlar (üfüqi və şaquli drenaj birləşmələri).
11.5. Drenajların növü, forması və konstruksiyası subalans, filtrasiya və hidravlik hesablamalar, həmçinin variantların texniki-iqtisadi müqayisəsi əsasında layihələndirilir və seçilir.
11.6. Əsas drenajlar sürüşmə hərəkətinin hüdudlarından kənarda dayanıqlı zonalarda yerləşdirilməlidir.
Yerdəyişən sürüşən qrunt kütləsini qurutmaq üçün sürüşən cisimdə onun hərəkəti istiqamətində drenaj qurğularının (kəsiklərinin) çəkilməsinə yol verilir.
11.7. Sürüşən yamacların səthində üzə çıxan yeraltı suların yığılması və çıxarılması və onun üzərində yerləşən qurğuların mühafizəsi üçün laylı drenajlar nəzərdə tutulmalıdır.
11.8. Yamac ərazisindən suların drenajla çıxarılması öz axını ilə olmalıdır. Suların çıxarılması bu cür mümkün olmadıqda, nasos stansiyaları qurulmalıdır.
11.9. Birlikdə çəkilən sudaşıyan kommunikasiyaların keçidli kanallarının və tunellərinin elastik qovuşmaları (calaqları) sukeçirməyən olmalıdır və suların qəzalı axını üçün boyuna maillik 0,02-dən az olmamalıdır.
11.10. Filtrəleyhinə pərdələrin drenajlarla birləşdirilməsi sürüşən qrunt massivindən kənarda elə yerləşdirilməlidir ki, bu zaman sürüşmə və sürüşmə təhlükəli ərazidə yeraltı suların səviyyəsinin qalxması baş verməsin.
11.11. Suyun səviyyəsini aşağı endirən sistemlərin yerləşdirilməsi, sürüşmə deformasiyalarının sərhədlərinin dəyişmə ehtimalı nəzərə alınmaqla, sürüşmə əleyhinə ümumi kompleksin baş sxemi ilə əlaqələndirilməli, bu sistemdə şəbəkənin qoyulma dərinliyi isə əsaslandırılmalıdır.
12. Yamacların aqromeşəmeliorasiyası
12.1. Yamacların aqromeşəmeliorasiyası üzrə tədbirlər sürüşmə əleyhinə mühafizənin ümumi kompleksinin, bir sıra hallarda isə uçqun əleyhinə qurğu və tədbirlərin tərkib hissəsi olmalı və qruntun əsasının kök sistemi ilə armaturlanması, qruntun qurudulması, eroziyanın yox edilməsi, qruntda səthi suların infiltrasiyasının azaldılması, uçqun və tökmələrin yaranmasında yamacların dayanıqlılığının artırılması üçün nəzərdə tutulmalıdır.
12.2. Yüksək maillikli ərazilərdə (dağ və dağ ətəyi zonalarda) mövcud olan avtomobil yollarının ətrafında torpaq sürüşməsinin, daş və qar uçqunlarının qarşısını almaq üçün meşə zolaqlarının salınması nəzərdə tutulmalıdır. Yamacların aqromeşəmeliorasiyası sürüşmə əleyhinə və uçqun əleyhinə işlərin sonuncu mərhələlərində nəzərdə tutulmalıdır.
12.3. Yamacların aqromeşəmeliorasiya tədbirlərinin tərkibində çoxillik otların əkini, ağac və kolluqların çoxillik ot və ya çimlə örtməklə birlikdə əkini nəzərdə tutulmalıdır. Bitkilərin seçilməsi, onların planda yerləşdirilməsi, əkmələrin növü və sxemi iqlim-torpaq şəraitlərinə, relyefin xüsusiyyətləri və yamacın ekspozisiyası, həmçinin yamacın planlaşdırılma tələblərinə və təbii mühitin qorunması məsələlərinə müvafiq təyin olunmalıdır.
12.4. Yamacların aqromeşəmeliorasiya tədbirlərinin layihəsində “Ekzogen geoloji proseslərə məruz qalmış torpaqlarda mühəndis-texniki və kənd təsərrüfatı işlərinin aparılmasına icazə verilməsi Qaydası”, torpağın işlənməsi və hazırlanması üzrə aqrotexnika işlərinin yerinə yetirilmə göstərişləri, həmçinin yaşıllaşdırma işlərinin texnologiyası və ardıcıllığı, ot və bitkilərin səpilmə müddəti və normaları, ot qatının yetişdirilməsinin əsas qaydaları, onların təmiri və bərpa olunması, suvarmanın norma və müddətləri nəzərdə tutulmalıdır.
12.5. Qısa müddətdə ot örtüyü yaratmaq lazım olduqda yamacların sahələrini tamamilə çimləməsinə yol verilir. Başqa köməkçi mühafizə vasitələri olmadan çoxillik otların əkilməsinə dikliyi 35°-yə qədər olan yamaclarda yol verilir.
12.6. Sürüşən yamaclarda, xüsusilə aktiv sürüşmələrdə, ot qarışıqları bitkilərin üç-dörd növündən ibarət olmalıdır: kökümsov gövdəli bitkilər, yumşaqkollu, sıxkollu və başqalarının düzgün seçilməsi yerli şəraitlərdə onların yaxşı bitməsini və digər möhkəm gövdəli örtüklərin yaranmasını təmin etməlidir. Bütöv otlaqların əsası kökümsov gövdəli otlardan ibarət olmalıdır.
12.7. Yamacları bərkitmək məqsədilə əkmələr üçün dərin çubuq köklü sistemli ağacların, yüksək çətirli və sıx yarpaqlı, döşənən səthli kök sistemi olan ağac növlərilə birlikdə seçmək lazımdır. Bu halda mövcud bitkilər saxlanılmalıdır və onlara daimi qulluq təmin olunmalıdır. Ağacları əkdikdə landşaft memarlıq tələbləri nəzərə alınmalıdır.
12.8. Landşaft memarlığı nəzərə alınaraq asağıdakı meşəsalma sxemləri tətbiq olunmalıdır:
- dikliyi 12°-yə qədər olan yamaclarda meliorasiya-meyvəli;
- dikliyi 20°-yə qədər olan yamaclarda meşəli;
- dikliyi 20°-dən çox olan yamaclarda kolluqlu;
- aktiv sürüşmələrdə ot-dekorasiyalı.
12.9. Ot örtüklərinin, kolluqların və ağacların suvarılması lazım olan quraqlıq ərazilərdə yamaclara verilən suyun hesablama miqdarına ciddi nəzarət olunmalı, əksər hallarda isə müasir avtomatlaşdırılmış idarəetmə üsulu sayılan damla ilə suvarma metodundan istifadə olunmalıdır.
12.10. Sürüşmə təhlükəli yamaclarda subasmaların zərərli təsirini yox etmək məqsədilə yalnız məhdudiyyətlə kənd təsərrüfatı işlərinin aparılmasına yol verilən mühafizə zonaları layihələrlə müəyyənləşdirilir.
13. Yamac qruntlarının kimyəvi bərkidilməsi
13.1. Yamacların mühəndis mühafizəsi üçün konkret kimyəvi bərkidilmə metodlarının seçilməsi mühəndis-geoloji şərtlərlə, qruntlarının fiziki-mexaniki xassələrindən və işlənmiş variantların texniki-iqtisadi müqayisəsi nəticəsindən asılı olaraq müəyyən olunur.
13.2. Mühafizə olunan yamacların qruntlarının bərkidilməsi üçün qruntların sementlənməsi, qatranlanması, silikatlanması, elektrokimyəvi bərkidilməsi, həmçinin torkret-beton, betonçiləmə, aerosementlənmə (sement-qum məhlulunun köpükləndirici əlavələrlə aerolaşması) örtüyünün qurulması tətbiq olunmalıdır.
13.3. Yamacların örtükləri əvvəlcədən asılmış və ankerlərlə bərkidilmiş metal torlar üzrə torkret-betondan, betonuçiləmədən və aerosementləmədən nəzərdə tutulmalıdır. Örtüklərdə drenaj deşikləri və şaquli deformasiya tikişləri nəzərdə tutulmalıdır.
13.4. Neft və neft məhsulları ilə hopdurulmuş sürüşmə və uçqun qrunt kütləsinin və yeraltı suların hərəkət sürəti 5 m/sutka-dan artıq olan suilədoymuş qruntların kimyəvi inyeksiyalı bərkidilməsi aparılmamalıdır.
13.5. Yamacların qruntlarının kimyəvi bərkidilməsi işləri zamanı yeraltı və ya səth sularının kimyəvi reagentlərlə, onların bölünməsindən alınan məhsullarla və ya ətraf mühitlə qarşılıqlı əlaqədən çirkləndirilməsinə və keyfiyyətinin aşağı düşməsinə yol verməyən tədbirlər nəzərdə tutulmalıdır.
13.6. Mühafizə olunan sürüşmə yamaclarının hüdudlarındakı üfüqi və yatıq səthlərdə yeraltı suların çıxışı olmadıqda, səthi suların qrunta infiltrasiyasının azaldılması üçün infiltrasiyaəleyhinə örtüklər qurulmalıdır. Örtük üçün ГОСТ 9128 normativ sənədinin tələblərinə müvafiq asfaltbeton və bitummineral qarışıqlarla hazırlanmış qruntların tətbiq edilməsinə yol verilir.
İnfiltrasiyaəleyhinə örtükləri planlaşdırılmış və qurudulmuş səthlər üzrə qurmaq lazımdır.
14. Yamacların qruntlarının termik bərkidilməsi
14.1. Gil qruntlarından təşkil olunan sürüşmə və sürüşmə təhlükəli yamaclarda bərkidilmə və gücləndirmənin ən effektiv metodu qrunta yüksək dərəcəli istiliklə təsir etməklə termik metod hesab edilir.
14.2. Yamacların əlaqəli gil qruntlarında daha dərin və bərpa olunmaz dəyişikliklər onların 600ºC -dən çox temperaturda qızdırılması halında baş verir.
14.3. Yamacların termik bərkidilməsində aşağıdakı üsullar istifadə oluna bilər:
- qruntların yandırılması və bişirilməsi ilə elektrotermik bərkidilməsi;
- qızdırılan quyuların gövdəsində məşəl üsulu ilə yanacaq qarışığının yandırılması;
- quyunun gövdəsində qrunt qarışığının qızdırılıb bitişdirilməsi;
- qrunt aqreqatlarında qızdırılan qazların generasiyası.
14.4. Yamac qruntlarının termik bərkidilməsi şaquli, üfüqi və maili quyular vasitəsilə aparıla bilər.
14.5. Sürüşmə təhlükəli və sürüşmə yamaclarında qruntların termik bərkidilməsi ilə termoqrunt svayları, svay-şponları, istinad divarlarını və armaturlama strukturlarını qurmaq olar.
14.6. Yamacların mühəndis mühafizəsi üçün qruntların termik bərkidilmə üsulunun və konstruksiyanın seçilməsi mühəndis-geoloji şəraitlərdən və işlənmiş variantların texniki-iqtisadi müqayisəsinin nəticələrindən asılı olaraq təyin olunur.
14.7. Neft və neft məhsulları ilə hopmuş sürüşmə və sürüşmə təhlükəli qrunt kütlələrinin termik bərkidilməsinə yol verilmir.
15. Sürüşmə və uçqun təhlükəli ərazilərin mənimsənilməsinə dair tələblər
15.1. Avtomobil yolları və piyada zolaqlarının istifadəsində atmosfer yağıntılarının kənarlaşdırılması üçün onların örtükləri sukeçirməyən olmalı, konstruksiyaları isə hesablama su sərfinin buraxılması şərtinə uyğun təyin olunmalıdır.
15.2. Drenaj sularından texniki su təchizatı üçün istifadə olunmasına yol verilir.
15.3. Lazım olan hallarda istinad divarlarından binaların hasarlayıcı konstruksiyaları kimi istifadə olunur.
15.4. Yarğanların kənarı üzrə sürüşmədən mühəndis mühafizəsi gələcəkdə idman, park zonalarının təşkili üçün istifadə edilə bilən torpaq tökmələri şəklində qurulmalıdır.
15.5. Avtomobil yollarının traslarında sürüşmə və sürüşmə təhlükəli yamacların bərkidilməsində saxlayıcı qurğuların rostverkləri eyni zamanda yolların qurulmasında (yolun çiyni, səkilər, yol geyiminin əsası, istinad divarların bünövrələri) istifadə oluna bilər.
16. Sürüşmə və uçqun əleyhinə qurğuların qurulmasında tikinti işlərinin təşkili və yerinə yetirilməsi xüsusiyyətləri
16.1. Sürüşmə və uçqun əleyhinə mühafizə qurğuları tikintisinin və tədbirlərinin təşkili layihələri üçün normativ sənədlərdə nəzərdə tutulmuş tələblərdən başqa aşağıdakılar nəzərdə tutulmalıdır:
- tikinti müddətində sürüşmə və uçqun proseslərinin aktivlik və intensivlik proqnozu;
- mühafizə
olunan və ona bitişik ərazilərdə mövcud və
tikilən obyektlərin müşahidəsi üzrə tələblər;
- görülən işlərin və maliyyələşdirmənin aparılması ardıcıllığı və komplektliyi;
- obyektlərin mühəndis mühafizəsinin yerinə yetirilmə müddətində yamacların dayanıqlılığının təmin olunması üçün tədbirlər;
- ilin yağışlı müddətinin başlanmasına qədər, bu müddətdə digər tikinti-quraşdırma işlərinin yerinə yetirilməsi nəzərdə tutulmaqla, torpaq işlərinin başa çatdırılması və ya müvəqqəti dayandırılması zərurəti nəzərə alınaraq obyektlərin tikintisinin təqvim planı;
- sürüşmə zonasında müvəqqəti tökmələrin yaradılmasına yol verilməməklə tökmə qruntun geri tökülməsi üçün onun yerləşdirilməsi və saxlanması tədbirləri;
- yerli tikinti materiallarının əldə olunması üçün karyerlərin yerləşdirilməsi və istifadəsi tədbirləri;
- qruntların sementlənmə və digər xüsusi üsullarla bərkidilməsi, səthi və yeraltı suların kənarlaşdırılması işlərinin təşkili üzrə tədbirlər.
16.2. Kifayət qədər əsaslandırma olmadan tikintinin müddəti artırılmamalıdır. Tikintiyə icazənin qüvvədə olma müddətininin uzadılması ilə bağlı olan hallarda Nazirlər Kabinetinin 2016-cı il 5 iyul tarixli 264 nömrəli Qərarının tələbləri nəzərə alınmalıdır.
16.3. Tikinti layihələrində nəzərdə tutulmayan işlər aparılmamalı və mühəndis mühafizəsi obyektlərinin tikintisində fasilələr (xüsusilə də yaz, payız mövsümündə və yağışların yağdığı dövrlərdə) yaranmamalıdır.
16.4. Layihə sənədlərinin işlənməsi ilə tikintinin başlanması arasındakı müddət layihə ilə nəzərdə tutulmuş müddəti aşmamalıdır. Əks halda əlavə olunmuş mühəndis axtarış materiallarının vəziyyəti müəyyən olunmaqla mühəndis-geoloji şərait dəyişdikdə layihə-smeta sənədlərində və işlərin görülməsi layihəsində düzəlişlər aparılmalı və lazım olduqda, yenidən təsdiq olunmalıdır.
16.5. Mühəndis mühafizəsinin ayrı-ayrı elementlərinin tikintisində tikinti işlərinin aparılması üsulları, müddəti, vaxtı və ardıcıllığı bu normaların tələblərinə müvafiq təyin olunmalı və bu qurğuların hər birinin tikilmə prosesində yamacların dayanıqlılığının saxlanılması və sürüşmə təhlükəli ərazinin sürüşməyə keçməsinə yol verilməməsi təmin olunmalıdır.
16.6. Yamacların mühəndis mühafizəsinin həyata keçirilməsi prosesində tikinti dövründə dəqiqləşdirilmiş mühəndis-geoloji və hidrogeoloji şəraitlərin layihə həllərinə uyğun olması üçün layihə təşkilatının müəllif nəzarəti təmin olunmalıdır.
16.7. Sürüşmə və uçqun zonalarında, yamaclarda və mailliklərdə çalalar, xəndəklər və qazmalar aralarında olan qruntları təbii vəziyyətdə saxlamaqla ayrıca tutaqlarla işlənilməlidir.
Növbəti tutağın açılmasına əvvəlki tutaqda bütün işlər, o cümlədən qruntun geri tökülməsi və layihənin tələblərinə müvafiq onun kipləşdirilməsi qurtardıqdan sonra yol verilir.
Tutaqların ölçüləri və onlar arasında məsafələr sürüşmə və uçqun şəraitlərindən, qurğuların konstruktiv hissələrinin ölçülərindən və işlərin görülməsi üsullarından asılı olaraq müəyyən olunur. Yağıntı və qar ərimə müddətlərində çala və xəndəklərin açıq, həmçinin qazıntı yamaclarının bərkidilməmiş saxlanılmasına yol verilmir.
16.8. Sürüşmə, sürüşmə təhlükəli və uçqun zonalarının su ilə dolmasını istisna etmək üçün çalalar, xəndəklər və qazmalardan suyun süni aşağı salınması və axıdılması daimi və ya müvəqqəti novlara suyun kənar edilməsi yolu ilə yerinə yetirilməlidir.
16.9. Sürüşmə və uçqun təhlükəli zonalarda yerli inşaat materiallarının çıxarılması üçün sahil və sualtı karxanaların yerləşdirilməsinə onların fəaliyyəti yamacın dayanıqlılığının pozulmasına gətirib cıxartmadıqda və xüsusi əsaslandırmalar olduqda yol verilir.
Yerli inşaat materiallarının çıxarılması üçün sürüşmə və uçqun ərazilərində sahil və sualtı karyerlərin yerləşdirilməsinə yol verilmir.
16.10. Dağ yamaclarından və mailliliklərdən uçqun əleyhinə qurğuların tikinti işlərinin başlanmasına qədər, yamacın qaya qruntlarının dayanıqsız iri qaya daşları çıxarılmalıdır.
16.11. Uçqun yamac və mailliklərin dayanıqsız iri qaya daşlarının təmizlənmə işlərinə xüsusi təlim və tibbi yoxlamadan keçmiş şəxslər buraxılır. Bütün işçilər işlərin təhlükəsiz aparılması vasitələri ilə təmin edilməlidir.
16.12. Tutucu qurğuların və uçqun əleyhinə qalereyaların amortizasiyaedici tökmələri tikinti prosesində və ya onun qurtarmasından dərhal sonra yerinə yetirilməlidir.
17. Sürüşmə və uçqun təhlükəli yamaclarda yerləşən sürüşmə və uçqun əleyhinə qurğuların istismarına və obyektlərin monitorinqinə dair tələblər
17.1. Sürüşmə və uçqunlardan obyektlərin mühəndis mühafizəsi layihələrində aşağıdakılar nəzərdə tutulmalıdır:
- sürüşən, sürüşmə təhlükəli və uçqun təhlükəli ərazilərin vəziyyətinə daimi nəzarətin həyata keçirilməsi və onların dayanıqlılığına yardım edən xüsusi rejimin saxlanılması üzrə tədbirlər;
- xüsusi istifadə rejimi müəyyənləşdirilən obyektlərin yerləşdiyi ərazilərin, bina, qurğu, mühəndis şəbəkələrinin, mühəndis və nəqliyyat kommunikasiyalarının və yamacların vəziyyətinin müşahidə edilməsi. Bu halda Azərbaycan Respublikası Nazirlər Kabinetinin 2014-cü il 21 fevral tarixli 51 nömrəli Qərarı ilə təsdiq olunmuş "Ərazilərin zonalaşdırılması, tikintinin növü və miqyası ilə bağlı müfəssəl Qaydalar"nın tələbləri nəzərə alınmalıdır;
- profilaktika işlərinin aparılma qaydası və həyata keçirilməsi;
- planlı və qəza təmir işlərinin aparılması;
- sudan istifadə rejimləri.
17.2. Sürüşmə və uçqun təhlükəli yamaclarda yerləşən obyektlərin (monitorinq obyektləri) vəziyyətlərinə nəzarət aşağıdakıları əhatə etməlidir:
- yamacların səthlərinin şaquli və üfüqi yerdəyişmələrinə instrumental müşahidələr, həmçinin yamaclarda və yamacın kənarından 200 m-ə qədər məsafədə yerləşən bina, qurğu, mühəndis və nəqliyyat kommunikasiyalarının müntəzəm baxışlar və dövri müşahidələri;
- bina və qurğuların gərginlikli-deformasiya hallarının müşahidələri;
- sürüşən yamaclarda sürüşmə səthləri səviyyəsində üfüqi yerdəyişmələrin müşahidələri;
- yeraltı suların səviyyəsinin və kimyəvi tərkibinin müşahidələri;
- sürüşmə təzyiqi kəmiyyətlərinin müşahidələri.
Nəzarətin (monitorinqin) həyata keçirilməsinə lazım olan hallarda ixtisaslaşdırılmış elmi-tədqiqat, axtarış və layihə təşkilatlarını cəlb etmək lazımdır.
17.3. Obyektlərin mühəndis mühafizəsi layihələrilə bina, qurğu və yamacların vəziyyəti üzrə müşahidələrin zəruriliyi, dövriliyi və təyinatı, ölçü aparatları ilə təchizat və müşahidə metodları müəyyən olunmalıdır.
17.4. Bina və qurğuların konstruksiyalarının gərginlikli-deformasiya vəziyyətlərinə müşahidələr komparator, yerdəyişmə və gərginlik vericiləri (datçikləri), hesablama tipli mikroskoplar və geodeziya cihazlarının köməyilə həyata keçirilməlidir.
17.5. Sürüşmə yamaclarında səthi sürüşmə şəraitində qruntun üfüqi yerdəyişmələrinin müşahidələri dərin reperlərin köməyilə aparılmalıdır.
17.6. Qrunt sularının səviyyəsi və kimyəvi tərkibinə müşahidələr rejim quyuları şəbəkəsinin köməyilə aparılmalıdır.
17.7. Sürüşmə təzyiqinin qiymətlərinə müşahidələr yükdaşıyan konstruksiyaların dərin salınmış dayaqlarında qoyulmuş qrunt təzyiqinin təzyiq vericilərinin köməyilə aparılmalıdır.
18. Yamacların sürüşmə və uçqun təhlükələrinin və risklərinin qiymətləndirilməsi
18.1. Sürüşmə və ya uçqun təhlükələrinin və risklərinin qiymətləndirilməsi sürüşmə və uçqun təhlükəli amillərin aşkar olunan mərhələsində alınan qiymətlər əsasında təbii və texnogen şəraitlərinə görə bircins mühəndis obyektləri üçün ardıcıl yerinə yetirilir.
18.2. Sürüşmə və ya uçqun təhlükələrinin və risklərinin qiymətləndirilməsi keyfiyyət, yarımkəmiyyət və kəmiyyət metodları ilə yerinə yetirilir.
Metodun seçilməsi axtarış mərhələsi və ilkin materialların həcmi əsasında müəyyən olunurlar, bu halda metod:
- qarşıda qoyulan tədqiqatın məqsədlərinə və tədqiq olunan ərazinin mürəkkəbliyinə müvafiq olmalıdır;
- elmi əsaslandırılmış olmalıdır;
- riskin təbiətinin başa düşülməsini təmin edən formada nəticələrini verməlidir və onun aşağı salınmasının daha effektli yollarını müəyyən etməlidir;
- birtipli və ya alınmış nəticələrin təkrarlanma mümkünlüyünü təmin edən xassələrə malik olmalıdır.
18.3. Keyfiyyət və yarımkəmiyyət metodlarla qiymətləndirmə layihəqabağı axtarışlar mərhələsində sürüşmə və uçqun təhlükələri amillərinin ədədi ifadələri üçün lazım olan göstəricilər olmadıqda və ya həcmi kifayət etmədikdə tətbiq olunurlar. Onların əsas məqsədi mühəndis mühafizəsi tədbirlərinin tikinti və yenidənqurmanın planlaşdırılmasında effektivliyin təmin edilməsidir.
18.4. Kəmiyyət qiymətləndirmə metodu sürüşməyaradan və ya uçqunyaradan amillərin müəyyən edilməsi üçün lazım olan əsas ədədi qiymətlərin tam həcmi məlum olduqda, mühəndis mühafizə qurğuları və tədbirlərinin layihə sənədlərinin işlənilməsi mərhələsində tətbiq olunur. Alınan nəticələr əsasında baxılan obyektlər üçün iqtisadi baxımdan daha məqsədəuyğun olan mühəndis mühafizəsinin optimal variantının seçilməsi (onun mühəndis-geoloji xüsusiyyətlərini nəzərə almaqla) həyata keçirilir.
18.5. Mürəkkəb sürüşmə və ya uçqunlu yamaclarda layihəqabağı axtarışlar mərhələsində təhlükə və riskin qiymətləndirilməsində kəmiyyət metodlarından istifadə etmək lazımdır.
18.6. Sürüşmə və ya uçqun təhlükələrinin və risklərinin qiymətləndirilməsi, istifadə olunan metodlardan asılı olmayaraq, aşağıdakı ardıcıllıqla həyata keçirilir:
- yamacın hər bir baxılan sahəsi üçün sürüşmə və ya uçqun proseslərinin yaranma tezliyi və ehtimalları mövcud təsnifatlar, mühəndis təhlili, ilkin məlumatlar, mütəxəssislərin təcrübəsi və bilikləri əsasında müəyyən olunur;
- ehtimal olunan hər bir sürüşmə və ya uçqun hadisələri üçün onların nəticələrinin ağırlıq kateqoriyası qiymətləndirilir və ziyanın həcminə baxılır;
- sürüşmə və uçqunların ehtimal olunan nəticələri və alınan göstəricilərin ümumiləşdirmək yolu ilə sürüşmə və ya uçqun risklərinin qiyməti müəyyən olunur;
- alınmış nəticələrin, risk səviyyəsinə nəzarət edilməsi üçün hər hansı əlavə tədbirlər tələb olunmadıqda, yol verilən risk səviyyəsi ilə müqayisəsi aparılır;
- sürüşmə və ya uçqun təhlükələrinin aşkar olunma, lokallaşdırılma və identifikasiyası üçün nəzərdə tutulan metodların kifayət etməsi, alınmış nəticələrin dəqiqliyi və mövcud olan qeyri-müəyyənliklər qiymətləndirilir.
18.7. Sürüşmə və ya uçqun hadisələrinin baş verməsi tezliyi və ehtimalının müəyyən edilməsi üçün aşağıdakılar tətbiq olunur:
- ekspert qiymətləndirmə metodu;
-statistik arxiv məlumatlarının işlənməsi;
- analogiya metodu;
-sürüşmə və uçqunların aktivliyinə gətirən hadisələrin tezliyinin qiymətləndirilməsi;
-analitik metodlar əsasında yamac və mailliklərin dayanıqlılığına ehtimal hesablamalar.
Bütün bu texniki üsullar ayrılıqda, həm də birlikdə tətbiq oluna bilər.
18.8. Sürüşmə və ya uçqunların ehtimalı haqqında ekspert mülahizələri keyfiyyət qiymətləndirilmədə istifadə olunur və vizual tədqiqat materiallarına, mövcud olan mühəndis-geoloji axtarış materiallarının təhlilinə və mütəxəssislərin təcrübəsinə əsaslanır.
Metodun mahiyyəti nəticələrin formal işlənməsindən və mülahizələrin dəqiqliyini qiymətləndirməklə ekspetlər tərəfindən problemin intuitiv-məntiqi təhlilinin aparılmasından ibarətdir.
18.9. Statistik işlənmə sürüşmə və ya uçqunların ehtimal sayının müəyyən edilməsi və ya keyfiyyət reytinqinin formalaşması üçün tətbiq olunur.
Tədqiqat rayonlarında əvvəlki sürüşmə və ya uçqun hadisələri haqqında uzun müddət ərzində istismar təşkilatların məlumatlarının təhlili əsasında onların baş vermə tezliyi müəyyən olunur. Sürüşmə və uçqun hadisələrinin tarixlərindən başqa, həmçinin yamacın növü, yerdəyişmə mexanizmi (uçqunlar), sürüşmə və ya uçqun qruntu və ya dağ süxurları kütləsinin həcmi nəzərə alınır.
18.10. Analogiya metodunda yerdəyişmənin (uçqunlar) ehtimalı və tezliyi topoqrafik, geoloji, hidroloji və iqlim baxımından qiymətləndirilən yamaca analoji yamaclarda sürüşmə və ya uçqun proseslərinin təhlili əsasında təyin edilir və keyfiyyət və ya yarımkəmiyyət qiymətləndirmə metodlarında tətbiq olunur.
18.11. Sürüşmə və ya uçqunların aktivləşməsinə gətirən, həmçinin sürüşmə və ya uçqunların başlanma ehtimalının müəyyən olunmasına imkan verən hadisələrin tezliyinin müəyyən olunması üçün arxiv materialları və sürüşmə və uçqunların müşahidələrinin nəticələri əsasında verilən hadisələrin (düşən yağıntıların miqdarı və zəlzələ qüvvələri) müvafiq parametrləri və onların dövriliyi müəyyənləşdirilir.
18.12. Analitik metodlar əsasında yamac və mailliklərin dayanıqlılığının ehtimallıq hesablamaları riskin kəmiyyət qiymətləndirilməsində tətbiq olunur. Hesablamalarda qruntların möhkəmlik və deformasiya xassələrinin dəyişkənliyi, yeraltı suların səviyyəsinin vəziyyəti, həmçinin sürüşmə və ya uçqun təhlükələrinin digər qeyri-müəyyən amilləri nəzərə alınır.
18.13. Nəticələrin qiymətləndirilməsi üçün sürüşmə və uçqun hadisələrinin iqtisadi (təsir zonalarında bina, qurğu, yol və kommunikasiyaların zədələnməsi və dayanıqlılığını itirməsi) və sosial (əhaliyə xəsarətlərin vurulması ehtimalı) baxımdan neqativ təsirləri müəyyən olunur.
18.14. İqtisadi ziyan mütləq pul ekvivalentində, həm də nisbi vahidlərdə, yəni bina, qurğu, infrastruktur obyektlərinin və başqa tikintilərin bazar qiymətlərindən faizlərlə ifadə olunur.
18.15. Əhaliyə xəsarətin vurulması və ölümlə nəticələnməsinin mümkün olması ehtimalı belə hadisələrin ildə olan tezliyi ilə ifadə edilir. Onların yalnız kəmiyyətcə qiymətləndirilməsi metodu əsasında müəyyən olunması tövsiyə olunur.
18.16. Lazım olduqda sürüşmə və ya uçqun hadisələrinin ekoloji nəticələri, sənaye qurğuları və boru kəmərlərinin zədələnməsindən çirkləndirici və zəhərləyici maddələrin sızma ehtimalı və milli park ərazilərinin dağılması əlavə olaraq qiymətləndirilir.
18.17. Sürüşmə və uçqunların nəticələrinin qiymətləndirilməsində aşağıdakı işlər yerinə yetirilməlidir:
- sürüşmə və ya uçqunların nəticələrinin identifikasiyası üçün istifadə olunan meyarların müəyyən edilməsi;
- qiymətləndirilən ərazidə və ya obyekt-analoqlarda əvvəlki sürüşmə və ya uçqunların nəticələrinin təhlil edilməsi;
- tədqiq olunan yamacın sürüşmə və ya uçqun proseslərinə cəlb olunma ehtimalının qiymətləndirilməsi;
- sürüşmə və ya uçqun proseslərinin təsir zonasında yerləşən bina, qurğu və infrastruktur obyektləri üçün nəticələrin müəyyən edilməsi;
- ehtimal olunan ziyanın keyfiyyət və ya kəmiyyətlə ifadə olunması.
18.18. Sürüşmə və ya uçqun təhlükələrinin və riskin qiymətləndirilməsinin əhatə etdiyi müddət, yamacda tikilən obyektin əsaslı təmirsiz istismar müddətinə müvafiq olmalıdır.
18.19. Sürüşmə və ya uçqun təhlükəsi və riskin keyfiyyət qiymətləndirilməsi sürüşmə və ya uçqun hadisələrinin başlanma ehtimalını və onun mümkün nəticələrini müəyyən edən bütün amillər toplusunun ekspert təhlili əsasında aparılır. Qiymətləndirilmə nəticəsində alınan informasiya həmin amillərin sürüşmə və ya uçqun risklərinin (“yüksək”, “orta”, “aşağı” və bunlara oxşar) keyfiyyət xarakteristikalarına bölünməsinin əsasını təşkil etməlidir.
18.20. Hazırlıq mərhələsində hər bir konkret tədqiqat obyekti üçün sürüşmə və uçqunların baş verməsi ehtimalı və onların nəticələrinin ağırlıq kateqoriyaları üzrə sürüşmə və ya uçqun təhlükəli yamacların təsnifatı üçün gələcəkdə istifadə olunacaq dəqiq meyarlar və terminlər təyin edilir.
Sürüşmənin (uçqunun) təhlükə dərəcəsi onların kəsişmə prinsipinə görə qiymətləndirilir və riskin kateqoriyası ilə ifadə olunur.
18.21. Sürüşmə və ya uçqun hadisələrinin ehtimal və ağırlıq kateqoriyalarının sayı hər bir konkret halda fərdi qaydada tədqiq olunan ərazinin və qoyulan məsələnin xüsusiyyətindən asılı olaraq seçilir.
18.22. Sürüşmə və ya uçqunun baş verməsi ehtimalı və onun nəticələrini təsvir edən yekunların obyektivliyi və müqayisəsini təmin etmək üçün cədvəl 7, 8 və 9-da verilmiş keyfiyyət terminlərindən istifadə etmək tövsiyə olunur.
Cədvəl 7 |
Sürüşmə və ya uçqun ehtimalının keyfiyyət metodu ilə qiymətləndirilməsi üçün terminlər
Sürüşmə və ya uçqun ehtimalının kateqoriyalarının işarə olunması |
Sürüşmə və uçqun ehtimalının keyfiyyət xarakteristikaları |
İl ərzində sürüşmə və uçqunların tezliyi |
Sürüşmə və ya uçqun ehtimalı |
P 1 |
Şübhəsizdir |
> 1 |
Yaxın müddətdə gözlənilir |
P 2 |
Çox mümkündür |
1 − 10-1 |
Obyektin istismarının hesablama müddətində mühəndis-geoloji şəraitin pisləşməsindən sürüşmə və ya uçqun hadisələri mümkündür |
P 3 |
Ehtimal olunur |
10-1 − 10-2 |
Çox əlverişsiz şəraitlərdə yamacda obyektin istismarının hesablama müddətində sürüşmə və ya uçqun baş verə bilər |
P 4 |
Nadir halda |
10-2 − 10-6 |
Yamacda obyektin istismarının hesablama müddətində istisna hallarda sürüşmə və ya uçqunlar baş verə bilər |
P 5 |
Ehtimalı çox azdır |
< 10-6 |
Praktik olaraq sürüşmə və ya uçqun mümkünsüzdür |
Cədvəl 8 |
Sürüşmə və ya uçqunların iqtisadi nəticələrinin keyfiyyət metodu ilə qiymətləndirilməsi üçün terminlər
Mümkün ziyanın kateqoriyalarının işarə olunması |
Mümkün ziyanın keyfiyyət xarakteristikası |
Nisbi itkilər, % -ilə |
Mümkün ziyanın təsviri |
D 1 |
fəlakət |
˃ 100 |
Yamacda yerləşmiş obyektin tam dağılması, bitişik obyektlərin birinin və ya bir neçəsinin iri zədələnməsi |
D 2 |
iri |
40 − 100 |
Yamacda yerləşən obyektin böyük hissəsi dağılmışdır, bitişik obyektin birinin orta zədələnməsi mümkündür |
D 3 |
orta |
10 − 40 |
Yamacda yerləşən obyektin yarısı dağılmışdır, bitişik bir obyektin kiçik zədələnməsi mümkündür |
D 4 |
kiçik |
1 − 10 |
Yamacda yerləşən obyektin orta zədələnməsi |
D 5 |
cüzi |
˂ 1 |
Obyektin istismar xassələrinə praktik olaraq təsir etməyən, yamacda yerləşən obyektin məhdud zədələnməsi |
Cədvəl 9 |
Sürüşmə və ya uçqun risklərinin kateqoriyalarının təsviri
Sürüşmə və ya uçqun risklərinin kateqoriyalarının işarə olunması |
Sürüşmə və ya uçqun risklərinin keyfiyyət xarakteristikaları |
Sürüşmə və ya uçqun risklərinin kateqoriyalarının təsviri |
R 1 |
çox yüksək |
Yamacda yerləşən obyektin tez və praktiki olaraq əminliklə tam dağılmasına səbəb olur və (və ya) ətraf təbii mühitin əvəzolunmaz itkilərinə, insanların və heyvanların ölümünə gətirib çıxarır |
R 2 |
yüksək |
Yamacda yerləşən obyektə və (və ya) ətraf təbii mühitə böyük ehtimalla xeyli ziyan gətirə bilər. İnsanların və heyvanların zədələnmələri mümkündür |
R 3 |
orta |
Yamacda yerləşən obyektə ciddi ziyan gətirə bilər, lakin insan, heyvan və ətraf təbiət mühitinə kiçik təhlükə yaradır |
R 4 |
aşağı |
Kiçik ehtimalla obyektin işləmə rejiminin effektliyinin aşağı salınmasına səbəb ola bilər, lakin ətraf təbii mühitə, insanlara və heyvanlara təhlükələr yaratmır |
R 5 |
çox aşağı |
Kiçik ehtimalla yamaclarda yerləşən obyektin işləmə rejiminin effekliyinin azalmasına səbəb ola bilər, lakin obyektin özünə, ətraf təbiət mühitə, insan və heyvanlara təhlükələr yaratmır |
18.23. Əmlak, əhali və təbii ətraf mühitin sürüşmə və ya uçqun risklərinin səviyyəsinə görə sıralanması risk matrisinin köməyi ilə yerinə yetirilir. Cədvəl 10-da verilən matris tövsiyə xarakteri daşıyır və lazım olduqda dəyişdirilə bilər. Bu halda bütün yeni terminlərin açılışı verilir və onun üstünlükləri əsaslandırılır.
Cədvəl 10 |
Sürüşmə və ya uçqun risklərinin matrisi
Mümkün ziyanın kateqoriyalarının işarə olunması |
Sürüşmə və ya uçqunun ehtimal kateqoriyaları |
||||
P 1 |
P 2 |
P 3 |
P 4 |
P 5 |
|
D 1 |
R 1 |
R 1 |
R 2 |
R 3 |
R 4 |
D 2 |
R 1 |
R 2 |
R 3 |
R 4 |
R 5 |
D 3 |
R 2 |
R 3 |
R 3 |
R 4 |
R 5 |
D 4 |
R 3 |
R 4 |
R 4 |
R 4 |
R 5 |
D 5 |
R 4 |
R 5 |
R 5 |
R 5 |
R 5 |
18.24. Sürüşmə və ya uçqun təhlükəsi və riskinin yarımkəmiyyət qiymətləndirilməsi iyerarxiya təhlili metoduna əsaslanır və təbii və texniki şəraitlərin kəmiyyət və keyfiyyət xarakteristikalarından bal qiymətləndirilməsinə keçməsindən ibarətdir.
Parametrlər müxtəlif ölçülərlə ifadə olunan bir neçə sürüşməyaradan və ya uçqunyaradan amillərin obyektlərə cəm təsirlərinin müəyyənləşdirilməsi lazım olduqda tətbiq olunur.
18.25. Sürüşmə və ya uçqun təhlükələrin yarımkəmiyyət qiymətləndirilməsi aşağıdakı ardıcıllıqla həyata keçirilir:
- hər qiymətləndirilən amil üçün xüsusi bal şkalası hazırlanır;
- balla qiymətləndirmənin inteqrasiya üsulu seçilir və nəticə şkalası və ya risk matrisi müəyyən olunur;
- sürüşmə təhlükəsinin hər komponenti üçün qiymətləndirmə həyata keçirilir;
- alınmış məlumatların nəticələrindən riskin inteqral qiymətləndirilməsi müəyyən edilir.
18.26. Sürüşmə və uçqun təhlükəsinin hər amili ölçüsüz vahidlərlə - balla, onun yaranma intensivliyindən, həmçinin onun qiymətləndirilən geotexnik sistemin yaradılmasında rolundan asılı olaraq hazırlanmış xüsusi şkala ilə qiymətləndirilir.
18.27. Bal şkalalarının işlənməsi statistika metodlarından istifadəyə əsaslanır və alınmış qiymətlərin sonradan sıralanması və inteqrallanması nəzərə alınaraq həyata keçirilir.
18.28. Bal şkalaları bərabər və ya qeyri-bərabər bölgülərə malik ola bilər: hesablamanın ortasından genişlənən, daralan və başqaları ola bilər. Balların sıxlaşmasının ölçü şkalasının böyük informasiya verən hissəsində aparılması tövsiyə olunur.
18.29. Konkret ərazilərdə tətbiq olunan bal şkalası hər sürüşmə və ya uçqun mailliklərdə etibarlı nəticələr almaq üçün onların müvafiq kalibrləməsi tələb olunur.
18.30. Xüsusi göstəricilərin ballarının inteqrasiyası üçün cəmlənmə, vurma və ya onların kombinasiyası metodları tətbiq olunur. Ümumi halda inteqrallama düsturları aşağıda verilmişdir:
Burada -
sürüşmə riski,
-
sürüşmə və ya uçqun təhlükəsinin
“
” amilin
əhəmiyyətliliyi əmsalıdır;
- qəbul olunan
şkala üzrə “
” amilinin bal
qiymətidir.
18.31. Alınan inteqral qiymətləndirmə sürüşmə və ya uçqun təhlükəsi amillərinin birləşməsində tədqiq olunan ərazilərdə ən səmərəsiz şəraitin payını ifadə edir. Onlar sürüşmə və ya uçqun ehtimalı və mümkün ziyanın müəyyən olunmuş kateqoriyalarına müvafiq qruplar üzrə sıralanır.
18.32. Hər pillənin qiymətinin müəyyənləşdirilməsi (sadə, mürəkkəb və digər şəraitlərə müvafiq balların sayı) sürüşmə və ya uçqun təhlükəsi amillərinin baxılan şəraitdə ekstremal qiymətlərdə daha çox mümkün olan birləşməsinin təhlili əsasında yerinə yetirilir.
18.33. Balların ekstremal qiymətləri qiymətləndirilən ərazinin ölçülərinə mütənasibdir və təbii şəraitdən asılıdır.
18.34. Sürüşmə və ya uçqunun və mümkün olan ziyanın vurulması üzrə ehtimal göstəricilərinin əsasında sürüşmə və ya uçqun riskin qiymətləndirilməsinin inteqral şkalası qurulur. Sürüşmə və ya uçqun təhlükəsi dərəcəsi müəyyən olunduqda, həm də qiymətləndirmənin keyfiyyət metodlarında tətbiq olunan risk matrisindən istifadə etməyə yol verilir.
18.35. Sürüşmə və ya uçqun təhlükəsi və risklərin kəmiyyət metodları ilə qiymətləndirilməsi sürüşmə təhlükəli və ya uçqun təhlükəli yamaclarda bina, qurğu və mühəndis mühafizə tədbirlərin layihə həllərinin hazırlanmasında tətbiq olunur. Onların üstünlüyü alınan nəticələrin yüksək dəqiqliyidir.
18.36. Sürüşmə və ya uçqun təhlükəsi və riskin kəmiyyətcə qiymətləndirilməsinin aşağıdakı ardıcıllıqla yerinə yetirilməsi tövsiyə olunur:
- sürüşmə və ya uçqunların inkişafı və yaranma modellərinin əvvəlcədən işlənməsi;
- geoloji mühitin quruluşunu nəzərə alan sürüşmə və ya uçqun proseslərin inkişaf xüsusiyyətlərini ən adekvat əks etdirən ehtimal-statistik modellərin seçilməsi;
- müxtəlif xarici yük təsirlərin və qruntların fiziki-mexaniki xassələrinin birləşməsindən sürüşmə və ya uçqun təhlükələrin proqnozlarının reallaşma ehtimalının qiymətləndirilməsi;
- sürüşmə və ya uçqun olduqda mühəndis qurğuları obyektlərinin iqtisadi itkiləri nəticələrinin və əhalinin sosial itkiləri nəticələrinin müəyyənləşdirilməsi;
- alınmış qiymətlərin inteqrallanması və sürüşmə və ya uçqun risklərin kəmiyyət xarakteristikalarının müəyyənləşdirilməsi.
18.37. Hər qiymətləndirilən obyekt üçün sürüşmə və ya uçqun proseslərindən itkilərin iqtisadi riski bu riskin tam və xüsusi (vahid sahəyə və ya uzunluğa uyğunlaşdırılmış) qiymətləri şəklində aşağıdakı düsturla müəyyən olunmalıdır:
Burada - müvafiq olaraq
sürüşmə və ya uçqun təhlükəsinin
reallaşmasından itkilərin tam (pul vahidi ⁄ il) və ya
xüsusi [ pul vahidi ⁄ (m2·il), pul vahidi ⁄
(km·il)] riski;
- tədqiq olunan
ərazinin hüdudlarında sürüşmə və ya
uçqun hadisələrinin təkrarı [ hadisələr
⁄ il, hadisələr ⁄ (m2·il), hadisələr
⁄ (km·il)];
-
qiymətləndirilən obyektin sürüşmə və ya
uçqun təhlükələrindən fəzada
zədələnməsi ehtimalı;
-
sürüşmə və ya uçqun
təhlükələrindən qiymətləndirilən
obyektin iqtisadi zəifliyi;
– obyektin
sürüşmə və ya uçqundan
zədələnməsinə qədər dəyəri (pul
vahidi, pul vahidi ⁄ m2, pul vahidi ⁄ km).
18.38.
Sürüşmə və ya uçqun hadisələrinin
təkrarlanması sürüşmə
və uçqunun aktivləşməsini yaradan
hadisələrin orta illik tezliyini, onun təsiri
nəticəsində uçqun və ya
sürüşmələrin ehtimalına vurmaqla
müəyyən olunur. Sürüşmə və ya
uçqunun ehtimalı ehtimal modelləşdirmə
əsasında proqnoz ekstrapolyasiyanın müxtəlif
metodlarından istifadə etməklə hesablanır.
18.39. Ehtimal modelləşdirmənin əsas giriş parametrləri qrunt sularının səviyyəsi(onun mümkün rəqslərini nəzərə almaqla), qurğulardan yüklər, nəqliyyat yükləri, seysmik və dinamik yüklər, həmçinin qruntun möhkəmlik və deformasiya xassələrinin statistik yayılma qiymətləridir.
Əsas çıxış parametrlər: dayanıqlılıq əmsalının dəyişən qiymətidir.
18.40. Ehtimal modelləşdirmə nəticələrinə görə dayanıqlılıq əmsalının qiymətlərinin yayılma əyrisi qurulur. Uçqun ehtimalı sıxlığın yayılma əyrisinin altındakı sahənin əmsalın vahiddən kiçik qiymətləri üçün inteqrallanması ilə hesablanır.
18.41.
Sürüşmə və ya uçqun
təhlükəsindən qiymətləndirilən obyektin
zədələnmə ehtimalı () fəzasında
tədqiq olunan obyektin sürüşmə və ya uçqun
massivinə nisbətdə yerləşməsindən
asılıdır və qiyməti 0-dan 1-ə qədər
qiymətləndirilir. Əgər obyekt sürüşmə
və ya uçqun təhlükəsi yaranan ərazidə
yerləşərsə onda
olur.
18.42. İqtisadi
zəifliyin qiyməti () 0-dan 1-ə
qədər dəyişir və sürüşmə və
ya uçqun başladıqda zədələnmə
dərəcəsini müəyyən edir.
18.43. Sosial riski sürüşmə və uçqunların tez inkişafı kimi özünü göstərən ani sürüşmə və ya uçqun təhlükələri kimi aşağıdakı düsturla qiymətləndirmək lazımdır:
Burada -
sürüşmədən və ya uçqundan ölmə
və zədələnmə riskidir, kəmiyyətcə
qiymətləndirilən obyekt hüdudlarında olan əhali
üçün baxılan hadisələrin ehtimalına
bərabərdir (adam ⁄ il);
-
sürüşmə və ya uçqun təhlükəsi
vaxtı insan və heyvanların zədələnmə
ehtimalıdır;
-
sürüşmə və ya uçqun təhlükəsi
yarandıqda insanların sosial zəifliyi.
18.44.
Sürüşmə və ya uçqunun
aktivləşməsi vaxtı insan və heyvanların
zədələnmə ehtimalı ()
sürüşmə və ya uçqunların təsiri zonasının
hüdudlarında insan və heyvanların olduğu nisbi
müddət ilə müəyyən olunur və qiyməti
0-dan 1-ə qədər qiymətləndirilir.
18.45. Sosial zəifliyin
()
qiymətləndirilməsi insanların və heyvanların
yaralanma ehtimalı ilə müəyyən olunur və
qiyməti 0-dan 1-ə qədər qiymətləndirilir.
Sosial zəifliyin tövsiyə olunan qiymətləri cədvəl 11-də verilmişdir.
Cədvəl 11 |
Sosial zəifliyin tövsiyə
olunan qiymətləri
Mümkün olan vəziyyətlərin təsviri |
Sosial zəiflik ( |
Mümkün olan nəticələrin təsviri |
İnsan (heyvan) açıq ərazidədir |
||
İnsan (heyvan) uçmuş qruntla basılmışdır və ya düşən daşların zərbələrinə məruz qalmışdır |
0,8-1,0 |
Boğulma, sıxılma və ya güclü zədələnmə nəticəsində ölüm ehtimalı yüksəkdir |
İnsan (heyvan) nəqliyyat vasitələrindədir |
||
Nəqliyyat vasitələri sürüşən qruntlar altındadır və ya qrunt və daşlarla basılmışdır |
0,9-1,0 |
Boğulma və sıxılma nəticəsində ölümlə nəticələnmə ehtimalı çox yüksəkdir |
Yolun sürüşməsindən, sürüşən qruntun süpürülməsindən və ya qaya daşlarının düşməsindən nəqliyyat vasitəsinin kifayət qədər hündürlükdən düşməsi |
0,9-1,0 |
Ağır zədələnmələrdən ölümlə nəticələnmə ehtimalı çox yüksəkdir |
Nəqliyyat vasitəsi yalnız xarici zədələnmə almışdır |
0,1-0,3 |
Zədələrin alınma ehtimalı aşağıdır |
İnsan (heyvan) binalardadır |
||
Bina dağılmışdır |
0,9-1,0 |
Alınmış zədələrdən ölümlə nəticələnmə ehtimalı çox yüksəkdir |
Bina tamam dağılmamışdır |
0,7-1,0 |
Ciddi zədələrin olmasından ölümlə nəticələnmə ehtimalı yüksəkdir |
Bina sürüşən qruntla basılmışdır və ya daş və qruntlar altındadır |
0,8-1,0 |
Boğulma, susuzluqdan və sıxılmadan ölümlə nəticələnmə ehtimalı çox yüksəkdir |
Bina yalnız xarici zədələnmələr almışdır |
˂ 0,1 |
Zədələrin alınma ehtimalı çox aşağıdır |
18.46. Sürüşmə və ya uçqun təhlükəsi və riskinin kəmiyyətcə qiymətləndirilməsi gedişində alınan məlumatların sonradan istifadəsinin effektivliyinin artırılması üçün nəticələrin həmçinin keyfiyyət meyarları ilə ifadə edilməsi tövsiyə olunur.
18.47. Sürüşmə və ya uçqun riskinin qiymətləndirilmə gedişində alınmış nəticələr sürüşmə və ya uçqun riskinin yol verilən səviyyəsi ilə müqayisə olunur.
18.48. Keyfiyyət və yarımkəmiyyət metodlarla qiymətləndirmədə riskin yol verilmə mülahizələri ekspertlər qrupu tərəfindən cədvəl 12-də göstərilmiş meyarlar əsasında çıxarılır.
Cədvəl 12 |
Riskin yol verilən səviyyəsinin keyfiyyət xarakteristikaları
Sürüşmə və ya uçqun riskinin kateqoriyasının işarə olunması |
Sürüşmə və ya uçqun riskinin keyfiyyət xarakteristikaları |
Riskin səviyyəsi |
R 1 |
çox yüksək |
Riskin səviyyəsi yol verilməzdir, təcili olaraq “aşağı” və ya “orta” səviyyələrə salınması tələb olunur |
R 2 |
yüksək |
Riskin səviyyəsi yol verilməzdir, “aşağı” səviyyəyə salınması tələb olunur |
R 3 |
orta |
Sifarişçi tərəfindən bəyənildikdə bəzi hallarda yol verilən ola bilər, “aşağı” səviyyəyə qədər salınması tövsiyə olunur |
R 4 |
aşağı |
Əksər hallarda riskin səviyyəsi yol veriləndir |
R 5 |
çox aşağı |
Riskin səviyyəsi yol veriləndir |
18.49. Kəmiyyət metodlarla qiymətləndirmədə qurğular üçün riskin yol verilən səviyyəsi, sifarişçinin nümayəndələri ilə birlikdə, yamacda tikilən obyektin istismarında orta illik maliyyə itkilərinə (sifarişçinin qəbul edə biləcəyi) əsaslanaraq müəyyənləşdirilir.
18.50. İnsan və heyvanların təhlükəsizliyi üçün riskin yol verilən səviyyəsi cədvəl 13-də göstərilmişdir.
Cədvəl 13 |
İnsan və heyvanların təhlükəsizliyi üçün tövsiyə olunan riskin yol verilən səviyyəsi
Qiymətləndirilən vəziyyət |
İldə hadisələrin tezliyi |
Stabil vəziyyətdə olan mövcud yamac və mailliklər |
˂ 10-5 |
Sürüşmə və ya uçqun proseslərin inkişafı aşkar olunan zonalar; yamacın dayanıqlılığına təsir edən yeni tikinti əraziləri |
˂ 10-6 |
18.51. Riskin qiymətləndirilmə prosedurası qurtardıqda, alınmış nəticələrin qeyri-müəyyənliyi və dəqiqliyi təhlil olunur. Qeyri-müəyyənliklərin əsas mənbələri sürüşməyaradan və ya uçqunyaradan amillərin qarşılıqlı qanunauyğunluqları haqqında informasiyaların kifayət qədər olmaması, həmçinin sürüşmə və ya uçqun halların modelləşdirilməsində məcburi fərziyyələr və məhdudiyyətlərdir.
18.52. Çoxlu qeyri-müəyyənliklərin olduğu hallarda riskin yol verilməyən səviyyələrində lazım olan məlumatlar almaq məqsədilə baxılan şəraitlərdə daha dəqiq qiymətləndirmələr aparmaq üçün əlavə mühəndis-geoloji axtarışların aparılması ilə (lazım olduqda xüsusi tədqiqatlar) tövsiyələr və təkliflər hazırlanır.
18.53. Sürüşmə və ya uçqun təhlükəsi və riskin qiymətləndirilməsinin nəticələri mühəndis mühafizə tədbirlərinin reallaşması ardıcıllığının, həcminin, tərkibinin müəyyən edilməsi üçün əsasdır.